Saturday, April 20, 2013

through the "window"

Εσπρωξε τη βδομαδα, τις ωρες, το χρονο κι η μερα μεγαλωσε αποτομα σχεδον σαν ενα παιδι στην εφηβεια. Απολαμβανει μεσα απο ενα παραθυρο τον απογευματινο ηλιο σαν υποσχεση για ενα ζεστο καλοκαιρι, τα συννεφα που παιζουν μαζι του και το αερακι που ζωντανευει τα καταπρασινα φυλλα στα δενδρα. Αναψε ενα τσιγαρο, τραβηξε μ' ευχαριστηση την πρωτη ρουφηξια και ο καπνος τον τυλιξε οπως κι ο ηχος απο την τρομπετα του Νινο Ροτα απο το "plein soleil" του Rene Clement.
Ο ρυθμος, ο κυκλος της ζωης συνεχιζεται ανεξαρτητα απο τη θεληση μας η τις επιλογες μας, τα χρηματιστηρια & τις συναλλαγες.
Σε λιγο θα νυχτωσει "κι ολα για παρτυ της αποψε θα τα παιξει & δεν τον νοιαζει τι θα φερει το πρωι".
Ετσι κι αλλιως η βδομαδα ηταν δυσκολη.

Sunday, April 14, 2013

timing


Σαν ενα τραινο που δεν το προλαβαινω ποτε
καθε φορα που θα περασει μες στη νυχτα
φωτιζοντας για λιγο τα σκοταδια
πριν χαθει στο περασμα του
......
"Μιλαω για κεινη τη στιγμη, την οδυνηρη και συναμα υπεροχη στιγμη στη ζωη σχεδον καθε αντρα, οταν το βλεμμα του πεφτει σε μια αγνωστη γυναικα και αμεσως, απο το ζεστο κυμα που τον πλημμυριζει απο την κορφη ως τα νυχια, συνειδητοποιει πως κοιταζει το ιδανικο ταιρι του. Σε λιγους ευτυχισμενους θνητους αυτο συμβαινει οταν ειναι ακομη ελευθεροι, οταν ειναι πιθανο, τουλαχιστον θεωρητικα, να κυνηγησουν το ονειρο, να πολιορκησουν αυτη τη γυναικα και να την κατακτησουν. Στους περισσοτερους αντρες ομως συμβαινει οπως συνεβη και στον Τομ Κολγουελ, παρα πολυ αργα..."

Xερμαν Γουκ: [Ζητημα αισθητικης για τον Τομ Κολγουελ]

Labels: ,

Sunday, April 07, 2013

αττικη & απριλης

Απριλιατικο απογευματινο με καθαρο ουρανο και σε φρεσκοβαμμενο μπλε. Παραθυρα μεγαλα σε αιθουσα αναγνωστηριου με απιθανη ησυχια. Λιγος κοσμος, νεοι οι περισσοτεροι αφοσιωμενοι στο διαβασμα τους, θαρρεις οτι ακουγεται το βουητο της σκεψης τους στον εγκεφαλο σαν ηχος απο καποιο υπογειο ποταμι. Αφηνω για λιγο τις σκεψεις μου ελευθερες και κατακλυζουν τον χωρο. Το βλεμμα μου περιπλανιεται στη μεγαλη αιθουσα. Η ζωη ειναι παντα εδω, η μαλλον εκει οπου υπαρχει η ελευθερια της επιλογης της, κι επειτα αναβλυζει μεσα απο το ιδιο μας το σωμα. Θα'θελα να βρισκοσουν εδω οπως καποτε, διαβαζοντας καπου εκει διαγωνια σε καποιο απο τα τραπεζια του αναγνωστηριου. Τωρα ομως ειναι μονο η σκια σου.  Πως βρεθηκα παλι εδω, επειτα απο τοσα χρονια. Η ζωη συνθετει τα σεναρια της κι εμεις καλουμαστε να παιξουμε τους ρολους μας, μονο που δεν γνωριζουμε εξ΄αρχης το σεναριο και τον επιλογο. Καλυτερα ετσι, ειπε ο Στανισλαφσκι, γιατι θα ειστε πολυ πιο φυσικοι στον ρολο σας. Ας ειναι. Ο καθενας μας πρωταγωνιστης αλλα και κομπαρσος στο εργο του αλλου. Η βιβλιοθηκη θα κλεισει σε λιγο, πρεπει να βιαστω...
Αργει τωρα να νυχτωσει κι ο ηλιος φωτιζει την καινουργια εποχη.
Οι σκιες μεγαλωνουν, μικραινοντας ετσι τις νυχτες...

"Το μονο που θελω να πω
αστραφτει απροσιτο
σαν τ'ασημικα 
στο ενεχυροδανειστηριο..."

Τουμας Τρανστρεμερ [Απριλιος & σιωπη]

Μεταφραση Βασ. Παπαγεωργιου

Guests
counter on blogger