με αποδεικτικό παραλαβής
αλλά δεν πρόσεξα την ώρα.
Άνοιξα την εφημερίδα
αλλά δεν είδα τις ειδήσεις.
Σήκωσα το τηλέφωνο
αλλά δεν άκουσα τι μου λέγανε.
Παρακολούθησα μια συνέντευξη
χωρίς να κρατήσω κάτι στο μυαλό μου.
Κοίταξα τα τόσα χρόνια
αλλά δεν θυμάμαι πως πέρασαν μέχρι σήμερα
Ποτέ δεν ήμουν παρών
Labels: συνοπτικά
posted by Caesar @ 12/08/2010 12:15:00 AM
8 Comments
8 Comments:
Dear Leonard, always the years between us, always the years. Always the love. Always the hours...
Ποτέ δεν είμαστε παρόντες στην καθημερινότητα. Μόνο όταν αυτή διασαλεύεται…
Έτσι, όπως πάει πάντα απόντες θα θεωρούμε τον εαυτό μας. Απόντες από τις κλεψιές, απόντες από τις μίζες, απόντες από τις αποφάσεις, απόντες -για να δουλεύουμε σαν τα σκυλιά- από το σπίτι μας. Μόνο στα χρέη και τον πόνο είμαστε παρόντες.
κι όμως εισαι , Ceasar.
εκεί που επιθυμείς να είσαι
(ευτυχως σε διαβαζουμε ακριβως επειδη εισαι παρων :) )
αντε παλι αναποδα τα e και τα a!
sorry!
για τιμωρια θα μου βαλω να το γραψω σωστα εκατο φορες ;)
@ ο/θ/π/κ,
Υπέροχες οι "Ώρες" μάλλον χρειάζεται να το ξαναδώ...
Virginia Woolf: Leonard thinks it's the end of civilization: People who are invited at 4 and arrive at 2:30.
Vanessa Bell: Oh God.
Virginia Woolf: Barbarians.
......................
@teleytaios,
Ίσως έτσι την αντιπαρερχόμαστε κι επανερχόμαστε στους κραδασμούς της.
@ δείμε,
Αν και απόντες όμως, μαζί τα φάγαμε λέει;)
@ melian,
Μάλλον εκεί που με επιθυμούν;)
Nα το γράφεις όπως σου βγαίνει, άκου τιμωρία,,
τότε εκείνους που μας φέραν στη σημερινή κατάσταση τί πρέπει να τους κάνουμε:))
τελικά υπήρξαμε ποτέ "παρόντες" Caesar και σε τί?Οι Τόσες ψευδαισθήσεις ,και ο φόβος, μάς έχουν καταντήσει μαριονέτες σε μιά σκηνή θεάτρου που όλοι νομίζουμε ότι είμαστε πρωταγωνιστές ..αλλά δυστυχώς ούτε κομπάρσοι δεν είμαστε...Μαριονέτες
και ποιοί κρατούν τα νήματα που κινούν τις μαριονέτες; ίσως κάποιοι για να παίζουν μαζί μας
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home