μια καλη χρονια

"Μ' αρέσει να φτιάχνω κρασί γιατί αυτό το θείο νέκταρ είναι ανίκανο να πει ψέματα" έλεγε στον μικρό ανηψιό του ο αμπελουργός θείος του, παίζοντας μαζί του σκάκι ενώ γέμιζε το ποτήρι με το θείο νέκταρ, ... και οι σκέψεις του δυναμικού κι επιτυχημένου χρηματιστή γυρνούσαν σιγά σιγά στο παρελθόν μόλις έλαβε την επιστολή που του ανακοίνωσε το θάνατο του θείου του και το κυριότερο, ότι τον όριζε κληρονόμο του κτήματος όπου περνούσε μικρός τα καλοκαίρια του.
"Άσχετα αν τρυγήσεις νωρίς ή αργά το κρασί πάντα θα ψιθυρίζει στο στόμα σου απόλυτη ειλικρίνεια, κάθε φορά που πίνεις μια γουλιά"
και το παρελθόν άρχισε να ζωντανεύει μόλις βρέθηκε έπειτα από πολύ καιρό στο παλιό καλό κτήμα με τα αμπέλια... και με τις συμβουλές του bon viveur θείου του, όταν έχανε μαζί του στο τένις:
"Θα δεις κάποτε ότι ο άνθρωπος δεν μαθαίνει από τις νίκες. Η ήττα αντιθέτως φέρνει μεγάλη σοφία. Μαθαίνεις πόσο ευχάριστο είναι να κερδίζεις. Είναι αναπόφευκτο να χάνεις που και που. Το κόλπο είναι να μη σου γίνει συνήθεια."
Κι ενώ ήρθε αποφασισμένος να πουλήσει το κτήμα, ως παθιασμένος επενδυτής της μεγαλούπολης οι διαφορετικοί ρυθμοί, τα πρόσωπα και η αυθεντική κατάσταση των πραγμάτων τον γαληνεύει & πυροδοτεί την αντίστροφη μέτρηση στα πράγματα  εκτιμώντας και δίνοντας διαφορετικές προτεραιότητες στη μέχρι τώρα ζωή του κυνηγώντας άπληστα μετοχές και δείκτες.
Επιστροφή στην αρχέγονη & ειλικρινή φύση και μαζί στις αυθεντικές χαρές του ανθρώπου; ίσως το βιβλίο που βασίσθηκε η ταινία να δίνει περισσότερες απαντήσεις.
Όταν μιλάμε για αποδράσεις από τον τρόπο που μάθαμε να ζούμε δεν μπορούμε παρά να αναφερθούμε στο "Α good year",
μνημονεύοντας & τη φράση της μικρής του φίλης στην άκρη της πισίνας όταν την ξαναβρήκε μεγάλη πια :
"Forgive my lips. They find joy in the most unusual places"