Ποσο κραταει η
γευση, μιας εικονας, ενος προσωπου, των συζητησεων, των δρασεων και των αντιδρασεων, και ολης της ατμοσφαιρας εκεινης; Μαλλον λιγο η περισσοτερο. Εκεινο ομως που αντιστεκεται σθεναρα στη μνημη, ειναι ο ιδιος ο περιβαλλον χωρος και ο τοπος, οι δρομοι που περπατησαμε. Τα αντικειμενα που διατηρουνται και διατηρουν κατα καποιο τροπο τα παρελθοντα γεγονοτα, ακομη.
Ετσι, ξαναπερνωντας τυχαια απο τα ιδια μερη και τους δρομους της πολης, η μνημη δονειται, κλονιζεται κι επανερχεται παλι ανεξελεγκτα, και καταλαμβανει τον χωρο και τη σκεψη οπως οταν ησουν παρων.
Καλυτερα να επαιρνες μαζι σου, ολα: τοπους και δρομους που περπατησαμε μαζι, πλατειες και σπιτια που καθησαμε μαζι, για να μην υπαρχει κατι με το αποτυπωμα σου...