Todos os nomes

Η μέρα αρχίζει να μικραίνει πάλι αλλά εγώ συνεχίζω να μεγαλώνω. Οι μέρες ποτέ δεν ασχολούνται με τα προβλήματα των ανθρώπων. Μάλλον εμείς τις κάνουμε προβληματικές. Ο τεχνολογικός πολιτισμός μας δεν φαίνεται να ελευθερώνει τον άνθρωπο από τη δουλεία, να μειώνει το χρόνο απασχόλησης και να αυξάνει τον ελεύθερο χρόνο.  Αντιθέτως ζορίζει περισσότερο τα πράγματα για την πλειονότητα σε ζωτικά θέματα, όπως το ασφαλιστικό, τις αποδοχές, την ανεργία. Κάτι δεν πάει καλά φαίνεται στη γηραιά μας ήπειρο.
"Δυστυχώς ο καπιταλισμός θα παραμείνει παρά την αποτυχία του", έλεγε ο Πορτογάλος νομπελίστας Ζοζέ Σαραμάγκου, "Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένα παγκόσμιο κίνημα διαμαρτυρίας από ανθρώπους που δεν θα το βάζουν κάτω, δεν θα φύγουν από τους δρόμους και θα διαδηλώνουν κάθε μέρα. Πρέπει να δείχνουμε σε όσους έχουν την εξουσία ότι δεν θέλουμε να ζούμε σε έναν κόσμο όπου κυριαρχούν η αδικία, ο πόλεμος, ο εξευτελισμός και στον οποίο η ζωή των περισσότερων ανθρώπων δεν αξίζει τίποτα"
Ένα από τα βιβλία του που διάβασα είναι το "Όλα τα ονόματα" Ο ήρωας του ένας ταπεινός γραφέας του Γενικού Ληξιαρχείου του Κράτους,  ένας ύμνος για τον ανώνυμο, για τον μέσο & συνηθισμένο άνθρωπο και την εφήμερη ζωή του, "-Έτσι είμαι εγώ, πάντα απαντώ όταν με ρωτούν
 - Είστε υποτελής, υποτακτικός, εξαρτημένος, υπηρέτης στις διαταγές των άλλων, παιδί για τα θελήματα"
αποδεικνύοντας όμως πως "...σε συνθήκες ακραίου μπλεξίματος το πνεύμα δίνει το πραγματικό μέτρο του μεγαλείου του."