time

Μπορείς ν'αλλάξεις αυτό που φαίνεται. Δεν μπορείς όμως ν'αλλάξεις αυτό που είσαι μέσα σου! H She-hee φοβάται ότι ο αγαπημένος της Ji-woo έχει αρχίσει να την ποθεί λιγότερο, έπειτα από δύο χρόνια που είναι μαζί. Παρακολουθεί ότι το ενδιαφέρον του, διακριτικά μετατοπίζεται και σε άλλες γυναίκες, και η ανησυχία της παίρνει υστερικές διαστάσεις με εξάρσεις ερωτικής ζήλειας & πάθους. Στη διάρκεια μιας συνεύρεσής τους του προτείνει ακόμη να φαντασιώνεται ότι βρίσκεται με κάποια άλλη. Αλλά δεν σταματά εδώ. Η She-hee αποφασίζει να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση για ν'αλλάξει εντελώς το πρόσωπό της. Όταν έπειτα από έξι μήνες επανεμφανίζεται στη ζωή του Ji-woo, αγνώριστη, με τελείως διαφορετικό πρόσωπο, και ως See-hee (μικρή παραλλαγή του ονόματός της) αρχίζοντας έτσι μια "νέα" σχέση μαζί του, κυριολεκτικά & μεταφορικά, αποτελώντας για τον πρωταγωνιστή μια νέα εμπειρία! Είναι αρκετό αυτό όμως; Η συνέχεια είναι μάλλον τραγική & ειρωνική. Οταν ο Ji-woo, μετά την ερωτική τους επαφή δηλώνει πως πρώτη φορά ένιωσε έτσι, αρχίζει η εσωτερική συναισθηματική σύγχυση και ταλάντευση της ηρωίδας. Το αίσθημα της ζήλειας αρχίζει και πάλι να φουντώνει, παγιδευμένη όμως μέσα στον ίδιο της τον εαυτό, όπου συνυπάρχουν η "παλιά" & η "νέα" γυναίκα! Η συνέχεια είναι χαοτική & εφιαλτική... Η ιστορία του Κιμ Κι-Ντουκ, αρχίζει και τελειώνει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Σαν μια κυκλική και αιώνια επανάληψη μιας φάρσας
"Time present and time past/Are both perhaps present in time future/And time future contained in time past/If all time is eternally present/All time is anredeemable"
[Τ.S.Elliot]

