Wednesday, June 30, 2010

la luna


Ὅλοι κοιμοῦνται

κι ἐγὼ ξαγρυπνῶ

περνῶ σὲ χρυσὴ κλωστὴ

ἀσημένια φεγγάρια

[Μ. Σαχτούρης] (Η αγρύπνια)

Thursday, June 24, 2010

Todos os nomes

Η μέρα αρχίζει να μικραίνει πάλι αλλά εγώ συνεχίζω να μεγαλώνω. Οι μέρες ποτέ δεν ασχολούνται με τα προβλήματα των ανθρώπων. Μάλλον εμείς τις κάνουμε προβληματικές. Ο τεχνολογικός πολιτισμός μας δεν φαίνεται να ελευθερώνει τον άνθρωπο από τη δουλεία, να μειώνει το χρόνο απασχόλησης και να αυξάνει τον ελεύθερο χρόνο.  Αντιθέτως ζορίζει περισσότερο τα πράγματα για την πλειονότητα σε ζωτικά θέματα, όπως το ασφαλιστικό, τις αποδοχές, την ανεργία. Κάτι δεν πάει καλά φαίνεται στη γηραιά μας ήπειρο.
"Δυστυχώς ο καπιταλισμός θα παραμείνει παρά την αποτυχία του", έλεγε ο Πορτογάλος νομπελίστας Ζοζέ Σαραμάγκου, "Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένα παγκόσμιο κίνημα διαμαρτυρίας από ανθρώπους που δεν θα το βάζουν κάτω, δεν θα φύγουν από τους δρόμους και θα διαδηλώνουν κάθε μέρα. Πρέπει να δείχνουμε σε όσους έχουν την εξουσία ότι δεν θέλουμε να ζούμε σε έναν κόσμο όπου κυριαρχούν η αδικία, ο πόλεμος, ο εξευτελισμός και στον οποίο η ζωή των περισσότερων ανθρώπων δεν αξίζει τίποτα"
Ένα από τα βιβλία του που διάβασα είναι το "Όλα τα ονόματα" Ο ήρωας του ένας ταπεινός γραφέας του Γενικού Ληξιαρχείου του Κράτους,  ένας ύμνος για τον ανώνυμο, για τον μέσο & συνηθισμένο άνθρωπο και την εφήμερη ζωή του, "-Έτσι είμαι εγώ, πάντα απαντώ όταν με ρωτούν
 - Είστε υποτελής, υποτακτικός, εξαρτημένος, υπηρέτης στις διαταγές των άλλων, παιδί για τα θελήματα"
αποδεικνύοντας όμως πως "...σε συνθήκες ακραίου μπλεξίματος το πνεύμα δίνει το πραγματικό μέτρο του μεγαλείου του."

Labels:

Sunday, June 20, 2010

Ligustrum vulgare

Υπάρχει ένα δένδρο στην αυλή. Ένα αειθαλές λιγούστρο. Είναι εκείνα που λέγονται και είναι καλλωπιστικά. Αυτή την εποχή είναι σε πλήρη ανθοφορία με μικρούλια πρασινόλευκα ή κιτρινόλευκα ανθάκια που στολίζουν σαν ανθοδέσμες τα πράσινα φύλλα του. Πότε "χορεύοντας" με τον άνεμο όταν φυσάει και πότε "λούζεται" με τη βροχή, χαρίζει την άφθονη και ευεργετική σκιά του, που δεν συγκρίνεται με κανένα κλιματιστικό μηχάνημα, φιλτράροντας τις ακτίνες του ήλιου μέσα από το φύλλωμά του, ιδίως τώρα το καλοκαίρι. Μικρά πουλιά έρχονται στα κλαδιά του ανάμεσα στα φυλλώματα και η παρουσία του απαλύνει το σύνηθες τσιμεντένιο περιβάλλον. Παρ' όλα αυτά η επιθυμία της καλής μου κατά τα άλλα, αξιοσέβαστης γειτόνισσας είναι να κόψει όσα από τα κλαδιά του εισβάλλουν στον δικό της εναέριο χώρο της αυλής της γιατί δεν μπορεί να μαζεύει συνεχώς τα φύλλα και ότι άλλο ρίχνει το αγενές δενδράκι και λερώνει τον προσωπικό της χώρο. Ας είναι όμως, οι περισσότεροι θέλουμε τα οποιαδήποτε οφέλη αλλά χωρίς προσωπικό κόστος επιβάρυνσης.

"Οι αγγλόφωνοι το λένε Wild Privet, οι Γερμανοί λένε Der Liguster οι Γάλλοι Le troène commun
Στη γλώσσα των βιολόγων είναι Ligustrum vulgare"

Wednesday, June 16, 2010

summer night

Ζεστή καλοκαιρινή νύχτα υγραίνει το σώμα και κολλάει τα χείλη μου στο όνομά σου και τη σκέψη μου στο χθες.
Ζεστή & καλοκαιρινή νύχτα μ' ένα δροσερό ποτό να ιδρώνει το ποτήρι γύρω από τα δάχτυλά σου
Ζεστή & καλοκαιρινή νύχτα  που με κρατάς ξάγρυπνο με τα παράθυρα ανοιχτά στο πέλαγος των αστεριών σου και των ματιών της.
Zεστή & καλοκαιρινή νύχτα θα χαθώ μέσα στο γλυκό και σκοτεινό σου καταφύγιο μέχρι να ξημερώσει
Ζεστή & καλοκαιρινή νύχτα, με το περίγραμμα του σώματος να διαγράφεται πάνω στο ασημένιο σεντόνι σαν εκμαγείο της Αφροδίτης...

