Saturday, December 29, 2012

Στον επομενο τονο...

Οι μερες αδειαζουν τα χρονια μας
Αερας και σκονη το περιεχομενο τους
Εξαφανιζουν εικονες και λογια, συναισθηματα κι ανθρωπους
Κι εσυ τρεχεις σαν μικρο παιδι πισω απο το φορτηγο της μετακομισης
Στον επομενο χρονο, στον επομενο τονο
Σε μια διαρκη ανακυκλωση
Χωρις τελος κι αρχη

"I close my eyes
Only for a moment
And the moment's gone"

Sunday, December 23, 2012

night without stars

Είμαι η μικρή νιφάδα μέσα στη χριστουγεννιάτικη γυάλινη σφαίρα που κρατάς στα χέρια σου.
Η μικρή σπίθα που ξεπηδά από τη φωτιά σου στο τζάκι.
Η δυνατή γουλιά από το ποτό σου που απολαμβάνεις.
Η σελίδα από το βιβλίο σου που διαβάζεις μέχρι αργά το βράδυ
Μια μικρή χαραμάδα στον ύπνο σου ανάμεσα στα όνειρά σου
Και η ανάμνηση, που θα χαθεί στον νυχτερινό χειμωνιάτικο ουρανό.
...............................................................................
Ray Charles.

Thursday, December 20, 2012

ερήμην


δεν ξέρω πως

δεν γνωρίζω γιατί

γίνονται όλα σχεδόν


ερήμην μου


...



Labels:

Sunday, December 16, 2012

santimental story

΄Ηταν αποφασισμένος να διακόψει κάθε επικοινωνία πλέον. Είχε πείσει τον εαυτό του ότι δεν πήγαινε άλλο. Τίποτε δεν γινόταν όπως συμφωνούσαν. Πάντα θα συνέβαινε κάτι που θα τροποποιούσε ή ακόμη χειρότερα θα ακύρωνε το πρόγραμμά της. Όχι δεν πήγαινε άλλο. Ακόμη και τώρα την περίμενε εδώ και τόση ώρα κι ακόμη δεν έλεγε να εμφανιστεί. Τέρμα σκεφτόταν, ως εδώ. Κοιτώντας το ρολόι του και βλαστημώντας ετοιμάστηκε να φύγει. Καλύτερα έτσι σκέφτηκε, χωρίς παρατράγουδα κι εντάσεις. Ώσπου...
Ώσπου νιώθει ένα απαλό άγγιγμα στον ώμο του, κι ένα γνωστό άρωμα να κατακλύζει την ατμόσφαιρα. Κατάλαβε, σάστισε, κι ενώ η τελευταία ακτίνα του ήλιου διέτρεχε το πρόσωπό της, οι αισθήσεις του υπερπήδησαν κάθε του ανάχωμα που προετοίμαζε...

Sunday, December 09, 2012

Faye's coffe


Κάθε μέρα, νωρίς το πρωί, ετοίμαζε τον ζεστό της καφέ. Έφερνε μετά την κούπα της στο τραπέζι κι αφού
καθόταν στην θέση της άνοιγε τον Η/Υ της καi κρατώντας την ανάμεσα στα δυό της χέρια γεύονταν την πρώτη γουλιά της μέρας. Μ' αρέσει να την κρατώ έτσι μου έλεγε, γιατι μου ζεσταίνει και τα χέρια μου τώρα το πρωί. Κι έπειτα πίνοντας αθόρυβα κι απολαυστικά το ζεστό της ρόφημα, σαν να μοίραζε απαλά φιλάκια, συνέχιζε να διαβάζει στον Η/Υ της. Θα έφτιαχνε κι άλλον μέχρι το μεσημέρι αλλά ο πρώτος θα ήταν και ο πιο τελετουργικός. Από αυτόν θα εξαρτιόταν η εξέλιξη της μέρας της. Μ' άρεζε έτσι όπως την έβλεπα, πάντα προφίλ, και σκεφτόμουν ότι θα μπορούσε να ήταν μια επιτυχημένη διαφήμιση για το προϊόν ή ακόμη και για την ίδια τη ζωή, έτσι όπως την ξεκινούσε κάθε πρωί στο γραφείο της...

Thursday, December 06, 2012

Lamp

Παρακολουθώ για λίγο από το παράθυρο, τη μέρα που φεύγει σαν κυνηγημένη από τα φώτα των αυτοκινήτων στο δρόμο.
Κάθε βράδυ αφήνω μια λάμπα αναμμένη  μέχρι το πρωί, για να την περιμένει να ξανάρθει και νάβρει πιο εύκολα το δρόμο της, κι έπειτα τη σβήνω.
Τώρα τελευταία βρίσκω τη λάμπα μου ήδη σβηστή το πρωί.
Κάποιος ή κάτι γίνεται και σβήνει μες στη νύχτα χωρίς να το καταλάβω.
Μάλλον πρέπει να την αλλάξω, ή εγώ να αλλάξω συνήθειες...

Guests
counter on blogger