Sunday, November 28, 2010

απόηχοι της μερας

Εφυγε πιο νωρίς σήμερα η μέρα
μ' ένα έκτακτο δρομολόγιο,
δεν περίμενε την ώρα την κανονική.
Έφυγες κι εσύ και την πήρες μαζί σου
Σαν ταχυδακτυλουργός που εξαφάνισε τα ίχνη του,
άφησες μόνο τα σύννεφα να ρίξουν την αυλαία
με το θρόισμα των φύλλων στα δένδρα.
...........................................
........................
(Πόσο παράξενα μας κοιτάζουν ξαφνικὰ τὰ σπίτια, 
τὰ χωνευτήρια τῶν ἀνθρώπων,
σὰν τὰ χαϊδέψει κάποια ἀνταύγεια).

[Γ. Σεφέρης]

Labels:

Saturday, November 27, 2010

Μανχαταν

Δεν ξέρω αν είναι η "γαλάζια ραψωδία" του Γκέρσουιν που αρχίζει να παίζει μαζί με τα πρώτα πλάνα από το Μανχάταν στην ομώνυμη ταινία του Γούντυ Άλεν ή .αν κατάφερε να περάσει στην οθόνη τόσο πειστικά την πόλη και τους ανθρώπους της, αλλά είναι από εκείνες τις ταινίες που ξαναβλέπεις ευχάριστα. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο ο ίδιος ως χωρισμένος με παιδί, ενώ η γυναίκα του τον άφησε για να συζήσει με μια άλλη. Ο κολλητός του, Γιέιλ είναι παντρεμένος και διατηρεί σχέσεις ερωτευμένος με μια άλλη γυναίκα την Μαίρη, με την οποία χωρίζει κάποια στιγμή και τον προτρέπει να τα φτιάξει μαζί της αφού του αρέσει. Κι ενώ συμβαίνει κι αυτό, αφήνοντας την Τρέισι, την 17χρονη μαθήτρια Τρέισι που είναι ερωτευμένη μαζί του, έπειτα από λίγο καιρό επανασυνδέονται μεταξύ τους και πάλι ο φίλος του Γιέιλ με την Μαίρη, ξαναγυρίζοντας ο ίδιος στην ενήλικη πια Τρέισι που αποδεικνύεται η πιο ώριμη από όλους. Γύρω από αυτόν τον καμβά που διαχειρίζεται με χιούμορ αλλά και πολλές αλήθειες, γυρισμένο στους δρόμους και τα αγαπημένα του στέκια της πόλης ζωγραφίζει τόσο σκηνοθετικά όσο και ηθογραφικά την κοινωνία της εποχής αφήνοντας τη σφραγίδα του στην 7η τέχνη!

Labels:

