Wednesday, December 29, 2010

last shot


Έτσι όπως καθόμουν, απολαμβάνοντας ένα ποτό και παρακολουθώντας το παιχνίδι με τις μπάλες που ο παίκτης πρέπει να ρίξει ευθύβολα για να χτυπήσει όσο περισσότερες κορίνες, παρατηρούσα τα συναισθήματα που προκαλούσε κάθε επιτυχία αλλά και κάθε αποτυχία να εκδηλώνονται με ένταση στα πρόσωπα των παικτών. Σε συνδυασμό με το σύνηθες εορταστικό κλίμα που διανύουμε, σκεφτόμουν πως φεύγουν κι οι τελευταίες μέρες της χρονιάς, γλυστρώντας μέσα από τα χέρια μας σαν μπάλες του μπόουλινγκ στο διάδρομο της ζωής μας. Φεύγουν ωστόσο με δύναμη από τα χέρια μας αλλά χωρίς επιστροφή. Επιδιώκοντας μόνο κάποιο στόχο. Κι όπως συμβαίνει πάντα θα φύγει κι η τελευταία, κυνηγώντας κι εκείνη, φορτωμένη με όλες τις ελπίδες πως θα πετύχει σε ό,τι απέτυχαν όλες οι προηγούμενες. Κι όμως εκείνες είναι που βοήθησαν για να εντοπιστεί & να προσδιοριστεί καλύτερα ο στόχος. Για να προετοιμάσουν ακόμη καλύτερα τη σπουδαιότερη, που είναι συνήθως η τελευταία προσπάθεια. Είχα ήδη πιει αρκετά και κατεβάζοντας και την τελευταία γουλιά βγήκα στο δροσερό νυχτερινό αεράκι. Έριξα μια ματιά στη λεωφόρο κοιτώντας το πλήθος από τα αυτοκίνητα να κινείται αργά σαν ήρεμο πλωτό φωτεινό ποτάμι, σήκωσα για λίγο το βλέμμα στον ουρανό που έμοιαζε κι αυτός στολισμένος με όλα του τ' αστέρια αναμμένα, κι έριξα στον κάδο ανακύκλωσης το 2010...

Labels:

Tuesday, December 28, 2010

προσμονη

Ποτέ μην τον αφήσεις να σε περιμένει... 

Χτες το βράδυ κάποιο τραίνο / στο σκοτάδι χάθηκε / μού ’πες να σε περιμένω / κι η καρδιά ζεστάθηκε. / Μού ’πες να σε περιμένω / μα δεν ήσουνα στο τραίνο / όνειρό μου αγαπημένο.
--------
Χθες το βράδυ κάποιο τραίνο / στο σκοτάδι πέρασε / μού ’πες να σε περιμένω / κι η καρδιά μου γέρασε. / Μού ’πες να σε περιμένω / μα δεν ήσουνα στο τραίνο / κι είναι τ’ όνειρο χαμένο.
[Ν. Γκάτσος]

Δ.Γαλάνη.

Labels:

Sunday, December 26, 2010

winter nights

Χάθηκαν ακόμη και τα ίχνη σου.
Απόλυτη ησυχία. Νέκρα & ερημιά.
Φώτα παγωμένα στη χειμωνιάτικη ατμόσφαιρα.
Σκιές σε άσπρο φόντο, διωγμένες από τα όνειρα στους νυχτερινούς δρόμους.


"ένα φως αφήνω πάντα,
πάντα αφήνω αναμμένο
και στα χέρια μου οι μέρες,
είν' οι μέρες φρέσκο χιόνι"


[Οδ. Ιωάννου]

Labels:

Friday, December 24, 2010

Decenber's nights

Mεγάλες & ατέλειωτες οι νύχτες του Δεκέμβρη. Με τις ανταύγειες από τα πολύχρωμα φώτα και στολίδια, χρωματίζονται έντονα & παράταιρα αγγίζοντας τον νυχτερινό ουρανό & τ' αστέρια.
Ταξιδεύουν & χάνονται αθόρυβα μέσα στο σκοτεινό ορίζοντα από τη μια άκρη στην άλλη. Ανακατεύοντας ομίχλη & καπνό από τις καμινάδες προετοιμάζουν τo μαγικό ταξίδι του Santa Claus

"Ελα κοντά μου απόψε
πάλι με ξένους θα πιώ
Ελα κοντά μου για λίγο
Να 'χω ένα λόγο να φύγω
(.......)
έλα στο φώς του φεγγαριού
να φέξει η ψυχή μου
στις παρυφές του σκοταδιού
έφτασα τη ζωή μου.."

