Friday, May 28, 2010

ταξιδεύοντας ΙΙ

Οι βδομάδες περνάνε φορτωμένες σαν νταλίκες στην εθνική οδό
Κι εγώ σ' ένα τιμόνι γατζωμένος ακολουθώ τη διπλή γραμμή σαν σύντροφο & οδηγό
Στα διόδια σταματώ, πληρώνω & χαμογελώ στην όμορφη κυρία, για να συνεχίσω το ταξίδι μέρα-νύχτα με ήλιο & βροχή.
Σε κάποιο πάρκιν θα σταθώ για λίγες ώρες ύπνου κι έπειτα πάλι, πριν ξημερώσει το κοντέρ θα γράφει σταθερά τ' ατέλειωτα κι επίπονα χιλιόμετρα.
Οι βδομάδες φορτωμένες γρήγορα περνούν και, σαν μέρες χάνονται στου δρόμου τον ορίζοντα.
Σ' ένα μακρύ κι ατέλειωτο convoy

Labels:

Saturday, May 22, 2010

ταξιδεύοντας

Σε σκέφτομαι πάντα να ταξιδεύεις.
Καθισμένη δίπλα στο παράθυρο ενός λεωφορείου ή ενός τρένου.
Αποφεύγεις να οδηγείς για να μπορείς ν' απολαμβάνεις το ταξίδι.
Πότε διαβάζοντας ή γράφοντας και πότε κοιτώντας από το παράθυρο τη διαδρομή έξω καθώς τα τοπία εναλλάσσονται γοργά, από το παρόν στο παρελθόν, όπως κι η ζωή μας.
Κι εγώ σε κάποιο σταθμό, περπατώντας στην αποβάθρα να περιμένω από λεπτό σε λεπτό την δική σου άφιξη.

Tuesday, May 18, 2010

good morning ...vietnam

Άνοιξα διάπλατα την πόρτα της καινούργιας μέρας
Άφησα την τσάντα μου να πέσει επάνω στο γραφείο της
Άρχισα να διαβάζω πίνοντας τον πρώτο της καφέ
Ύστερα κοίταξα το φλυτζάνι
Αλλά όπως πάντα
Δεν μπόρεσα
Να διακρίνω
Τις προθέσεις
Της....

"Η μέρα κείνη δε θ' αργήσει
που μπρος μου θα σε ξαναδώ
το φως του ήλιου θα ραγίσει
και συ θα τρέχεις προς τα δω"
[Φ.Λαδης]

Labels:

Saturday, May 15, 2010

μια καλη χρονια

"Μ' αρέσει να φτιάχνω κρασί γιατί αυτό το θείο νέκταρ είναι ανίκανο να πει ψέματα" έλεγε στον μικρό ανηψιό του ο αμπελουργός θείος του, παίζοντας μαζί του σκάκι ενώ γέμιζε το ποτήρι με το θείο νέκταρ, ... και οι σκέψεις του δυναμικού κι επιτυχημένου χρηματιστή γυρνούσαν σιγά σιγά στο παρελθόν μόλις έλαβε την επιστολή που του ανακοίνωσε το θάνατο του θείου του και το κυριότερο, ότι τον όριζε κληρονόμο του κτήματος όπου περνούσε μικρός τα καλοκαίρια του.
"Άσχετα αν τρυγήσεις νωρίς ή αργά το κρασί πάντα θα ψιθυρίζει στο στόμα σου απόλυτη ειλικρίνεια, κάθε φορά που πίνεις μια γουλιά"
και το παρελθόν άρχισε να ζωντανεύει μόλις βρέθηκε έπειτα από πολύ καιρό στο παλιό καλό κτήμα με τα αμπέλια... και με τις συμβουλές του bon viveur θείου του, όταν έχανε μαζί του στο τένις:
"Θα δεις κάποτε ότι ο άνθρωπος δεν μαθαίνει από τις νίκες. Η ήττα αντιθέτως φέρνει μεγάλη σοφία. Μαθαίνεις πόσο ευχάριστο είναι να κερδίζεις. Είναι αναπόφευκτο να χάνεις που και που. Το κόλπο είναι να μη σου γίνει συνήθεια."
Κι ενώ ήρθε αποφασισμένος να πουλήσει το κτήμα, ως παθιασμένος επενδυτής της μεγαλούπολης οι διαφορετικοί ρυθμοί, τα πρόσωπα και η αυθεντική κατάσταση των πραγμάτων τον γαληνεύει & πυροδοτεί την αντίστροφη μέτρηση στα πράγματα  εκτιμώντας και δίνοντας διαφορετικές προτεραιότητες στη μέχρι τώρα ζωή του κυνηγώντας άπληστα μετοχές και δείκτες.
Επιστροφή στην αρχέγονη & ειλικρινή φύση και μαζί στις αυθεντικές χαρές του ανθρώπου; ίσως το βιβλίο που βασίσθηκε η ταινία να δίνει περισσότερες απαντήσεις.
Όταν μιλάμε για αποδράσεις από τον τρόπο που μάθαμε να ζούμε δεν μπορούμε παρά να αναφερθούμε στο "Α good year",
μνημονεύοντας & τη φράση της μικρής του φίλης στην άκρη της πισίνας όταν την ξαναβρήκε μεγάλη πια :
"Forgive my lips. They find joy in the most unusual places"

