Tuesday, May 11, 2010

Εξομολογήσεις πολύ προσωπικές

Ποτέ δεν φανταζόμουν πόσο κοντά είναι το επάγγελμα του ψυχολόγου με του φοροτεχνικού. Και τα δύο προϋποθέτουν την εμπιστοσύνη και την αφοσίωση στις προσωπικές υποθέσεις του πελάτη τους!
Μια ευχάριστη έκπληξη λοιπόν απόψε από το κρατικό κανάλι της ΕΤ1 η γαλλική ταινία "Εξομολογήσεις πολύ προσωπικές" [Confidences trop intimes] και μάλιστα χωρίς διαφημίσεις-μόνο δύο- κατά τη διάρκεια της προβολής και σε ώρα λογική 21:00' για σινεφίλ σκληρά εργαζόμενους;)
Ήταν μια ενδιαφέρουσα παρένθεση ανάμεσα στα καταιγιστικά σενάρια της πορείας της οικονομίας. Χτυπώντας λοιπόν το κουδούνι σε λάθος πόρτα η Άννα γνωρίζει έναν φοροτεχνικό και νομίζοντας πως είναι ο ψυχολόγος αρχίζει τις προσωπικές της εξομολογήσεις απο τη ζωή της. Ο Γουιλιαμ διστακτικός στην αρχή αφοσιώνεται στις συζητήσεις μαζί της και ανοίγεται κι ο ίδιος ξεδιπλώνοντας τα προσωπικά του. Ένα ενδιαφέρον πείραμα ανάμεσα σε δυο πολύ συμπαθητικούς ανθρώπους που ωστόσο έχουν πολλά κοινά μαζί μας γιατί, λίγο πολύ όλοι έχουμε τα προβληματάκια μας αλλά δεν βρίσκουμε πάντοτε τον κατάλληλο άνθρωπο για να μας ακούσει. Η ταινία που ακολουθεί πολύ καλό ρυθμό, σαν μελωδία ή σαν τη βροχή που δυναμώνει, πήρε μέρος στο διαγωνιστικό τμήμα της Μπερλινάλε 2004, με την Σαντρίν Μπονέρ και τον Φαμπρίς Λουκινί στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.

Labels:

6 Comments:

At 11/5/10 09:00 , Blogger ο δείμος του πολίτη said...

Το σενάριο ευφάνταστο ακούγεται.

 
At 11/5/10 18:57 , Blogger Caesar said...

Γιατί όχι δείμε, κι αυτά που συμβαίνουν σήμερα ακούγονταν πολύ ευφάνταστα από εκείνους που τα προέβλεπαν:)

Για το "Confidences trop intimes" ίσως είναι λιγότερο ευφάνταστο απ' όσα συμβαίνουν στην πραγματικότητα. Γυρισμένο σχεδόν εξ ολοκλήρου σε εσωτερικούς χώρους με λεπτό χιούμορ και δυνατές αλήθειες, κάνει συμμέτοχο/συνένοχο τον θεατή στις ζωές των πρωταγωνιστών ανακαλύπτοντας στη διαδρομή την ατελέσφορη σχέση που είχε ο καθένας με τον συντροφό του.

 
At 11/5/10 20:00 , Blogger fish eye said...

την εχω δει την ταινια σε μια εποχη που ηθελα πολυ να εχω ατομο διπλα μου να μιλαω.. δλδ ηταν το μονο που ηθελα..

τωρα δεν θα με αγγιζε, παρ ολα αυτα θα τη δω..
πιστευω πως ο,τι περναμε, δυσκολο ή ευκολο μονοι μας το διαχειριζομαστε..
δε ξερω πια κατα ποσο μπορει καποιος να σταθει διπλα μας, και μαλιστα καποιος που γνωριζουμε μολις σημερα..

:)

 
At 11/5/10 23:38 , Blogger Caesar said...

@ ❤
Ναί συνήθως μόνοι μας. Εδώ, στην ιστορία προφανώς είναι κάτι διαφορετικό που δεν συμβαίνει συχνά. Πολλές περιπτώσεις ξεκινάνε, ελάχιστες συνεχίζουν σε κάποιο επίπεδο ικανοποιητικό...

 
At 14/5/10 18:04 , Blogger ολα θα πανε καλα... said...

έτυχε να δω την ταινία,εκείνη την ώρα της προβολής της από την τηλεόραση και θα έλεγα πως ήταν μια ευχάριστην έκπληξη - δεν γνώριζα την ύπαρξή της.

 
At 15/5/10 17:08 , Blogger Caesar said...

Μήτε κι εγώ ο/θ/π/κ την είχα υπόψη, αλλά αποδείχτηκε πολύ καλή. Έχουν παράδοση οι Γάλλοι μάλλον!
Ευτυχώς υπάρχει και το κρατικό κανάλι, γιατί δεν τις βρίσκεις εύκολα & σε dvd.

 

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home

Guests
counter on blogger