BEFORE THE DEVIL KNOWS YOU'RE DEAD

Δεν ξέρω αν ο παράδεισος είναι κάτι σαν την Μαρίσα Τομέι, αλλά είθε να περάσεις μισή ώρα στον παράδεισο πριν ο διάβολος καταλάβει οτι πέθανες! Η αγία οικογένεια στο στόχαστρο του "διαβόλου" και όλα τινάζονται στον αέρα. Γονείς & παιδιά, καριέρες & λάιφ στάιλ ζωές αναποδογυρίζουν όταν ο διάβολος θέλει να παίξει. Η αρχαία ελληνική τραγωδία ωχριά μπροστά στη σύγχρονη ιλουστρασιόν εκδοχή της εποχής μας. Αν το American Beauty είναι ο πρόλογος για την απομυθοποίηση της οικογενειακής ευτυχίας, εδώ πλέον βρισκόμαστε στην ανατομία του πτώματός της. Εξαιρετικά ρεαλιστική ταινία που παρακολουθεί με μαεστρία την ζωή καθημερινών ανθρώπων μέσα στην σύγχρονη αρρένα της ζωής. Σκέψεις, επιθυμίες, ανατροπές που δημιουργούνται αναπόφευκτα από τις ανθρώπινες αδυναμίες & συμπαρασύρουν τα πάντα μαζί τους.
Ο Άντι, (Χόφμαν) είναι παντρεμένος, κατάφερε να αναρριχηθεί & να γίνει υψηλό στέλεχος σε μεγάλη μεσιτική εταιρία. Όλα φαίνονται τακτοποιημένα. Φαίνονται αλλά δεν είναι. Θα καταχρασθεί χρήματα. Γιατί όμως; Ο αδελφός του Χάνκ (Χοκ) είναι χωρισμένος, άφραγκος, χρωστάει διατροφή και διατηρεί σχέσεις με τη γυναίκα του αδελφού του. Ο Άντι προτείνει στον αδελφό του να ληστέψουν το κοσμηματοπωλείο των γονιών τους. Η μητέρα τους σκοτώνεται και ο πατέρας τους Τσάρλι (Φίνεϊ), είναι αποφασισμένος να βρεί τον δολοφόνο της γυναίκας του. Οι καταστάσεις που ακολουθούν είναι αποκαλυπτικές για όλες τις πτυχές των χαρακτήρων στην οικογένεια...
Από τις κορυφαίες σκηνές και ο διάλογος του γέρου ενεχυροδανειστή με τον πατέρα στην προσπάθειά του ν' ανακαλύψει τον δράστη της ληστείας: «Θυμάμαι όταν ο Τσάρλι Χάνσον πρωτοξεκίνησε σ'αυτή τη γειτονιά» του λέει «νέος, αλαζόνας ανέκαθεν με σιχαινόσουνα, αλλά δεν είχες την παραμικρή ιδέα για το τί θέλουν οι άνθρωποι ή για το τί είναι ικανοί να κάνουν για τα λεφτά. Φαντάζομαι πως τώρα το έμαθες. Ο κόσμος είναι διαβολικός, Τσάρλι, κάποιοι βγάζουν χρήματα από αυτόν, άλλοι καταστρέφονται» Η καταγραφή των γεγονότων (φλας-μπακ) από την πλευρά των διαφορετικών προσώπων δίνει πολύ ωραία τα συναισθήματα και τις αντιδράσεις των ηρώων.
Σκηνοθεσία: Σίντνεϊ Λουμέτ. Σενάριο: Κέλι Μάστερσον. Ηθοποιοί: Φίλιπ Σίμουρ Χόφμαν, Ιθαν Χοκ, Αλμπερτ Φίνεϊ, Μαρίσα Τομέι. Αν και 83 ετών ο Σ. Λουμετ είναι σκηνοθέτης πολύ πιό εκπληκτικός από πολλούς νεότερους σκηνοθέτες.
ΕΠΙΣΗΜΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ: http://www.7h58cesamedila-lefilm.com/
Ο τίτλος της ταινίας είναι το τελευταίο κομμάτι από μια ρήση που αγαπάνε ιδιαιτέρως οι Ιρλανδοί όταν τσουγκρίζουν τα ποτήρια, και λέει «είθε να πας στον παράδεισο μισή ώρα πριν ο διάβολος καταλάβει ότι πέθανες»

holiday

Let me take you far away / You'd like a holiday
Κάθε μέρα, εδώ και πολλά χρόνια ακολουθούσε την ίδια διαδρομή με το αυτοκίνητό του. Mέσα από εμφραγματικές οδικές αρτηρίες, ανάμεσα σε ψηλά σκοτεινά κτίρια
Let me take you far away / You'd like a holiday
και σ' άλλα πολλά αυτοκίνητα που προσπαθούν να φθάσουν στη δουλειά τους, φορτισμένοι ήδη όλοι με το άγχος της ώρας και των επαγγελματικών υποχρεώσεων
Exchange the cold days for the sun / A good time and fun
Το κόκκινο το πορτοκαλί και το πράσινο ακούραστα κι αθόρυβα καθοδηγούσαν το γκάζι και το φρένο,
τις σκέψεις και τα όνειρά του, τα προβλήματά του & τις επιθυμίες του
Exchange your troubles for some love
Wherever you are
Σε κάθε διασταύρωση, σε κάθε όνειρο και προσδοκία μακρυνή. Γκάζι και φρένο. Για να ξεφύγει ή για να συνεχίσει και πάλι. Σ' ένα γραφείο ή σ' ένα νησί πολλά μίλια μακρυά από το σπίτι
Longing for the sun you will come
To the island without name
Longing for the sun be welcome
On the island many miles away from home
Be welcome on the island without name
Longing for the sun you will come
To the island many miles away from home
Kαι η Mona Lisa. να χαμογελάει αινιγματικά, πάντα στο ντέκ σε μια σεζ λογκ....

