timing
καθε φορα που θα περασει μες στη νυχτα
φωτιζοντας για λιγο τα σκοταδια
πριν χαθει στο περασμα του
......
"Μιλαω για κεινη τη στιγμη, την οδυνηρη και συναμα υπεροχη στιγμη στη ζωη σχεδον καθε αντρα, οταν το βλεμμα του πεφτει σε μια αγνωστη γυναικα και αμεσως, απο το ζεστο κυμα που τον πλημμυριζει απο την κορφη ως τα νυχια, συνειδητοποιει πως κοιταζει το ιδανικο ταιρι του. Σε λιγους ευτυχισμενους θνητους αυτο συμβαινει οταν ειναι ακομη ελευθεροι, οταν ειναι πιθανο, τουλαχιστον θεωρητικα, να κυνηγησουν το ονειρο, να πολιορκησουν αυτη τη γυναικα και να την κατακτησουν. Στους περισσοτερους αντρες ομως συμβαινει οπως συνεβη και στον Τομ Κολγουελ, παρα πολυ αργα..."
Xερμαν Γουκ: [Ζητημα αισθητικης για τον Τομ Κολγουελ]
posted by Caesar @ 4/14/2013 12:30:00 AM
3 Comments
3 Comments:
καισαρα αυτο συμβαινει στις ζωες ολων μας ανεξαρτητα απο τον τοπο, τον χρονο και την κατασταση νομιζω..
αλλα πες μας, σε ποιο βιβλιο αναφερεσαι;
καλο βραδυ
Θαρρώ πώς όλα εξαρτώνται απο το 'πράττω' αντί να το σκέφτομαι για καιρό...Μετά περνά η στιγμή. Χάνεται. Σαν τραίνο.
@ ❤
Oπως σημειωσα, το αποσπασμα ειναι απο το διηγημα του Χερμαν Γουκ: "Ζητημα αισθητικης για τον Τομ Κολγουελ" Συμπεριλαμβανεται με αλλα διηγηματα αμερικανων συγγραφεων με τον γενικο τιτλο: "Μονοπατια της Αγαπης" σε μεταφραση Κλ. Γιαννοπουλου.
@ k/v,
Εχω την αισθηση οτι το πραττειν δεν συμπιπτει παντοτε χρονικα με τις συγκυριες. Οπως και το σκεφτομαι επι μακρον, αδυνατει να προλαβει τα γεγονοτα. Ετσι & τα τραινα διασταυρωνονται για λιγο, συνεχιζοντας το καθενα το δρομο του...
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home