παρενθεσεις

Απορώ τι σκέφθηκες και μου τηλεφώνησες. Έπειτα από πάρα πολύ καιρό. Είχαμε βέβαια μια πολύ καλή συνεργασία. Τηλεφωνική πάντα. Κάποτε σταμάτησε όμως. Έληξε. Μετακόμισες, μετατέθηκες, χάθηκες. Φυσικά και ήταν μια ευχάριστη έκπληξη. Χρειάστηκα κάποια δευτερόλεπτα για να το πιστέψω ότι ξανακούω τη φωνή σου. Ωστε ήταν τόσο καλή η συνεργασία μας λες και ότι τελικά αυτό είναι που μένει όπου κι αν πάει κανείς. Το να θυμάσαι μερικούς ανθρώπους. Ίσως γιατί ξεχώρισαν λίγο πιο πάνω από τα καθημερινά κι απαιτητικά αλλά τετριμένα. Ίσως γιατί ο τρόπος που τα αντιμετωπίζουνε είναι διαφορετικός. Απλός κι ανθρώπινος. Ανιδιοτελής. Κι έτσι, εκεί που βρίσκεσαι τώρα, διαπιστώνεις ότι λίγο πολύ παντού είναι τα ίδια και μόνο κάτι τέτοιο ξεχωρίζει και μένει τελικά στη μνήμη. Η ανθρώπινη πνοή, πάνω από κάθε τι. Μια ανθρώπινη πνοή που ζεσταίνει τις καρδιές μας. Κάνοντας τη ζωή πιο εύκολη και, μερικούς ανθρώπους αλησμόνητους.

χωρις τελος

Θα 'θελα να κρατήσω το φως του ήλιου

πριν να δύσει...

και τη βροχή πριν φθάσει στο χώμα...

το ταξίδι δίχως τέλος 

και τα χέρια σου

για πάντα μες στα δικά μου

CITY - Am Fenster 2002

Ένα από τα πιο μελωδικά βιολιά έχει συνοδεύσει το "Am Fenster" σε στίχους της Hildegard Maria Rauchfuß. Πρώτη κυκλοφορία του άλμπουμ το 1978. "Einmal wissen dies bleibt für immer / Ist nicht Rausch der schon die Nacht verklagt / Ist nicht Farbenschmelz noch Kerzenschimmer / Von dem Grau des Morgens längst verjagt / Einmal fassen tief im Blute fühlen / Dies ist mein und es ist nur durch dich / Nicht die Stirne mehr am Fenster kühlen / Dran ein Nebel schwer vorüber strich / Einmal fassen tief im Blute fühlen Dies ist mein und es ist nur durch dich / Klagt ein Vogel, ach auch mein Gefieder / Näßt der Regen flieg ich durch die Welt / Flieg ich durch die Wel" Σε ελεύθερη μετάφραση: Αν μάθεις κάτι μία φορά τότε μένει για πάντα / Δεν είναι η μέθη που τη νύχτα διεκδικεί / Δεν είναι σμάλτο ούτε η αχνή λάμψη των κεριών / Που το πρωινό γκρίζο την έδιωξε μακρυά./ Μια φορά να πιάσεις, να νιώσεις βαθιά στο αίμα / Αυτό είναι δικό μου και υπάρχει μόνο μέσα από σένα Να μην μπορείς να δροσίσεις πλέον το κούτελο στο παράθυρο / Έξω μια βαθιά ομίχλη απλώνεται / Μια φορά να πιάσεις, να νιώσεις βαθιά στο αίμα / Αυτό είναι δικό μου και υπάρχει μόνο μέσα από σένα / Κλαίει ένα πουλί, αχ, το φτέρωμά μου, / Πέφτει η βροχή και πετάω μέσα από τον κόσμο

a bicyclette

΄Ετσι είναι ο Μάης, εκεί που κάθεσαι αμέριμνος απολαμβάνοντας τον καφέ σου, περνάει ξαφνικά σαν την Paulette που τραγουδούσε υπέροχα ο Yves Montand...

Quand on partait de bon matin
Quand on partait sur les chemins
A bicyclette
Nous étions quelques bons copains
Y avait Fernand y avait Firmin
Y avait Francis et Sébastien
Et puis Paulette
On était tous amoureux d'elle
On se sentait pousser des ailes
A bicyclette
Sur les petits chemins de terre
On a souvent vécu l'enfer
Pour ne pas mettre pied à terre
Devant Paulette
Faut dire qu'elle y mettait du cœur
C'était la fille du facteur
A bicyclette
Et depuis qu'elle avait huit ans
Elle avait fait en le suivant
Tous les chemins environnants
A bicyclette
Quand on approchait la rivière
On déposait dans les fougères
Nos bicyclettes
Puis on se roulait dans les champs
Faisant naître un bouquet changeant
De sauterelles, de papillons
Et de rainettes
Quand le soleil à l'horizon
Profilait sur tous les buissons
Nos silhouettes
On revenait fourbus contents
Le cœur un peu vague pourtant
De n'être pas seul un instant
Avec Paulette
Prendre furtivement sa main
Oublier un peu les copains
La bicyclette
On se disait c'est pour demain J'oserai,
j'oserai demain
Quand on ira sur les chemins
A bicyclette
Yves Montand.