"Waking Life"
Ξέρω, έχω καιρό να σου γράψω για κάποια ταινία. Ποτέ δεν είναι αργά. Δεν είμαι όμως σίγουρος αν ήταν όνειρο ή μια ταινία. Μάλλον όμως το δεύτερο όπως θα διαπιστώσεις κι εσύ. "Το όνειρο είναι πεπρωμένο;" Πώς θα σου φαινόταν λοιπόν αν ξυπνούσες μέσα σ' ένα όνειρο; Ακόμη πιο δύσκολα' αν δεν μπορούσες να ξεχωρίσεις που σταματάει το όνειρο και που αρχίζει η πραγματική ζωή, ή μήπως συμβαίνει το αντίστροφο; "Πως είναι να είσαι ήρωας ενός ονείρου;" Ας ακολουθήσουμε λοιπόν το οδοιπορικό του ήρωα στις συναντήσεις του με πολλούς άλλους ανθρώπους που ο καθένας και όλοι μαζί έχουν κάτι να ενδιαφέρον να του πουν, όπως για την ελεύθερη επιλογή, για την εξέλιξη, "Γιατί αυτό που έχουμε δει είναι η εξέλιξη των πληθυσμών και όχι των ατόμων" Κατεβαίνεις από το τρένο και δεν σε περιμένει κανείς στο σταθμό. Δεν χρειάζεται να αγχωνόμαστε, "πήγαινε με την παλίρροια. Η θάλασσα δεν αρνείται κανένα ποτάμι" Να ταξιδεύεις συνέχεια λέει, έτσι "παραμένεις σε κατάσταση αναχώρησης ενώ πάντα φθάνεις, γλυτώνεις συστάσεις και αποχαιρετισμούς" Το περιβάλλον σου φαίνεται άγνωστο αλλά και κάπως γνωστό και νιώθεις κάπως περίεργα "Σαν να ήρθατε από άλλον πλανήτη μ' ένα κουτί κραγιόνια. Μπορεί να σας έδωσαν 8 χρώματα ή 16 χρώματα, αλλά το παν είναι τι θα κάνετε με τα χρώματα που σας έδωσαν. Μη σας απασχολεί να χρωματίσετε μέσα στο περίγραμμα. Χρωματίστε κι έξω από τη σελίδα. Μη με περιορίζετε" Συνεχίζουμε το παράξενο κι ασυνήθιστο οδοιπορικό, εκεί όπου δεν ισχύουν και τόσο πολύ οι νόμοι της φυσικής και η κοινή λογική, γιατί "κι ένα δευτερόλεπτο ονείρου είναι άπειρα μεγαλύτερο από ένα εγρήγορσης" κι έπειτα ας κάνουμε μια φιλοσοφική προσέγγιση, "Υπαρξισμός ως νόημα της ζωής; Φοβάμαι πως χάνουμε τις αρετές της ζωής που βιώνεται με πάθος. Όταν ο Σάρτρ μιλάει για ευθύνη δεν είναι κάτι αφηρημένο. Υπάρχουν επτά δισεκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο, παρ' όλα αυτά, αυτό που κάνεις εσύ είναι σημαντικό. Είναι σημαντικό από υλικής πλευράς αλλά και για άλλους ανθρώπους. Δημιουργεί ένα παράδειγμα. Το μήνυμα είναι ότι ποτέ δεν πρέπει να ξεγράψουμε τον εαυτό μας και να τον βλέπουμε ως θύμα διάφορων δυνάμεων. Είναι πάντα δική μας απόφαση αυτό που είμαστε". Οι λέξεις που είναι αδρανείς πως μπορούν να μεταφέρουν ή να περιγράψουν τα συναισθήματα; "Αντιλαμβανόμαστε τόσα που δεν μπορούν να εκφραστούν" και, "ποια είναι τα φράγματα που εμποδίζουν τους ανθρώπους να φθάσουν τις πραγματικές τους δυνατότητες;" Δεχόμαστε πληροφορίες όταν ονειρευόμαστε; κι ακόμη περισσότερο, δίνουμε λύσεις σε κάποια προβλήματα; Επικοινωνούμε και σε άλλα επίπεδα; Ελπίζω να σου προξένησα κάπως το ενδιαφέρον με αυτά τα ελάχιστα, να παρακολουθήσεις αυτό το παράξενο αλλά και φορτωμένο με πολλές απόψεις & θεωρίες, ταξίδι "κι όταν συνειδητοποιείς ότι είσαι μια ονειρική φιγούρα στο όνειρο κάποιου, αυτό είναι αυτογνωσία"
Labels: cinema