αττικη & απριλης

Απριλιατικο απογευματινο με καθαρο ουρανο και σε φρεσκοβαμμενο μπλε. Παραθυρα μεγαλα σε αιθουσα αναγνωστηριου με απιθανη ησυχια. Λιγος κοσμος, νεοι οι περισσοτεροι αφοσιωμενοι στο διαβασμα τους, θαρρεις οτι ακουγεται το βουητο της σκεψης τους στον εγκεφαλο σαν ηχος απο καποιο υπογειο ποταμι. Αφηνω για λιγο τις σκεψεις μου ελευθερες και κατακλυζουν τον χωρο. Το βλεμμα μου περιπλανιεται στη μεγαλη αιθουσα. Η ζωη ειναι παντα εδω, η μαλλον εκει οπου υπαρχει η ελευθερια της επιλογης της, κι επειτα αναβλυζει μεσα απο το ιδιο μας το σωμα. Θα'θελα να βρισκοσουν εδω οπως καποτε, διαβαζοντας καπου εκει διαγωνια σε καποιο απο τα τραπεζια του αναγνωστηριου. Τωρα ομως ειναι μονο η σκια σου.  Πως βρεθηκα παλι εδω, επειτα απο τοσα χρονια. Η ζωη συνθετει τα σεναρια της κι εμεις καλουμαστε να παιξουμε τους ρολους μας, μονο που δεν γνωριζουμε εξ΄αρχης το σεναριο και τον επιλογο. Καλυτερα ετσι, ειπε ο Στανισλαφσκι, γιατι θα ειστε πολυ πιο φυσικοι στον ρολο σας. Ας ειναι. Ο καθενας μας πρωταγωνιστης αλλα και κομπαρσος στο εργο του αλλου. Η βιβλιοθηκη θα κλεισει σε λιγο, πρεπει να βιαστω...
Αργει τωρα να νυχτωσει κι ο ηλιος φωτιζει την καινουργια εποχη.
Οι σκιες μεγαλωνουν, μικραινοντας ετσι τις νυχτες...

"Το μονο που θελω να πω
αστραφτει απροσιτο
σαν τ'ασημικα 
στο ενεχυροδανειστηριο..."

Τουμας Τρανστρεμερ [Απριλιος & σιωπη]

Μεταφραση Βασ. Παπαγεωργιου