αγγιζοντας την ανοιξη (faye)
Ήταν όπως πάντα καθισμένη στη θέση του γραφείου της γράφοντας στον Η/Υ της ως συνήθως. Τα μαλλιά της έπεφταν απαλά στους ώμους της. Ιδιαίτερα στη μια πλευρά η ριχτή μπλούζα της τον είχε αφήσει να ξεπροβάλλει αρκετά, όπως και την λεπτή τιράντα από το σουτιέν της. Κι έτσι, όπως την κοίταξε κάπως αφηρημένα σκέφτηκε πως να, από εκεί ξεπροβάλλει η άνοιξη δειλά και περνώντας από δίπλα της στο μικρό διάδρομο, άγγιξε για λίγο ελαφρά τους ώμους της νιώθοντας την απαλή επιδερμίδα της και την ομορφιά της ζωής που πάντα βρίσκει τρόπους να αναδεικνύεται σαν να σου κλείνει συνωμοτικά το μάτι ασυναίσθητα και να λέει, εδώ είμαι.
Συνέχισε και κάθισε κι ο ίδιος στον Η/Υ του περνώντας με τα πλήκτρα αυτήν την απειροελάχιστη στιγμή στην αιωνιότητα, όπως ο Μποτιτσέλι την δική του άνοιξη.
Συνέχισε και κάθισε κι ο ίδιος στον Η/Υ του περνώντας με τα πλήκτρα αυτήν την απειροελάχιστη στιγμή στην αιωνιότητα, όπως ο Μποτιτσέλι την δική του άνοιξη.
Labels: συντομες ιστοριες