Saturday, May 22, 2010

ταξιδεύοντας

Σε σκέφτομαι πάντα να ταξιδεύεις.
Καθισμένη δίπλα στο παράθυρο ενός λεωφορείου ή ενός τρένου.
Αποφεύγεις να οδηγείς για να μπορείς ν' απολαμβάνεις το ταξίδι.
Πότε διαβάζοντας ή γράφοντας και πότε κοιτώντας από το παράθυρο τη διαδρομή έξω καθώς τα τοπία εναλλάσσονται γοργά, από το παρόν στο παρελθόν, όπως κι η ζωή μας.
Κι εγώ σε κάποιο σταθμό, περπατώντας στην αποβάθρα να περιμένω από λεπτό σε λεπτό την δική σου άφιξη.

7 Comments:

At 24/5/10 16:33 , Blogger stivio said...

Ειναι ωραια να περιμενουμε
για ναρθει ηαγαπη..Να κανει
πιο ομορφο τον κοσμο μας..
Ο Ουρανης ομως μας λεει οτι
αν ειναι ναρθει θε ναρθει
αλλιως θα προσπερασει..
μαζυ με το τρενο της ζωης μας..

 
At 25/5/10 06:58 , Blogger Caesar said...

Ενα τριήμερο ήταν που πέρασε...

 
At 25/5/10 10:18 , Blogger ο δείμος του πολίτη said...

Το πιο όμορφο πράγμα που μπορεί να κάνει κανείς είναι να ταξιδεύει δίπλα σε ένα παράθυρο τρένου. Πόσο μου λείπει...

 
At 26/5/10 01:36 , Blogger prasino liker said...

Caesar εχεις σκεφτει ποσο ωραιο θα ηταν να κανει τις σκεψεις αυτες και η αλλη πλευρα;Eτσι καποιες φορες να νιωθουμε οτι τα ιδια συναισθηματα ζωγραφιζονται στην ψυχη του αλλου.
Οσο για το καλημερα Κα Νταιζι στο προηγουμενο ποστ ηταν τελειως τυχαιο το ονομα.Μετα απο αυτο στην εφημεριδα το Εθνος της Κυριακης ειχε ενα αρθρο ο Αλεξης Σταματης για την Εμιλυ Ντικινσον και την σχεση της με την φυτοκομια.Ενα πολυ ωραιο κειμενο για την//Τρελη των βολβων//οπως αποκαλουσε η ιδια τον εαυτο της.Οπως καποιε φορες της αρεσε να χρησιμοποιει το ονομα Ντεζι (Μαργαριτα) προς τιμη του λουλουδιου που συμβολιζει την αγνοτητα.
Σε ευχαριστω για το κειμενο που μου επισημανες να διαβασω.

 
At 26/5/10 19:58 , Blogger Caesar said...

@ ο δείμος του πολίτη,
"Ταξιδεύοντας μ' ένα τρένο που κυλάει σ' ένα κάμπο, παρατηρώ μια ασυνήθιστη έλλειψη αναστολών μέσα μου, αφού μου περνάει από το νου, με την ίδια ευκολία, ο θάνατος του πατέρα μου, ένα δοκίμιο που γράφω για τον Σtαντάλ και η κακοπιστία που έχει ανακύψει μεταξύ δύο φίλων. Όταν θολώνω προσκρούοντας σε μια δύσκολη ιδέα, η ροή της σκέψης διευκολύνεται από τη δυνατότητα να κοιτάζω έξω από το παράθυρο: εστιάζω σε κάτι και το παρακολουθώ για λίγο, ώσπου ξεμυτίζει η άκρη μιας νέας σκέψης, την οποία μπορώ να τραβήξω σαν κλωστή και την ξηλώσω αβίαστα..."
μου έδωσες πάσα να θυμηθώ τον Αλαίν ντε Μποττόν και την "Τέχνη του ταξιδιού" έξοχα!





@ Likeraki μου ναί, όχι μόνο έχω σκεφτεί την άλλη πλευρά, αλλά το έγραψα και ως "altera pars".

Μεγάλη μορφή η Εμ. Ντ. δεν γνώριζα αυτές τις πτυχές της ζωής της. Εντόπισα την είδηση στην εφημ. "Η ποίηση των λουλουδιών" στο Μπρόνξ κλπ
Συνδύαζε λέει, κάποια άνθη με ισχυρή μυρωδιά, όπως το τριαντάφυλλο & το γιασεμί, με ανθρώπους με τους οποίους δημιουργούσε συναισθηματικούς δεσμούς ! Υπέροχα

 
At 22/6/10 03:02 , Blogger ολα θα πανε καλα... said...

Τουλάχιστον εκείνη κατεβαίνει σε κάποια αποβάθρα που αυτός την περιμένει ή αιωνίως θα την περιμένει;Μου ακούγεται θλιβερό.Το έχω ζήσει και ως ταξιδευτής και ως κάποιος που περιμένει.

 
At 24/6/10 00:12 , Blogger Caesar said...

@ο/θ/π/κ
Είναι ένα ξεχωριστό συναίσθημα, όπως και να το κάνουμε..

 

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home

Guests
counter on blogger