παρενθεσεις

Απορώ τι σκέφθηκες και μου τηλεφώνησες. Έπειτα από πάρα πολύ καιρό. Είχαμε βέβαια μια πολύ καλή συνεργασία. Τηλεφωνική πάντα. Κάποτε σταμάτησε όμως. Έληξε. Μετακόμισες, μετατέθηκες, χάθηκες. Φυσικά και ήταν μια ευχάριστη έκπληξη. Χρειάστηκα κάποια δευτερόλεπτα για να το πιστέψω ότι ξανακούω τη φωνή σου. Ωστε ήταν τόσο καλή η συνεργασία μας λες και ότι τελικά αυτό είναι που μένει όπου κι αν πάει κανείς. Το να θυμάσαι μερικούς ανθρώπους. Ίσως γιατί ξεχώρισαν λίγο πιο πάνω από τα καθημερινά κι απαιτητικά αλλά τετριμένα. Ίσως γιατί ο τρόπος που τα αντιμετωπίζουνε είναι διαφορετικός. Απλός κι ανθρώπινος. Ανιδιοτελής. Κι έτσι, εκεί που βρίσκεσαι τώρα, διαπιστώνεις ότι λίγο πολύ παντού είναι τα ίδια και μόνο κάτι τέτοιο ξεχωρίζει και μένει τελικά στη μνήμη. Η ανθρώπινη πνοή, πάνω από κάθε τι. Μια ανθρώπινη πνοή που ζεσταίνει τις καρδιές μας. Κάνοντας τη ζωή πιο εύκολη και, μερικούς ανθρώπους αλησμόνητους.