[X. Αλεξίου].

Labels:

Monday, December 20, 2010

Νυχτες του Δεκεμβρη

Κάπως παράξενες & ιδιαίτερες μου φαίνονται κάθε χρόνο οι "τελευταιες" του μέρες. Όσο λιγότερες μένουν κρεμασμένες στο ημερολόγιό μου, τόσο δυσκολότερα αποκόπτονται από αυτό. Κάθε βράδυ λοιπόν κοντά στα μεσάνυχτα, μόλις πλησιάσω το χέρι μου στο ημερολόγιο για να βγάλω απο εκεί τη μέρα που πέρασε πλέον, λες και δεν θέλει να ξεκολλήσει από τη θέση της. Σαν να αντιστέκεται ένα πράγμα, τέτοια εντύπωση. Κι όταν ο φωτισμός είναι ήδη αμυδρός φαντάζει τόσο έντονα σαν κάτι να θέλει να μου πει. Κάτι σαν: "γιατί δεν με κρατάς λίγο ακόμη, τουλάχιστον μέχρι το πρωί. Όλη τη χρονιά σου υποδεικνύουμε με ακρίβεια τις ημερομηνίες. Άφησέ με να μείνουμε ακόμη λίγο μαζί. Μήπως δεν το γνωρίζουμε ότι έχεις ήδη αγοράσει το καινούργιο σου ημερολόγιο; Κρύο και σκοτάδι έξω, περίμενε να ξημερώσει πρώτα και η άλλη μέρα." Κοντοστέκομαι λίγο διασταυρώνοντας το βλέμμα μας και νιώθω τη φωτιά στο τζάκι, σαν να μου λέει "δεν θέλω να σβήσω ακόμη, κοιμήσου εσύ κι άσε με να καίω μέχρι το πρωί". Νάτα μας λέω, έχουν συννενοηθεί μεταξύ τους. Δεν εξηγείται διαφορετικά. Ας είναι σκέφτομαι, όλα έχουν ψυχή φαίνεται αυτές τις μέρες που είναι λίγο διαφορετικές. Όλα γίνονται εξωπραγματικά, σαν κάποιο πνεύμα να έρχεται και να τα ζωντανεύει. Άφησα τα πράγματα όπως είναι κι έριξα λίγα ξύλα ακομη στη φωτιά και ποτό στο ποτήρι μου πριν αρχίσει κι εκείνο να διαμαρτύρεται ότι το ξέχασα, ξαναπιάνοντας και το βιβλίο μου από τη σελίδα που το άφησα...

Labels:

Saturday, December 18, 2010

winter


Λες και πάγωσε ο κόσμος
σ' ένα καρέ λευκό.
Παγιδεύτηκε ο χρόνος
σ' ένα ταξίδι χωρίς γυρισμό.

Labels:

Sunday, December 12, 2010

welcome

Γαλλία, βόρεια στο Calais. Στενό της Μάγχης. Ένας 40χρονος, ο Simon, βετεράνος κολυμβητής εργάζεται ως προπονητής στο κολυμβητήριο. Στο ίδιο μέρος ένας μικρός 17χρονος μετανάστης o Bilal, αφού διήνυσε μια δύσκολη πορεία 4.000 χλμ από τη χώρα του, προσπαθεί να περάσει απέναντι στην Αγγλία για να συναντήσει την αγαπημένη του Mina. Η Maron, σύζυγος του Simon & στα πρόθυρα διαζυγίου τους, εκτός από τη δουλειά της συμμετέχει σε εθελοντικά συσσίτια που προσφέρουν φαγητό στους μετανάστες. Ο Bilal μαζί με άλλους θα προσπαθήσει να περάσει λαθραία σε κάποιο φορτηγό απέναντι στην Αγγλία. Εντοπίζονται & η προσπάθεια αποτυγχάνει. Θέλει να μάθει καλό κολύμπι για να περάσει το στενό της Μάγχης & πάει να κάνει μαθήματα στο κολυμβητήριο. Εκεί βρίσκεται και ο Simon αλλά το κόστος είναι αποτρεπτικό και συμφωνεί για δύο μόνο μαθήματα. Στο Λονδίνο, που βρίσκεται ήδη η αγαπημένη του μικρού Bilal, με την οικογένειά της ο πατέρας την ετοιμάζει ήδη για γάμο με κάποιον που επέλεξε ο ίδιος. Ο Simon όταν αντιλαμβάνεται σιγά σιγά το κίνητρο & το μέγεθος της αγάπης του νεαρού μετανάστη, αναπτύσσεται μια δυνατή φιλία, προσπαθεί να τον βοηθήσει με κάθε τρόπο και τον ενημερώνει για τους μεγάλους κινδύνους που έχει το πέρασμα της Μάγχης κολυμπώντας.Οι κίνδυνοι όμως που αντιμετωπίζουν και στην πόλη αυξάνονται καθώς ο Simon έρχεται σε σύγκρουση με το νόμο & τους γειτονες, αλλά η προσπάθεια και των δύο θα συνεχιστεί για να μπορέσουν να ανταμώσουν τα δύο νέα ερωτευμένα παιδιά.Το εγχείρημα όμως αποδεικνύεται δύσκολο & τα πράγματα δεν θα έρθουν όπως τα επιθυμουσαν, γραφοντας έτσι μια σύγχρονη ανθρώπινη τραγωδία, με ρεαλιστικό τρόπο & σύγχρονους Ιαβέρηδες

