Sunday, February 18, 2018

προφαση


Βάδιζαν πλάι, πηγαίνοντας προς την ίδια κατεύθυνση.
Συμπτωματικά; περίπου.
Πάντως ήταν ευχάριστη παρέα ο ένας για τον άλλο.
Ο χειμωνιάτικος καιρός δημιουργούσε τις κατάλληλες συνθήκες  για μια ζεστή συντροφιά. Βέβαια ίσως και να ήταν κάπως νωρίς ακόμη για οποιαδήποτε εξέλιξη...

α έπεφτε η βροχή ραγδαία,
ευχόμουν. Να ξεσπάσει.
Θα μέναμ' έτσι πιό πολύ
μέσα στη στοά. Στην πρόφαση.."

[Κ. Δημουλά]

Tuesday, February 13, 2018

Η γυναικα της διπλανης πορτας

Βράδυασε και το χειμωνιάτικο κρύο κάνει ακόμη πιο σκοτεινή την ατμόσφαιρα.
Γυρίζει τον διακόπτη της μηχανής, ο κινητήρας ανάβει και περιμένει να ζεσταθεί νιώθοντας τους κραδασμούς του πάνω στη σέλα.
Ο καιρός δεν είναι ιδανικός, αλλά τη στιγμή που κατεβαίνει προς το δρόμο, έρχεται και πλησιάζει για να παρκάρει και το αυτοκίνητο των διπλανών του.
Περιμένει, στο ρελαντί, χωρίς να βιάζεται κι ελπίζει να οδηγεί εκείνη.
Η πόρτα ανοίγει κι εμφανίζεται, σχεδόν αναδύεται, η γυναίκα της διπλανής κατοικίας.
Δεν νιώθει πλεον το κρύο, τα λιγοστά τους λόγια ανταλλάσονται ζεστά και τα παίρνει μαζί του φεύγοντας στο δρομο κάτω από τον νυχτερινο ουρανό.

"Θα γυρίσει αλλού τις χαρακιές
Της παλάμης, η Μοίρα, σαν κλειδούχος
Μια στιγμή θα συγκατατεθει ο Καιρός"

[ Ελυτης ]

Labels:

Sunday, February 04, 2018

ταξιδευοντας στο χρονο



Σταμάτησε για λίγο σ' ένα πάρκιν για ξεκούραση.
Το ταξίδι είναι μάλλον μεγάλο και οι στάσεις αναπόφευκτες.
Ταξιδεύουμε όσο αντέχουμε στο χρόνο "...και να που φτάσαμε ως εδω χωρίς αποσκευές..." Ταξιδεύουμε για να ξεφύγουμε, μάταια από το χρόνο. Ταξιδεύουμε γιατι δεν γίνεται αλλιώς.
Ο ίδιος ο χρόνος μας ταξιδεύει, αδιάκοπα κι ατέρμονα...

το λευκό σου αερόσακο θα ξαγρυπνήσω.../ 
Σ' ενα πάρκιν απρόσωπο  θ' αποφασίσω ποιόν εαυτό θα 'χω πια / ... / 
Ά ρε χρόνε αλήτη... "
[Λινα Νικολακοπουλου]



Guests
counter on blogger