Monday, August 07, 2017

Αυγουστος...

Πως ερχονται τα γεγονότα, ααν τα κύματα της θαλασσας σε μιαν ακτή το καλοκαιρι. Ερχονται και φεύγουν παλι όπως αργοσβήνει το κυμα στην αμμο.

Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό

Οταν συμβιβάζεσαι με το εφήμερο και τη χιμαιρα η εναρμονιση ειναι πιο ευκολη υπόθεση με τους φυσικούς κυκλους της ζωης.

Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό
μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε
από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως
που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε
κι εγώ ο τυχερός που το `χει δει.

Ασε τα γεγονότα όπως έρχονται, βρες το ρυθμό και την ισορροπία στην κορυφή του κύματος κι απόλαυσε τη διαδρομή εκεί που σε πάέί

Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός
αστράφτει συννεφιάζει αναδιπλώνεται
μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως
φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται
και φέγγει από μέσα η φυλακή

Γιατί μόνο τότε δεν είναι μια συνηθισμένη διαδρομή...

[Οι αξέχαστοι στίχοι είναι του Ν. Παπάζογλου]

Guests
counter on blogger