"Στον μυχό της ψυχής μου αράζει στόλος άστρων..."

Sunday, June 13, 2010

step by step


Λίγα βήματα μένουν ακόμη
να συνοδεύουν τα δικά σου,
μέχρι το τελευταίο
που θα μείνει για λίγο ακίνητο
σχεδόν παγωμένο σε κάποιο καρέ
και θα κρατήσει όλα τα περασμένα
σ' αυτό το τελευταίο λεπτό
πριν χαθείς ξανά
πίσω από τα σκούρα τζάμια
μιας αναχώρησης.

"Κράτησα τη ζωή μου
ταξιδεύοντας...."

[Γ. Σ.]

Wednesday, June 09, 2010

Father Markos

Η Γαλλία είχε τον αββά Πιερ που αφιέρωσε τη ζωή του στην υπεράσπιση των φτωχών και αστέγων, αλλά και το έργο του πατέρα Μάρκου που για 25 χρόνια βοηθούσε τα παιδιά στη φυλακή Αυλώνα, δεν ήταν μικρό πράγμα.
Διαβάζω από την εφημερίδα:
"...κοιμόταν μόλις 2 ώρες το 24ωρο για να προλάβει να βοηθήσει όσο το δυνατόν περισσότερους συνανθρώπους του. «Δεν υπήρχε ώρα για τον πατέρα Μάρκο, είτε ήταν 3 τα ξημερώματα, είτε 11 το πρωί, το ίδιο και το αυτό, όποτε και να ζητούσες τη βοήθεια του, έτρεχε για να βοηθήσει, να προσφέρει ό,τι μπορεί»
Όπως γράφει η Ελευθεροτυπία η δράση του ξεπερνούσε τα σύνορα της χώρας, για να κατορθώσει να βρίσκει υποστηρικτές και βοήθεια στο έργο του. Πάντοτε δίπλα σε κάθε άνθρωπο που είχε την ανάγκη του, σε αρρώστους σε νοσοκομεία σε άπορους σε ορφανά παιδιά...

Labels:

Friday, June 04, 2010

apres midi

Ήταν ένα απομεσήμερο κάπως αργά, μετά τη δουλειά, καθισμένοι όλοι γύρω από ένα τραπέζι δίπλα στην ακτή. Οίνος ευφραίνει καρδιά ανθρώπου, μείναμε λίγοι κι εγώ ήδη ζαλισμένος ξεχάστηκα να κοιτάζω στα μαύρα γυαλιά σου & σκέφτομαι πως πίσω από τα μαύρα γυαλιά προσπαθείς να προστατεύσεις έναν κόσμο, τον δικό σου κόσμο. Σ' αυτόν που θέλω κι εγώ να γίνω ένα μικρό του μέρος. Μια μικρή αποικία, υποταγμένη σ' εσένα. Εσύ όμως δεν αφήνεις να περάσει κάτι άλλο σ' αυτό που ήδη έχεις. Δείχνεις να σου είναι αρκετό στη ζωή σου έτσι όπως την έχεις οργανώσει μέχρι σήμερα με τις  επαγγελματικές, οικογενειακές, κοινωνικές έγνοιες & ανειλημμένες υποχρεώσεις.
Πίσω από τα μαύρα γυαλιά σου κρύβεται ένας κόσμος που μόνο εσύ τον γνωρίζεις. Είναι ο δικός σου κόσμος που δεν μπορεί να τον δει, να τον ανακαλύψει κανείς άλλος. Είναι οι αληθινές σου σκέψεις και τα προβλήματα, οι φόβοι σου οι ελπίδες σου κι οι επιδιώξεις σου.
Ο ήλιος κουρασμένος γέρνει στη θάλασσα & χαμογελάει ευτυχισμένος μαζί με τα πρόσωπα απέναντί σου. Συμμετέχεις & γελάς, ακούς και βλέπεις. Ποιο να είναι το μυστικό σου, η ρωγμή σου, που δεν μπορώ να δω παρά μόνο μια αντανάκλασή μου πάνω στα γυαλιά σου που εκτρέπουν τα λόγια μου & το βλέμμα μου από το δρόμο της εξερεύνησης που οδηγεί στα βάθη της ψυχής σου.
"Όμως και πίσω απ' όλα αυτά χαμογελάς ανέγνια
και ξαναβρίσκεις την αθάνατη ώρα σου
Όπως στις αμμουδιές σε ξαναβρίσκει ο ήλιος..."

Guests
counter on blogger