Labels:

Friday, December 10, 2010

waves


"Κύμα το κύμα
η πέτρα λιώνει
του ονείρου η αύρα
 μας ενώνει..."

 
[Γιώργος Ζήκας]

Wednesday, December 08, 2010

με αποδεικτικό παραλαβής

Κοίταξα το ρολόι μου καθώς περίμενα
αλλά δεν πρόσεξα την ώρα.
Άνοιξα την εφημερίδα
αλλά δεν είδα τις ειδήσεις.
Σήκωσα το τηλέφωνο
αλλά δεν άκουσα τι μου λέγανε.
Παρακολούθησα μια συνέντευξη
χωρίς να κρατήσω κάτι στο μυαλό μου.
Κοίταξα τα τόσα χρόνια
αλλά δεν θυμάμαι πως πέρασαν μέχρι σήμερα
Ποτέ δεν ήμουν παρών

Labels:

Saturday, December 04, 2010

drive

Η μέρα ήταν καλή για το ταξίδι που έπρεπε να διανύσω. Από εκείνες που προδιαθέτουν ευχάριστα για οποιοδήποτε ταξίδι. Που έρχεται και σε αρπάζει από το μανίκι, σε πετάει μέσα σ' ένα αυτοκίνητο και σου λέει άι στο καλό επιτέλους, ξεκίνα τί περιμένεις.
Τα ταξίδια είναι διαφορετικά βέβαια όταν γίνονται με παρέα πως να το πώ, εξωθεσμική μάλλον, γιατί έχουν άλλη αίσθηση. Κάτι σαν να πετάς με ιπτάμενο χαλί. Η ιδιωτική λοιπόν απομόνωση για δύο μέσα σ'ένα αυτοκίνητο ενώ παράλληλα κινείσαι σε μια πολυσύχναστη εθνική οδό προσφέρει την απόλαυση της ξένοιαστης διαδρομής στο χρόνο και στο χώρο.
Εγώ όμως είχα συγκεκριμένη διαδρομή που έπρεπε να γίνει ανεξάρτητα από την ποιότητα της μέρας και της συντροφιάς. Έτσι ενώ σκεφτόμουν αυτές τις εναλλακτικές διαδρομές αφέθηκα στο μονότονο ήχο του αυτοκινήτου οδηγώντας προς τον προορισμό μου, ευελπιστώντας στην επόμενη διαδρομή...

"Α, ρε, χρόνε αλήτη
π' ανθρώπους κι αγάπες σκορπάς"
[Λ. Νικολακοπούλου]

Labels:

Wednesday, December 01, 2010

παραλληλες πορειες

"Δεν είναι αγάπη, δεν είναι αγάπη αυτό που ζούμε,
είναι σου λέω πανικός,
ένας μικρός Τιτανικός
και θα 'ναι θαύμα αν σωθούμε"

[Μ. Γκανάς]

Ποιός είπε ότι είναι πιο εύκολο πράγμα η αγάπη ή η αγαπημένη συμβίωση απ' ότι ο έλεγχος της πορείας ενός πλοίου! Φαίνεται πως η ισορροπία και των δυο καταστάσεων είναι ιδιαίτερα ευαίσθητη στα ρεύματα, στα κύματα ή και στο φορτίο. Να χρειάζεται έμπειρο κυβερνήτη ή σύγχρονο και καλοφτιαγμένο σκαρί...

Guests
counter on blogger