Τό φταίξιμο, αγαπητέ μου Βρούτε, δεν είναι στ' άστρα, αλλά στον εαυτό μας, σε αυτόν είμαστε υποταγμένοι.
Sunday, June 13, 2010
step by step
Λίγα βήματα μένουν ακόμη
να συνοδεύουν τα δικά σου,
μέχρι το τελευταίο
που θα μείνει για λίγο ακίνητο
σχεδόν παγωμένο σε κάποιο καρέ
και θα κρατήσει όλα τα περασμένα
σ' αυτό το τελευταίο λεπτό
πριν χαθείς ξανά
πίσω από τα σκούρα τζάμια
μιας αναχώρησης.
Η ατμοσφαιρα που δημιουργεις με τις εικονες και τα γραφομε να σου με συγκινουν.. Σ ενα σταθμο ακουσα εναν ανδρα να λεει στη κοπελατου. -Λυπαμαι που φευγεις -Μη λυπασαι φευγω για να ειμαι περισοτερο κοντα σου... stivio=nostalgos
4 Comments:
Η ατμοσφαιρα που δημιουργεις
με τις εικονες και τα γραφομε
να σου με συγκινουν..
Σ ενα σταθμο ακουσα εναν ανδρα
να λεει στη κοπελατου.
-Λυπαμαι που φευγεις
-Μη λυπασαι φευγω για να
ειμαι περισοτερο κοντα σου...
stivio=nostalgos
το πολύ μαζί σκοτώνει... όπως έγραψε & τραγούδησε η Χ. Αλεξίου !
δε μου αρέσουν οι αποχαιρετισμοί σε αεροδρόμια και σταθμούς.
@ ο/θ/π/κ
Κανείς μας δεν θέλει αποχαιρετισμούς έ, μόνο υποδοχές με ανοιχτές αγκαλιές:)
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home