Tuesday, April 30, 2019

stavrolexa Stavroulas Sara

Λίγο μετά τα μεσάνυχτα ξεκίνησε πάλι η ανταλλαγή μηνυμάτων. Κατά κάποιο τρόπο ο χρόνος κυλούσε αβίαστα, αχόρταγα σαν ένα ποτάμι ήρεμο και γεμάτο, που στην πορεία του αλλάζει η μορφολογία του, σε μια διαδρομή που μοιάζει ατελείωτη. Διάλογοι μέσω της γραφής, που μοιάζουν σαν ¨χειροπιαστή" ανταλλαγή από λέξεις, σκέψεις και απόψεις που τρέχουν από τον έναν στον άλλον, σαν μια αθόρυβη ανταλλαγή δώρων μέσα στη νύχτα, να κινούνται αστραπιαία σαν φαντάσματα μέσα στη νυχτερινή πόλη, διαπερνώντας τοίχους και εμπόδια, κλειστές πόρτες για να φθάσουν θριαμβευτικά στον αποδέκτη, διαμορφώνοντας/εναλλάσσοντας συνεχώς συναισθήματα, διαθέσεις, έλξεις και απωθήσεις. Όλα στροβιλίζονται γύρω από μια μικρή φωτεινή οθόνη μες στην ήσυχη νύχτα, χορεύοντας γύρω από δύο καρδιές που συντονίζονται από μακρυά, στον ρυθμό της πληκτρολόγησης και της ανάγνωσης, σε μια διαρκή αναμονή για την επόμενη λέξη, για την επόμενη φράση,  φωτίζοντας το σκοτάδι της καθημερινότητας, δείχνοντας το δρόμο που οδηγεί από την πραγματικότητα στα όνειρα σαν το μίτο της Αριάδνης. Σαν να γράφονται αυθόρμητα οι σελίδες ενός βιβλίου, μιας μικρής ιστορίας που αφήνει τα ίχνη της σε κάθε της βήμα, σε κάθε ηλεκτρονική σελίδα που ακτινοβολεί επιθυμίες προσδοκίες εκμυστηρεύσεις, δικαιολογίες, ευχές, απογοητεύσεις, έλξεις, αντιδράσεις, υπονοούμενα και διφορούμενα, που διατυπώνονται αυθόρμητα ή υπολογιστικά.
"...πάρε με απόψε στην τρελή διαδρομή σου
 δίχως εσένα τα βράδια μου είναι απρόσωπα
 μου φτάνει εμένα κι ένα ψεύτικο φιλί σου...."
(Αλκης Αλκαίος)

0 Comments:

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home

Guests
counter on blogger