Monday, November 22, 2010

H Xάνα και οι αδελφές της



Στα μέσα της δεκαετίας του '80 τα πράγματα ήταν λίγο διαφορετικά. Δεν λέω καλύτερα ή χειρότερα αλλά από κινηματογραφικής πλευράς ο Γούντι Άλεν με την ταινία του "Η Χάνα και οι αδελφές της" προσφέρει μια ζωντανή αλλά και νοσταλγική γεύση της εποχής εκείνης στο αγαπημένο του Μανχάταν. Ιστορίες από ανθρώπους που συναντώνται όλοι μαζί σε ένα σπίτι, κατά τη διάρκεια δύο ετών, στη γιορτή της Ημέρας των Ευχαριστιών. Ιστορίες ξεχωριστές αλλά όλες με κοινό σημείο μεταξύ τους αναδεικνύοντας τα προβλήματα στις σχέσεις, τόσο τις οικογενειακές & συναισθηματικές όσο και τις επαγγελματικές χωρίς να αφήνει απ' έξω τη μόνιμη αναζήτησή του για το νόημα της ζωής με τρόπο άλλοτε σαρκαστικό, και άλλοτε φιλοσοφημένο. Από τις ιστορίες αυτές, που συμμετέχουν όλα τα πρόσωπα, επιλέγω εκείνη με τον Μάικλ Κέιν και τη Μία Φάροου με τίτλο: "nobody,not even the rain, has such small hands"    [Κανείς, ούτε και η βροχή ακόμη, έχει τόσο μικρά χέρια] Ο Μάικλ Κέιν πολιορκεί την νεαρή & intellectuelle κουνιάδα του η οποία έχει μια σχέση με έναν μεγαλύτερο αλλά και ιδιότροπο ζωγράφο ο οποίος την έχει ως τον μοναδικό άνθρωπο για να μπορεί να έρχεται σε επικοινωνία με τον κόσμο. Ο τρόπος που την φλερτάρει ενώ προσπαθεί να μη γίνει αντιληπτός από τη σύζυγό του και επιδιώκει να βρεθεί κοντά της, είναι διακριτικός αλλά και παρορμητικός έτσι όπως μόνο ένας Γούντι θα μπορούσε να τον δώσει. Χαρακτηριστική η φάση όταν την παρακολουθεί και προσπαθεί να συναντηθεί δήθεν τυχαία κοντά της διασχίζοντας τρέχοντας ένα πολεοδομικό τετράγωνο, για να καταλήξουν έπειτα σ' ένα όμορφο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς της, όπου θα διαλέξει και θα της προσφέρει ένα βιβλίο του e.e. cummings προτείνοντάς την να διαβάσει ιδιαίτερα κάποιο συγκεκριμένο κομμάτι . Η εξέλιξη  είναι καταιγιστική όπως άλλωστε όλα τα ερωτικά πάθη όταν ανάψει η σπίθα, αλλά και οι σπινθηροβόλοι διάλογοι του Γούντι!
(.................)
"your slightest look easily will unclose me
though i have closed myself as fingers,
you open always petal by petal myself as Spring opens 
(touching skilfully,mysteriously) her first rose
...................
(i do not know what it is about you that closes
and opens;only something in me understands
the voice of your eyes is deeper than all roses) 
nobody,not even the rain,has such smal hands"
   [e.e. cummings 1931]

Εύκολα με ξετυλίγει το παραμικρό σου βλέμμα
παρ'ότι έχω διπλωθεί όπως τα δάκτυλα
πάντα πέταλο-πέταλο με ανοίγεις σαν την άνοιξη 
που ανοίγει με (δεξιότητα αγγίζοντας,μυστηριακά) το πρώτο της τριαντάφυλλο

(δεν καταλαβαίνω τί σε ανοίγει τί σε κλείνει
κάτι όμως μέσα μου καταλαβαίνει
ότι η φωνή στα μάτια σου διαπερνά κάθε τριαντάφυλλο)
κανείς ούτε η βροχή ακόμη,έχει τόσο μικρά χέρια

Labels:

Friday, November 19, 2010

σωπαινεις

Περιμένεις κάθε αυγή το γύρισμα της μέρας
Αγνοώντας πλεον την ύπαρξή του,
νιώθεις πιο ανάλαφρη.
Έξω από τον κύκλο της επιρροής του
αναπνέεις χωρίς δυσκολία.
Ομίχλη που διαλύθηκε απαλά
στο φύσημα του ανέμου,
κι ο ήλιος θα ξεπροβάλει & πάλι
φωτεινός και στοργικός
μέσα από το παράθυρό σου
ανάβοντας με τις ακτίνες του
τα μπουκάλια και τ' αδειανά ποτήρια
που περιμένουν να τα γεμίσεις με το ποτό της λήθης.

"Σωπαίνεις,
θυμάσαι
και μεθυσμένη μες τον ύπνο σου γελάς.
Ποια πόλη,
ποια χώρα,
ποια θάλασσα σε ταξιδεύει τώρα;"

[Ισαάκ Σούσης]

Sunday, November 14, 2010

The Grand Design

Ποιό είναι το μεγάλο σχέδιο της δημιουργίας του σύμπαντος; Υπάρχει μόνο ένα σύμπαν ή είναι πολυσυμπαντικό; Μπορούμε να κάνουμε παρατηρήσεις των φαινομένων του όταν κι εμείς οι ίδιοι ως παρατηρητές είμαστε μέρος του. Είμαστε μια τυχαία δημιουργία ή μέρος ενός σχεδίου; Τί είναι η θεωρία Μ;

"Έχουν οι άνθρωποι ελεύθερη βούληση; Αν διαθέτουμε ελεύθερη βούληση, σε ποιό σημείο του εξελικτικού δέντρου εμφανίστηκε; (....)

