Wednesday, May 22, 2019

Μετά το χωρισμό... Jusqu’à la Garde

Ένα διαζύγιο σε εξέλιξη... Μια δικαστής που προσπαθεί/αδυνατεί να καταλάβει και τις δύο πλευρές για την επιμέλεια των παιδιών. Δύο δικηγορίνες που παλεύουν να κερδίσουν η κάθε μία για λογαριασμό του/της πελάτη/σας. Δύο παιδιά που θέλουν την ηρεμία τους. Μια σύζυγος, Lea Drucker εύθραυστη και γενναία που θέλει να τους το εξασφαλίσει. Ένας, πρώην σύζυγος Denis Menochet που απαιτεί πολλά από όλους. Η κατάσταση οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στα άκρα. Η πορεία όχι μόνο δύσκολη αλλά και τρομακτική μοιάζει χωρίς επιστροφή. . .Ανεξέλεγκτη. Όλες οι κινήσεις, η συμπεριφορά ενός πρώην συζύγου, που κατάφερε να κερδίσει την άδεια της δικαστικού λειτουργού για τα παιδιά, οδηγούν στην απώλεια κάθε ουσιαστικού κέρδους. Άλλος ένας αποτυχημένος οικογενειακός δεσμός που σπάει σε πολλά κομμάτια όπως ένας σπασμένος καθρέπτης με τα σπασμένα του κομμάτια να ματώνουν κάθε προσπάθεια έστω και προσωρινής συνδιαλλαγής, ελάχιστης συμβίωσης και κατανόησης. Πόσο μάλλον αστείο θα ακουγόταν να τολμήσει κανείς να διανοηθεί και την ενσυναίσθηση. Ό φόβος πλανιέται στον αέρα, ο υπερέλεγχος που επιδιώκει να έχει, ο άγαρμπος γενικά τρόπος του πατέρα και πρώην συζύγου, όχι μόνο απομακρύνει από κοντά του κάθε μέλος της οικογένειας αλλά σε κάνει να σκεφθείς πόσο εύκολα η λάθος χειριστική, κτητική και υπερεγωιστική συμπεριφορά, οδηγεί σε αδιέξοδα που καταλήγουν σε ακραίες φοβικές και τρομακτικές καταστάσεις. Η σκηνοθεσία/η ταινία του Xavier Legrand άψογη, με απόλυτη κινηματογραφική ακρίβεια με την κάμερα να εστιάζει, να δημιουργεί και να αποδίδει πειστικά την ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα και το κλίμα τα συναισθήματα, την οικογενειακή βία εν τέλει,  έτσι όπως διαγράφεται και αναδεικνύεται στα/και από τα πρόσωπά τους, στις / και από τις κινήσεις τους!!!

Labels:

Wednesday, May 15, 2019

ΜΟΝ

Τα βήματά του κατηφόριζαν το κουρασμένο του σώμα στον νυχτερινό δρόμο, αργά προς το αγαπημένο του μπαρ. Από μακρυά, τα φώτα του και ο ήχος της μουσικής τον έκαναν να αισθάνεται όπως ο ναυτικός, που μετά από μεγάλο ταξίδι βλέπει το αγαπημένο του λιμάνι μες στη νύχτα να φωτίζει από μακρυά την σκοτεινή θάλασσα. Η θέση και η παλιοπαρέα τον περίμενε, όπως και η όμορφη Βιβή, η βραδινή σερβιτόρα με την ευχάριστη αλλά και επαγγελματική της υποδοχή, του ανέβασε τη διάθεση. Συμφώνησε για ένα ποτήρι με παγωμένη μπύρα, "όχι μικρή σαν εσένα, αλλά μεγάλη σαν εμένα", της είπε κι εκείνη έφυγε χαρούμενη για να του φέρει την αγαπημένη του δροσερή αφρισμένη ξανθιά. Η Βιβή, με τα μαλλιά της δεμένα σαν σε αλογοουρά, την παρατηρούσε και την θαύμαζε, έτσι που πηγαίνοντας γρήγορα τις παραγγελίες της, έμοιαζε σαν ένα ατίθασο άλογο που τρέχει ελεύθερο σε απέραντα greenfields. H δροσερή γεύση της μπύρας κυριεύει τα χείλη του και η στάθμη της κατεβαίνει γρήγορα πριν ζεσταθεί πολύ από το περιβάλλον. ..
Η μουσική, και τα τραγούδια της βραδιάς δυναμώνουν & χαλαρώνουν ταυτόχρονα τις αισθήσεις. Η γραπτή ηλεκτρονική επικοινωνία μαζί  της από το κινητό, συμβάλλει στην φασματική της παρουσία ανάμεσα στους θαμώνες. Η νύχτα μεθάει μαζί τους κι ανάβει τ’αστέρια της,...

But I’ll keep on waiting until you return
I’II keep on waiting until the day you learn
You can’t be happy
while your heart’s on the roam
You can’t be happy until you bring it home
Home to the green fields and me once again

Friday, May 10, 2019

Λουνα παρκ....


Η πόλη άναψε τα φώτα της και φεύγει / μ΄ένα τρενάκι λούνα παρκ στο πουθενά / σαν το κορμί σου που απ' τα χέρια μου ξεφεύγει / κι αναζητάει σε ξένα χέρια τη χαρά / Τα μάτια σου έκλεισες και μ' άφησες απ' έξω / άλλη μια νύχτα θα τη βγάλω στη βροχή / Όλα για πάρτη σου κι απόψε θα τα παίξω / και δε με νοιάζει τι θα φέρει το πρωί / Μεταμορφώνεσαι σαν Μέδουσα στους δρόμους / κι εγώ τα χίλια πρόσωπά σου ακολουθώ / Στου έρωτά σου υποτάσσομαι τους νόμους ...........
[Άλκης Αλκαίος]

Guests
counter on blogger