Labels:

Tuesday, May 11, 2010

Εξομολογήσεις πολύ προσωπικές

Ποτέ δεν φανταζόμουν πόσο κοντά είναι το επάγγελμα του ψυχολόγου με του φοροτεχνικού. Και τα δύο προϋποθέτουν την εμπιστοσύνη και την αφοσίωση στις προσωπικές υποθέσεις του πελάτη τους!
Μια ευχάριστη έκπληξη λοιπόν απόψε από το κρατικό κανάλι της ΕΤ1 η γαλλική ταινία "Εξομολογήσεις πολύ προσωπικές" [Confidences trop intimes] και μάλιστα χωρίς διαφημίσεις-μόνο δύο- κατά τη διάρκεια της προβολής και σε ώρα λογική 21:00' για σινεφίλ σκληρά εργαζόμενους;)
Ήταν μια ενδιαφέρουσα παρένθεση ανάμεσα στα καταιγιστικά σενάρια της πορείας της οικονομίας. Χτυπώντας λοιπόν το κουδούνι σε λάθος πόρτα η Άννα γνωρίζει έναν φοροτεχνικό και νομίζοντας πως είναι ο ψυχολόγος αρχίζει τις προσωπικές της εξομολογήσεις απο τη ζωή της. Ο Γουιλιαμ διστακτικός στην αρχή αφοσιώνεται στις συζητήσεις μαζί της και ανοίγεται κι ο ίδιος ξεδιπλώνοντας τα προσωπικά του. Ένα ενδιαφέρον πείραμα ανάμεσα σε δυο πολύ συμπαθητικούς ανθρώπους που ωστόσο έχουν πολλά κοινά μαζί μας γιατί, λίγο πολύ όλοι έχουμε τα προβληματάκια μας αλλά δεν βρίσκουμε πάντοτε τον κατάλληλο άνθρωπο για να μας ακούσει. Η ταινία που ακολουθεί πολύ καλό ρυθμό, σαν μελωδία ή σαν τη βροχή που δυναμώνει, πήρε μέρος στο διαγωνιστικό τμήμα της Μπερλινάλε 2004, με την Σαντρίν Μπονέρ και τον Φαμπρίς Λουκινί στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.

Labels:

Sunday, May 09, 2010

cross-over


"Αλλάζει κάθε που βραδιάζει
τ' όνειρο μου μοιάζει να 'ναι ποταμός
Σκοτάδι του έρωτα σημάδι
τ' όνειρο του αδη είναι ο ουρανός"
[Α.Ιωαννίδης]

Ότι κι αν συμβαίνει τώρα είναι κάτι που θα αλλάξει στο μέλλον. Στον επόμενο τόνο η ώρα θα είναι ήδη διαφορετική. Ο κόσμος αλλάζει, μαζί του κι εμείς.
Αλλάζεις τα όνειρα & τις επιθυμίες σου. Ακούς μόνο, αισθάνεσαι αλλά δεν βλέπεις ακόμη ό,τι καινούργιο έρχεται. Κι όταν τύχει να το συναντήσεις δεν ξέρεις ακριβώς τι να κάνεις. Κανείς δεν ξέρει αν σε παρηγορεί αυτό. Είμαστε άνθρωποι απλοί και μας εκπλήσσουν πολλά πράγματα που δεν μπορούμε να τα καταλάβουμε αμέσως. Χρειάζεται χρόνος, ο χρόνος της προσαρμογής. Εκείνος ο χρόνος που συνήθως χάνεται ή σπαταλιέται κάπου αλλού. Αλλά μήπως κι ο χρόνος είναι το ίδιο χρήσιμος όπως κι αν βιώνεται;

Labels:

Guests
counter on blogger