Tuesday, April 30, 2019

stavrolexa Stavroulas Sara

Λίγο μετά τα μεσάνυχτα ξεκίνησε πάλι η ανταλλαγή μηνυμάτων. Κατά κάποιο τρόπο ο χρόνος κυλούσε αβίαστα, αχόρταγα σαν ένα ποτάμι ήρεμο και γεμάτο, που στην πορεία του αλλάζει η μορφολογία του, σε μια διαδρομή που μοιάζει ατελείωτη. Διάλογοι μέσω της γραφής, που μοιάζουν σαν ¨χειροπιαστή" ανταλλαγή από λέξεις, σκέψεις και απόψεις που τρέχουν από τον έναν στον άλλον, σαν μια αθόρυβη ανταλλαγή δώρων μέσα στη νύχτα, να κινούνται αστραπιαία σαν φαντάσματα μέσα στη νυχτερινή πόλη, διαπερνώντας τοίχους και εμπόδια, κλειστές πόρτες για να φθάσουν θριαμβευτικά στον αποδέκτη, διαμορφώνοντας/εναλλάσσοντας συνεχώς συναισθήματα, διαθέσεις, έλξεις και απωθήσεις. Όλα στροβιλίζονται γύρω από μια μικρή φωτεινή οθόνη μες στην ήσυχη νύχτα, χορεύοντας γύρω από δύο καρδιές που συντονίζονται από μακρυά, στον ρυθμό της πληκτρολόγησης και της ανάγνωσης, σε μια διαρκή αναμονή για την επόμενη λέξη, για την επόμενη φράση,  φωτίζοντας το σκοτάδι της καθημερινότητας, δείχνοντας το δρόμο που οδηγεί από την πραγματικότητα στα όνειρα σαν το μίτο της Αριάδνης. Σαν να γράφονται αυθόρμητα οι σελίδες ενός βιβλίου, μιας μικρής ιστορίας που αφήνει τα ίχνη της σε κάθε της βήμα, σε κάθε ηλεκτρονική σελίδα που ακτινοβολεί επιθυμίες προσδοκίες εκμυστηρεύσεις, δικαιολογίες, ευχές, απογοητεύσεις, έλξεις, αντιδράσεις, υπονοούμενα και διφορούμενα, που διατυπώνονται αυθόρμητα ή υπολογιστικά.
"...πάρε με απόψε στην τρελή διαδρομή σου
 δίχως εσένα τα βράδια μου είναι απρόσωπα
 μου φτάνει εμένα κι ένα ψεύτικο φιλί σου...."
(Αλκης Αλκαίος)

Thursday, April 25, 2019

Sophistique

Το bar  βρίσκεται απέναντι από μια εκκλησία. Η ατμόσφαιρα είναι σχεδόν ζεστή αλλά και κατανυκτική. Απογευματινό που οδεύει αργά προς το νυχτερινό, αλλάζοντας χρώματα ο ουρανός και η θάλασσα. Τα φώτα ζωηρεύουν, κι ακόμη περισσότερο η επιθυμία μου να ήσουν κάπου εδώ. Μεγάλες προσδοκίες που μικραίνουν με το χρόνο. Μια αφίσα της Amelie μου χαμογελάει σαν μια σύγχρονη Mona Lisa και το χρώμα των μαλλιών σου, σαν τις ανταύγειες της μπύρας μέσα στο ποτήρι μου, ανοίγει τα ρυάκια του πόθου μου που γίνονται ορμητικό ρεύμα που με παρασέρνει προσπαθώντας μάταια να κρατηθώ από κάπου... 
 ...............................................................
"-Ρακίτιν: Φαντάζεστε ότι ο έρωτας είναι μεγάλη ευλογία επι γής.
- Μπελάγιεφ: Δεν έχω εμπειρία αλλά φαντάζομαι ότι θα είναι μεγάλη ευλογία να απολαμβάνεις την ευτυχία της γυναίκας που αγαπάς.
-Ρακίτιν: Εγώ πιστεύω ότι η κάθε λογής αγάπη, τυχερή ή άτυχη γίνεται σωστή κατάρα όταν δοθείς ολόκληρος σ' αυτήν. Περιμένετε λίγο, ίσως τότε μάθετε πόσο ξέρουν να βασανίζουν αυτά τα αβρά και απαλά χεράκια. Με πόση λαχταριστή ανυπομονησία μπορούν να σου σκίσουν την καρδιά κομμάτια, περιμένετε λίγο, θα δείτε πόσο καυτερό μίσος κρύβεται κάτω από την πιο ζεστή ερωτική χόβολη. Θα με θυμηθείτε όταν θα λαχταρήσετε λίγη γαλήνη, την πιο απλή την πιο κοινότυπη γαλήνη, όπως ένας άρρωστος λαχταράει τη γιατρειά του, όταν θα ζηλέψετε τον οποιοδήποτε άνθρωπο που έχει την ελευθερία του και την ανεμελιά του. Περιμένετε και θα μάθετε τι πάει να πει να είσαι δεμένος σε κάποιον ποδόγυρο, να υποφέρεις από προϊούσα δηλητηρίαση και να σκλαβώνεσαι όλο και πιο πολύ και να διαπιστώνεις την αγωνία και την ταπείνωση που φέρνει αυτή η σκλαβιά. Θα μάθετε τέλος πόσο πικρό είναι το αντάλλαγμα για όλα τούτα τα δεινά....."     (Ένας μήνας στην εξοχή)
[ ΙΒΑΝ Σεργκέγεβιτς ΤΟΥΡΚΕΝΙΕΦ ]


