Sunday, July 30, 2017

"τα αγριόχορτα" του Αλεν Ρενέ



Είναι εκπληκτικό μερικές φορές το πώς διασταυρώνονται οι ζωές των ανθρώπων. Ο George, έχοντας άπλετο χρόνο πλέον μετά τη συνταξιοδότησή του, μένει με την όμορφη και συμπαθητική σύζυγό του, τα παιδιά του έχουν μεγαλώσει κι έχουν ανεξαρτητοποιηθεί. Κάποια μέρα, πηγαίνοντας να πάρει το αυτοκίνητό του από το πάρκιν, βρίσκει ένα πορτοφόλι που θα αλλάξει έντονα την κανονικότητα της ζωής του. Αναζητώντας την ιδιοκτήτριά του (Μarguerite) και βλέποντας τη φωτογραφία της σε μια άδεια πιλότου, περνούν διάφορες σκέψεις από το μυαλό του για τον τρόπο που θα επικοινωνήσει μαζί της.  Οι υποθέσεις που κάνει είναι ενδεικτικές της αναστάτωσης που του δημιουργείται εν όψει της προσπάθειας για μια τηλεφωνική επικοινωνία μαζί της όπως και οι πιθανοί διάλογοι που σκέφτεται να ακολουθήσει. Αποφασίζει να το παραδώσει στο αστυνομικό τμήμα και οι διάλογοι που ακολουθούν είναι υπέροχοι και η συνέχεια ακόμη περισσότερο όταν τελικά θα καταφέρει να επικοινωνήσουν τηλεφωνικά. Οι σκέψεις του και οι προβληματισμοί του οδηγούν στην αναζήτησή της με κάθε τρόπο σαν να επρόκειτο να συναντήσει το πεπρωμένο του, υπερβαίνοντας ακόμη και κάποια όρια. Η συνάντησή τους θα οδηγήσει σε μια σειρά αναπάντεχων γεγονότων, "όπως τα αγριόχορτα που φυτρώνουν όπου βρουν χώρο" αναφέρει σε μια συνέντευξή του, στον Νίκο Φενεκ Μικελίδη, ο Αλεν Ρενέ και απαντώντας στην ερώτηση: "Πιστεύετε στο τυχαίο; Ναι, οι σελίδες της ζωής μας γυρνάνε τυχαία. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι τις γυρνάμε εμείς. Αλλά δεν είναι έτσι. Διάβασα ένα ωραίο βιβλίο που μιλάει για έναν συγγραφέα που είχε γράψει ένα βιβλίο 500 σελίδων και, μια μέρα, ανεβαίνοντας τη σκάλα, γλιστράει και το χειρόγραφο του πέφτει και σκορπίζεται. Μόνο που δεν είχε βάλει σελίδες κι έτσι μετά αρχίζει να ανασυντάσσει το μυθιστόρημα χωρίς να ξέρει τις σελίδες. Αυτό πιστεύω ότι κάνω κι εγώ με τις ταινίες μου."

Η ταινία βασίζεται στο μυθιστόρημα του Christian Gailly, "L' incident"

George: Μ' αγαπάτε λοιπόν.
Marguerite: Απλώς, ανησυχούσα για σας.
George: Σωστά, μπορούμε να ανησυχούμε χωρίς να αγαπάμε
Marguerite: Ναί, γιατί όχι;
George: Μπουρούμε όμως να αγαπάμε χωρίς να ανησυχούμε...;




Labels:

Sunday, July 23, 2017

διαχρονικα


Μόνο το φύσημα του αέρα. Απόλυτη ησυχία, ηρεμία και ερημιά. Ενα σταυροδρόμι του χρόνου ανάμεσα στο χθες και στο τώρα.

Απόψε ονειρεύτηκα πως φύτρωσα
πλάι σ' ένα εγκατελειμμένο κυονόκρανο
Πρώτη μου έγνοια
αν με πρόσεξες...

[Τακης Μενδρακος]