MONDAY'S TRAIN

H εβδομάδα ξεκίνησε ήδη. Η ταχύτητα ολοένα αυξανόμενη. Σαν λαθρεπιβάτες κλεισμένοι μέσα σ' ένα τραίνο υψηλής ταχύτητας, απ' όπου δεν μπορείς να ξεφύγεις εύκολα. Σε λίγο η ταχύτητα θα μετατρέπει το τοπίο σε πολύχρωμες κορδέλες. Ελπίζω να είσαι εκεί, στο τέλος της διαδρομής...

Ό,τι σε σένα ήταν βουνό
το ισοπέδωσαν
και σκέπασαν την κοιλάδα σου.

Από πάνω σου περνάει τώρα
ένας δρόμος άνετος.

[ΜΠΡΕΧΤ]

διαδρομες

Τελευταίες λεπτομέρειες πριν την έξοδο, από το σπίτι, από τις υποχρεώσεις, από την τακτοποίηση της ζωής μας, στις διαδρομές του μυαλού και των δρόμων, της επικοινωνίας και της επαφής. Στην πόλη που ποτε δεν ησυχάζει. Κατεβαίνω τα σκαλιά. Ο αέρας έχει πάρει τη βραδυνό του άρωμα & διαπερνά όλα τα στέκια. Ανακατεύει τις γεύσεις και τις φωνές, τις εξομολογήσεις και τις αποκαλύψεις. Φτιάχνει το συναίσθημα της προσδοκίας & της φαντασίωσης. Είναι η προαιώνια αδημονία. Είμαι στο αυτοκίνητο έτσι όπως κυλάει νωχελικά στη νυχτερινή φωτισμένη άσφαλτο, με απαλή μουσική. Σε λίγο θα είμαι κι εγώ ένας μέσα στο πλήθος. Ανάμεσά σας. Περιμένοντας το πράσινο στη διασταύρωση, το ποτό στη μπάρα, το νεύμα στην ατμόσφαιρα, ή στην αίθουσα ενός κινηματογράφου. Μόνος ή με παρέα, ανάλογα με τη διάθεση, τη μέρα & ότι άλλο συνδιαμορφώνει αυτό που συμβαίνει. Άλλοτε καλό, υπέροχο & απρόβλεπτο κι άλλοτε απλώς συνηθισμένο & προβλέψιμο. Σκέφτομαι, πόσο εύκολα αλλάζει η διάθεση ενός ανθρώπου κάθε φορά, ανάλογα με τις στιγμές που βιώνει, πόσο εύκολα επιρρεαζόμαστε, από την περιρέουσα ατμόσφαιρα...

"Αλλά εγώ να στο λέω και να στο ξαναλέω, γιατί όσο κι αν νομίζεις πως δεν το λέω σοβαρά εγώ πάντα σοβαρά το έλεγα, από την πρώτη φορά που στο είπα,
Και να τριγυρίζω στη πόλη και να τη νοιώθω άδειος χωρίς εσένα,
Και να θέλω ότι θέλεις,
Και να νομίζω πως χάνομαι, αλλά να ξέρω πως πλάι σου είμαι ασφαλής, Και να σου μιλάω για ότι χειρότερο έχω μέσα μου..."
[sarah kane]
«Λαχταρώ».

aperio

Είναι ο μήνας που φλερτάρει με την αδημονία της άνοιξης & του καλοκαιριού, κι εμείς, μαζί του να τον παρακολουθούμε μέσα από τις γρίλιες κάποιου γραφείου, ή μέσα από τις αίθουσες κάποιου σχολείου, ή ακόμη ως επιβάτες ενός αυτοκινήτου σε κάποιο δρόμο ή απλά στο πεζοδρόμιο της πόλης.
Με υποσχέσεις αδιόρατες την κάθε μέρα του να μεγαλώνει λίγο – λίγο & τις προσδοκίες μας να παρασέρνει σε δρόμους μακρινούς.


«δεν φαντάζεσαι τι ωραία που είναι να πηγαίνεις τ' αυτοκίνητο για πλύσιμο/χωρίς να πρέπει να κάνεις κάτι/παρά μόνο ν’ ανάβεις το τσιγάρο σου και να περιμένεις στη λιακάδα/χωρίς να χρωστάς νοίκια/χωρίς μπελάδες».


«κι ο ήλιος ανέτελλε / λαμπερός / το πρωί / έτσι, για να μας περιπαίξει».

[Charles Bukowski]