Είναι δύσκολο να φανταστούμε με ποιόν τρόπο μπορεί να λειτουργεί η ελεύθερη βούληση αν η συμπεριφορά μας καθορίζεται απός φυσικούς νόμους* φαίνεται, λοιπόν, ότι δεν είμαστε τίποτα περισσότερο από βιολογικές μηχανές, και η ελεύθερη βούληση δεν αποτελεί παρά μια ψευδαίσθηση.

Υπάρχει κανένας λόγος να πιστεύουμε στην ύπαρξη μιας αντικειμενικής πραγματικότητας;"


"Eppur si muove" μουρμούριζε ο Γαλιλαίος, μέχρι την τελευταία στιγμή της ιεράς εξέτασης και ο Στίβεν Χόκινγκ συνεχίζει να προσπαθεί να φωτίσει τα μυστήρια του κόσμου μας με το τελευταίο του βιβλίο "Το μεγάλο σχέδιο" που έγραψε σε συνεργασία με τον αμερικανό φυσικό Λέοναρντ Μλόντινοφ και κυκλοφόρησε από τες εκδόσεις "Κάτοπτρο"

http://www.youtube.com/watch?v=5_rlwbmh-HU&feature=related

Labels:

Friday, November 12, 2010

οταν ερχονται τα συννεφα

Η ιστορία εξελίσσεται σε ένα εξωτικό τοπίο της Βραζιλίας, στη δεκαετία του '80 παρακολουθώντας μια οικογένεια με τρία παιδιά που κάνει τις διακοπές της σε μια υπέροχη παραλία. Όλα δείχνουν ειδυλλιακά σε μια χαλαρή ατμόσφαιρα μέχρι που η μεγαλύτερη κόρη που έχει περισσότερη αδυναμία στον πατέρα, ανακαλύπτει ότι ερωτοτροπεί με μια άλλη γυναίκα. Τα σύννεφα έρχονται να σκοτεινιάσουν την όμορφη ατμόσφαιρα η "καταιγίδα" δεν αργεί να ξεσπάσει και τα γεγονότα που τρέχουν τόσο από την πλευρά της κόρης, όσο και από την πλευρά των γονιών... (Βενσάν Κασέλ - Ντέπορα Μπλοκ)
"-Δεν θέλω να κοιμηθώ ούτε μια νύχτα πια μαζί σου.
Δεν θέλω να περάσω ούτε μια νύχτα παντρεμένη μαζί σου κι εσύ θα είσαι πιο ευτυχισμένος αν απαλλαγείς από μένα.
-Σε μισώ.
Κάποτε έλεγες ότι μ'αγαπούσες
-Πέρασε πολύς καιρός.¨

...που τελικά φθάνουν στον χωρισμό.

Labels:

Wednesday, November 10, 2010

Εκτωρ Κακναβατος

Ὅταν μετὰ αἰῶνες οἱ σκαπάνες
σ´ ἀρχαῖο τάφο βρίσκοντας τὰ ὀστά μου
θὰ δοῦνε πάνω τους νὰ φωσφορίζει τ´ ὄνομά σου
ἄραγε θὰ ξαφνιαστοῦν;
θὰ καταλάβουν;
θά ´ναι ὥς τότε ἀκόμα ὁ ἔρωτας
πνοὴ πρωιοῦ ἀπάνω στὸ τριφύλλι;
θὰ βλασταίνει ἀκόμα τοῦτο στὸν πλανήτη
ὅταν οἱ σκαπάνες;
...............................................................................................................
"Πέθανε ο ποιητής και αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης Έκτωρ Κακναβάτος, σε ηλικία 90 ετών. Ο Έκτωρ Κακναβάτος, λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Γιώργου Κοντογιώργη, γεννήθηκε το 1920 στον Πειραιά. Μεταξύ 1937 και 1941 σπούδασε μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και κατόπιν εργάστηκε ως καθηγητής στην ιδιωτική εκπαίδευση.
Στην Κατοχή πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, ενώ το 1947 εξορίστηκε στην Ικαρία και στη Μακρόνησο. Είχε διατελέσει σύμβουλος στο Υπουργείο Παιδείας και αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Εταιρείας Συγγραφέων.
Στο χώρο της λογοτεχνίας πρωτοεμφανίστηκε το 1943 με την έκδοση της ποιητικής συλλογής του με τίτλο «Fuga». Το 1983 τιμήθηκε με το Β΄ Κρατικό Βραβείο ποίησης για τη συλλογή του In Perpetuum."
[πηγή ΑΠΕ]
------------------------------------------------------------------------------