Labels:

Wednesday, April 17, 2019

O κόσμος της Σοφίας Γ.

Ακόμη κι όταν χρειαζόταν να βγει από το γραφείο της, να πάει σε κάποιο άλλο για να διεκπεραιώσει μια υπόθεση, την ακολουθούσε σχεδόν μέχρι την πόρτα, λέγοντας την: θα ξανάρθεις; θα επιστρέψεις; θα ξαναγυρίσεις; κι εκείνη γελούσε πρόσχαρα...
..................
When I go away from you
The world beats dead
Like a slackened drum.
I call out for you against the jutted stars
And shout into the redges of the wind.
Streets coming fast,
One after the other,
Wedge you away from me
And the lamps of the city prick my eyes
So that I cam no longer see your face.
Why should I leave you.
To wound myself upon the sharp edges of the night?
[ by Amy Lowell ]

Labels:

Thursday, April 11, 2019

Ιστορια μιας μοιχειας

Ποιός/α δεν θα ΄θελε, δεν θα επιθυμούσε και μια διαφορετική ζωή, μια παράλληλη, μια δεύτερη μια μυστική ζωή. Πέρα από τα καθημερινά, τα συνήθη και τα αναμενόμενα. Εκεί άλλωστε δεν είναι η πηγή της ζωής; στο ποθητό και προφυλαγμένο πολύ ή λίγο. Σ' εκείνο που σε προκαλεί να ρισκάρεις την ασφαλή και τακτοποιημένη σου ζωή. Εκείνο που σε ξαναζωντανεύει, που σε κάνει να ζεις δυό ζωές ταυτόχρονα.
....................
"...τώρα η Κλέμενς αναρωτιέται αν, σε όλο το νησί υπάρχει έστω ένα ζευγάρι σαν κι αυτούς, δηλαδή τόσο όμορφο να το βλέπεις, τόσο ευλογημένο, δεμένο από την αμοιβαία έλξη, ακριβώς επειδή είναι παράνομο. Κάποιοι που να δραπετεύουν από μια άλλη ζωή, την πραγματική ζωή. Η μυστικότητα μοιάζει με όνειρο, ποθητό και περιορισμένο, που θα χαθεί στο φως της μέρας. Όχι, σίγουρα δεν υπήρχε κανείς σαν κι αυτούς: όλοι, εκτός από τους δυο τους, ζούσαν τη συνηθισμένη τους ζωή. Όμως δε θα 'πρεπε να είναι έτσι τα πράγματα, σκέφτηκε η Κλεμ , μήπως δεν είναι αυτή τη πραγματική ζωή;..."
 ["Ιστορία μιας μοιχείας"- ΕΝΤΟΑΡΝΤΟ ΑΛΜΠΙΝΑΤΙ]
Ίσως είναι η ιστορία που πολλοί θα επιθυμούσαν να έχουν, αν όχι ο καθένας...
.......................
Ένα κυνηγητό με μια δανεική ευτυχία, με μια δανεική ζωή, μ' ένα αύριο που δεν είναι πάντα σίγουρο. Ένα διαρκές τρέξιμο με το χρόνο σε μια άλλη διάσταση. Συμπυκνωμένη ευτυχία σε ελάχιστες στιγμές και καταστάσεις έντονες. Ένας τρόπος διαφυγής και απογείωσης σε άλλες διαστάσεις, σαν ένα δυνατό, μεθυστικό  ποτό....

Unfaithful...

Labels:

Guests
counter on blogger