Saturday, July 01, 2017

Crave Λαχταρώ


Νύχτες που λιώνουν το κορμί, το μυαλό και τις σκέψεις. Nύχτες που στάζουν έρωτα. Νύχτες μ΄ αστέρια που τρεμοπαίζουν μακρυά από σένα. Νύχτες που λατρεύεις να ξενυχτάς μαζί τους χωρίς όρια. Νύχτες που λαχταράς να μην τελειώσουν ποτέ...
"Εγώ θέλω να κοιμάμαι πλάι σου / και να σου κάνω τα ψώνια σου / και να σου κουβαλάω τις σακούλες σου / και να σου λέω πόσο πολύ μου αρέσει να είμαι μαζί σου / και να θέλω να παίζουμε κρυφτό / και να σου δίνω τα ρούχα μου / και να σου λέω πόσο μ΄αρέσουν τα παπούτσια σου / και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να κάνεις μπάνιο / και να σου τρίβω το σβέρκο σου / και να φιλάω τα πόδια σου / και να σου κρατάω το χέρι σου / και να βγαίνουμε για φαγητό  / και να μη με νοιάζει που θα μου τρως το δικό μου / και να σου δακτυλογραφώ την αλληλογραφία σου / και να σου κουβαλάω τα ντοσιέ σου / και να γελάω με την παράνοια σου / και να σου δίνω κασέτες που δεν θα τις ακούς / και να βλέπουμε καταπληκτικές ταινίες / και να βλέπουμε απαίσιες ταινίες  / και να μαλώνουμε για το ραδιόφωνο / και να σε βγάζω φωτογραφίες όταν κοιμάσαι  / και να σηκώνομαι πρώτος για να σου φέρω καφέ και κουλούρια και γεμιστά κρουασάν / και να πηγαίνουμε για καφέ στο Φλοράντ τα μεσάνυχτα / και να σ΄αφήνω να μου κάνεις τράκα τσιγάρα / και να μην καταφέρνω ποτέ να βρω ένα σπίρτο / και να σου λέω τι είδα στην τηλεόραση χτες το βράδυ, / και να μη γελάω με τα αστεία σου / και να σε θέλω το πρωί αλλά να σ΄αφήνω να κοιμηθείς λίγο ακόμα / και να φιλάω την πλάτη σου, και να χαϊδεύω το δέρμα σου / και να σου λέω πόσο μα πόσο αγαπώ τα μαλλιά σου, τα μάτια σου, τα χείλη σου, το λαιμό σου, το στήθος, / και να κάθομαι στις σκάλες και να καπνίζω, ώσπου να γυρίσει σπίτι ο διπλανός σου / και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να γυρίσεις σπίτι εσύ / και να τρελαίνομαι όταν αργείς / και να ξαφνιάζομαι όταν γυρίζεις νωρίτερα / και να σου χαρίζω ηλιοτρόπια / και να πηγαίνω στο πάρτι σου και να χορεύω ώσπου να πέσω ξερός / και νάμαι δυστυχισμένος όταν έχω άδικο / και νάμαι ευτυχισμένος όταν με συγχωρείς / και να χαζεύω τις φωτογραφίες σου / Και να παρακαλάω να σ' ήξερα μια ζωή, / Και ν' ακούω τη φωνή σου στο αυτί μου, / Και να νιώθω το δέρμα σου πάνω στο δέρμα μου, / Και να τρομάζω όταν θυμώνεις, / Και το ΄να σου μάτι να κοκκινίζει και το άλλο γαλάζιο, / Και να σ΄αγκαλιάζω όταν σε πιάνει αγωνία, / Και να σε κρατάω σφιχτά όταν πονάς, / Και να σε θέλω όταν σε μυρίζω, / Και να σε πληγώνω όταν σε αγγίζω, / Και να κλαψουρίζω όταν είμαι πλάι σου, και να κλαψουρίζω όταν δεν είμαι, / Και να κυλάει το σάλιο μου πάνω στο στήθος σου, / Και να σε πλακώνω και να σε πνίγω τις νύχτες, / Και να ξεπαγιάζω όταν μου παίρνεις τις κουβέρτες, και να ζεσταίνομαι όταν δεν μου τις παίρνεις, / Και να λιώνω όταν χαμογελάς και να διαλύομαι όταν γελάς, / Και να μην καταλαβαίνω όταν λες ότι σε απορρίπτω, / Και ν΄αναρωτιέμαι πως σου πέρασε ποτέ απ΄το νου ότι εγώ θα μπορούσα ποτέ να σε απορρίψω, / Και ν΄αναρωτιέμαι ποια είσαι, αλλά να σε δέχομαι έτσι όπως είσαι, / Και να σου λέω για το μαγεμένο δάσος, τον άγγελο του δένδρου, το αγόρι που πέρασε πετώντας τον ωκεανό επειδή σ΄αγαπούσε, / Και να σου γράφω ποιήματα, και ν' αναρωτιέμαι γιατί δεν με πιστεύεις, / Και να σ΄αγαπάω τόσο βαθιά που να μην μπορώ να το βάλω σε λόγια, / Και να θέλω να σου πάρω ένα γατάκι που θα το ζηλεύω γιατί θα το προσέχεις περισσότερο από μένα, / Και να μη σ΄αφήνω να σηκωθείς απ΄το κρεβάτι όταν πρέπει να φύγεις, / Και να σου αγοράζω δώρα που εσύ δεν τα θέλεις, και να πάλι να τα παίρνω πίσω, / Και να σου λέω να παντρευτούμε, και συ να μου λες πάλι όχι, / Αλλά εγώ να στο λέω και να στο ξαναλέω, γιατί όσο κι αν νομίζεις πως δεν το λεω σοβαρά εγώ πάντα σοβαρά το έλεγα, / από την πρώτη φορά που στο είπα, / Και να τρυγυρίζω στην πόλη και να τη νιώθω άδειος χωρίς εσένα, / Και να θέλω ότι θέλεις. / Και να νομίζω πως χάνομαι αλλά να ξέρω πως πλάι σου είμαι ασφαλής, / Και να σου μιλάω για ότι χειρότερο έχω μέσα μου, Και να προσπαθώ να σου δίνω ότι καλύτερο έχω μέσα μου γιατί δεν σου αξίζει τίποτε λιγότερο, / Και να σου λέω την αλήθεια αν και κατά βάθος δεν θέλω. / Και να προσπαθώ να είμαι ειλικρινής γιατί ξέρω πως το προτιμάς, / Και να νομίζω πως όλα τελείωσαν, κι ωστόσο να περιμένω άλλα δέκα λεπτά πριν με πετάξεις έξω απ΄τη ζωή σου, / Και να ξεχνώ ποιός είμαι, / Και να κάνουμε έρωτα στις τρεις το πρωί. / Και κάπως, με κάποιο τρόπο, να σου εκφράζω, έστω και λίγο, Τον ακάθεκτο, Τον ακατάλυτο, Τον ακατάσβεστο, Τον μεταρσιωτικό, Τον ψυχαναλυτικό. Τον άνευ όρων τον τα πάντα πληρούντα, τον δίχως τέλος και δίχως αρχή, 'Ερωτα μου για σένα"  [Sarah Kane]

Guests
counter on blogger