Πόσο επίκαιρος παραμένει ακόμη ο λόγος του:

"Κάποιος ρωτούσε αν προβλέπεται
ποινική παρακαμπτήριος
για αθλιότητες δεδοξασμένων."

Sunday, November 07, 2010

o αόρατος συγγραφέας

Συνήθως σε κάθε ταινία που ο πρωταγωνιστής βγαίνει σε κάποιο δρόμο αναζητώντας ένα ταξί, εκείνο εμφανίζεται αμέσως. Όχι όμως εδώ στον "ghostwriter". Τυχαίο; Δεν νομίζω, έτσι όπως τελείωσε αυτή η ιστορία! Ξεκινώντας να δώ την ταινία ήμουν λίγο επιφυλακτικός, αλλά η εξέλιξη αποδείχθηκε γρήγορα πολύ ενδιαφέρουσα. Ένας συγγραφέας που είχε αναλάβει τη βιογραφία ή τα απομνημονεύματα ενός τέως πρωθυπουργού (Πιρς Μπρόσναν), βρίσκεται πνιγμένος στη θάλασσα και η επίσημη εκδοχή είναι ατύχημα. Τη θέση του θα πάρει ένας άλλος που προσπαθεί να προσαρμοστεί στο περιβάλλον κι ενώ αφοσιώνεται στη δουλειά του αντιλαμβάνεται ότι τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται. Η ιστορία οδηγεί σε περίεργα μονοπάτια εξ' αιτίας των κρυφών στοιχείων που άφησε ο πρώτος συγγραφέας και, ανακαλύπτει στην πορεία ο αντικαταστάτης του (Γιούαν ΜακΓκρέγκορ). Η πολύ καλή σκηνοθεσία (Ρ. Πολάνσκι) με την άψογη ερμηνεία των πρωταγωνιστών δεν αφήνει περιθώρια χαλάρωσης καθ' όλη τη διάρκειά της και αποζημιώνει ικανοποιητικά τον θεατή. που παραμένει αφοσιωμένος σε μια "ξενάγηση", στα σκοτεινά σημεία των μυστικών υπηρεσιών και την επιρροή τους, γύρω από τις ηγετικές προσωπικότητες του πλανήτη.

Labels:

Thursday, November 04, 2010

lucky man


Δεν έπαιξα και έχασα
Ίσως αν έπαιζα να κέρδιζα.

Monday, November 01, 2010

the fog


Θέλω να χαθώ μέσα στην ομίχλη του χρόνου και της μνήμης. Σ' ένα τόπο χωρίς συγκεκριμένο χρόνο που χάνεται στο θολό περιβάλλον. Όλα στο περίπου, χωρίς αρχή και τέλος. Χωρίς ενοχλητικούς θορύβους. Εκεί όπου τα όρια είναι δυσδιάκριτα. Εκεί που δύσκολα ξεχωρίζει το κάθε τι. Εκεί που όλα αμβλύνονται και δεν υπάρχει αλληλουχία των γεγονότων. Κάτι ανάμεσα σε μέρα και νύχτα. Ανάμεσα στην ύπαρξη και στη μή ύπαρξη. Στη διάχυση της ατμόσφαιρας γύρω σου. Ανάμεσα στο επιθυμώ στο θέλω και σ' αναζητώ. Στην ξανακερδισμένη ώρα...

"Μια καλημέρα θα σου πω
μετά θα φύγω, θα χαθώ
και ίσως με ξαναδείς μονάχα στ' όνειρό σου"


[Δ. Παναγόπουλος]

Guests
counter on blogger