Saturday, July 16, 2016

εκμυστηρεύσεις

Ενιωθε πως την έπινε σιγά σιγά, Την έβλεπε ακόμη έτσι όπως την είδε πάλι ξαφνικά το ζεστό απογευματινό του Ιούλη. Είχε σταθεί μπροστά στην πόρτα της βεράντας της φορώντας κάτι λευκό, αέρινο, ελαφρύ που τόνιζε την αρμονία του σώματος. Αντάλλαξαν δυο λόγια αλλά η εικόνα της μετακόμισε μέσα του. Αλλωστε δεν έτυχε να την ξαναδεί έτσι, τόσο άμεσα, και χαλαρά, όπως μόνο το καλοκαίρι δίνει απλόχερα τέτοια δυνατότητα, ενός λιτού ενδύματος. Την έβλεπε συνήθως με τα καθημερινά. Εδώ όμως ο χρόνος σταμάτησε για λίγο όπως σταμάτησε για τις καρυάτιδες ή για την Αφροδίτη της Μήλου ή ακόμη όπως για την άνοιξη του Μποτιτσέλι. Είναι κάποιες στιγμές ξεχωριστές τελικά. Απρόοπτες και ιδανικές. Αιώνιες. Η ζεστή μέρα έδωσε τη θέση της στη δροσερή νύχτα,  Ενιωθε πως την έπινε αλλά δεν τελείωνε ποτέ όσο νά έπινε.
"Τί ζητάς Αθανασία στο μπαλκόνι μου μπροστά"

Tuesday, July 12, 2016

οπτασια

Η καθημερινότητά του ακολουθούσε το καλοκαίρι που άρχιζε να πλημμυρίζει τη ζωή του μέσα στους ασφυκτικούς χώρους που προσπαθούσε να δροσίζει με το παγωμένο του ρόφημα. Η ζεστή μέρα ανοίγει την αγκαλιά της και κυλάει πιο αργά μέχρι που ένα πέρασμα, ξαφνικό κι αθόρυβο, για λίγο, του έκαψε σαν λίβας την ψυχή του. Είναι εκείνες οι παρουσίες που εμφανίζονται από το πουθενά σαν όμορφο και παράξενο στοιχειό, και που δεν προλαβαίνεις να αρθρώσεις λέξη. Ο χρόνος του φάνηκε πως σταμάτησε για λίγο εκείνες τις στιγμές που θα μπορούσε να τις μετρήσει σαν κινηματογραφικά καρέ. Ολα όμως γρήγορα επανήλθαν στους κανονικούς ρυθμούς. Μέχρι την επόμενη φορά σκέφτηκε, που θα τα παρατήσει όλα για να αδράξει εκέινη, την άλλη διάσταση, σ΄ ένα παράλληλο σύμπαν που του κλείνει το μάτι.

Guests
counter on blogger