turn

Είχε ξεκινήσει από νωρίς για μια βόλτα στην αγορά. Οι μέρες & οι βιτρίνες είναι εκμαυλιστικές & την παρέσυραν για ώρες πολλές. Συναντήθηκε με τις φίλες της για να πιούν & να απολαύσουν μαζί τον καφέ τους. Τέτοιες μέρες άλλωστε είχαν πολλά να πούν και η ώρα κυλούσε ευχάριστα.
Συνέχισε την πορεία της μέχρι αργά όταν, ξαφνικά βρέθηκε μόνη της. Περιμένοντας...
Στο μεταίχμιο ενός χρόνου που φεύγει κι ενός άλλου που καταφθάνει. Δεν μπορεί ν' αποφασίσει ποια κατεύθυνση θ' ακολουθήσει. Ενας αποχαιρετισμός, ή μια υποδοχή. Σε μια στιγμή. Σε μια διάσταση της ζωής της.
Περιμένοντας κάτι, ίσως & κάποια αλλαγή στη ζωή της, περιμένοντάς τον να περάσει θριαμβευτικά από την αψίδα. Με όλες τις τιμές που αρμόζουν σ' έναν καινούργιο.
Αφήνοντας τον παλιό να σύρει τα τελευταία του βήματα προς την έξοδο απο τη ζωή της, διστάζει ακόμη ποιόν θ' ακολουθήσει και κοιτάει πότε από τη μια πλευρά και πότε από την άλλη, γιατί γνωρίζει καλά τον παλιό ενώ με τον καινούργιο δεν είναι και τόσο σίγουρη τί εκπλήξεις μπορεί να κρύβει.
Σκέφτεται ότι μπορεί να είναι και καλύτερος αλλά τίποτα δεν αποκλείεται για το αντίθετο.
Πρέπει όμως ν' αποφασίσει τελικά ποιό δρόμο & ποιό ρεύμα θα διαλέξει σ' αυτή τη στιγμιαία εναλλαγή, σε μια εφήμερη ζωή.
Στην ευχή, μόνο για κάποιες αγορές θυμάται ότι βγήκε πώς βρέθηκε τώρα πάλι σ' αυτή τη δύσκολη καμπή!
Στο μεταίχμιο μιας αναχώρησης και μιας άφιξης, ακόμη μια φορά...

two lovers

To ενδιαφέρον της ζωής μας προκύπτει & ανατροφοδοτείται μέσα από τις απρόοπτες εναλλαγές της, που μπορεί να είναι καλές αλλά και κακές έως επικίνδυνες. Απο τις τελευταίες που είναι και οι δυσκολότερες περιπτώσεις, χρειάζεται & λίγη τύχη για να επανέρχεσαι στα ίσα. Έτσι & ο νεαρός ήρωας της ιστορίας (Χοακίν Φίνιξ) έπειτα από μια αισθηματική απαγοήτευση με την αραβωνιαστικιά του πραγματοποιεί απόπειρα αυτοκτονίας. Τον γλυτώνουν από τον πνιγμό κι επιστρέφει, ας πούμε ηττημένος & συνθηκολογημένος με τη χλιαρή ζωή που τον περιμένει, για να μείνει μαζί με τους γονείς του στο σπίτι, συμμετέχοντας & στη μικρή επιχείρηση καθαριστηρίου ρούχων του πατέρα του, αν και στον ίδιο του αρέσει πολύ η φωτογράφιση τοπίων. Γνωρίζεται με την όμορφη & συμπαθητική κόρη του επικείμενου συνεταίρου του πατέρα του & όλα δείχνουν ότι τα πράγματα θα κυλήσουν ήρεμα και ομαλά μέχρι που η μοίρα επεμβαίνει ξανά με την ένοικο ενος διαμερίσματος στην ίδια πολυκατοικία που διατηρεί σχέση με έναν παντρεμένο πλούσιο επιχειρηματία. Από εδώ και πέρα οι καταστάσεις που δημιουργούνται & εξελίσσονται έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον τόσο για τις συναισθηματικές αντιδράσεις & εξάρσεις με επίκεντρο την ψυχή & τις αναζητήσεις του πρωταγωνιστή, όσο & τις επιπτώσεις & ανατροπές που συμβαίνουν μέχρι την ύστατη στιγμή στο ρεβεγιόν της πρωτοχρονιάς!
Μαζί με τον Χ. Φίνιξ, η Γκουίνεθ Πάλτροου, η Ιζ. Ροσελίνι, η Βινεσα Σο & ο Ελιας Κοτέας.

le lac endormi

Un sapin, la nuit,
Ένα έλατο τη νύχτα
Quand nul ne le voit,
Όταν κανείς δεν το προσέχει
Devient une barque
Γίνεται βάρκα
Sans rames ni bras.
Δίχως κουπιά και μπράτσα.
On entend parfois
Κάποτε κάποτε ακούς
Quelque clapotis
Τον παφλασμό που κάνει
Et l’eau s’effarouche / Tout autour de lui
Και το νερό τραντάζεται τριγύρω του.

(Jules Supervielle)

Ποιός δεν θα ήθελε αυτές τις μέρες & τις νύχτες να βρίσκεται κάπου μακρυά από τα καθημερινά του προβλήματα και την πολύβουη πολιτεία του. Σε μέρη διαφορετικά, ήσυχα & χιονισμένα. Σε τοπία ορεινά & ξεχασμένα από δημοφιλείς προορισμούς.
Ελα να πάμε για λίγο εκεί όπου θ' ακούς μόνο τον άνεμο το βράδυ και το μαγικό θόρυβο από το ξύλο που καίγεται στη φωτιά. Tο τρίξιμο από τα βήματά μας στο χιονισμένο μονοπάτι.
Το θρόϊσμα από τις πευκοβελόνες στα δένδρα. Το αθόρυβο χιόνι να σκαρφαλώνει απαλά στα παράθυρα του σπιτιού & τη γαλήνη στη ψυχή σου.
Εκεί όπου μόνο η σκέψη σου θ' ακούγεται κι ο ψίθυρος της ηδονής !

οι αγγελοι της νυχτας

Οι άγγελοι έχουν την τιμητική τους αυτές τις ημέρες & περιδιαβαίνοντας όσους τους άγγιξαν ή προσπάθησαν να το κάνουν τόσο κινηματογραφικά (όπως τα φτερά του έρωτα) όσο και λογοτεχνικά, ποιητικά κλπ. έπεσα πάνω σε κάτι όμορφο που έγραψε ο Θ. Κωσταβάρας με τίτλο: "ΟΙ ΕΚΠΤΩΤΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ..." Είναι η παρουσίαση των πραγματικών μάλλον αγγέλων που δεν είναι άλλοι από τους ίδιους τους ανθρώπους και οι μόνοι που μπορούμε να συναντήσουμε κάποια στιγμή στη ζωή μας ή που κάποιοι έχουμε ήδη συναντήσει έστω για λίγο για κάποια φορά...

"Οι άγγελοι της νύχτας δεν έχουν φτερά.
Δεν έχουνε γελαστά ρόδινα μάγουλα.

Δεν έχουν ζεστά χέρια, χείλη που να σαλπίζουν
τα φοβερά και παράφορα οράματα.

Ούτε ξορκίζουν το φόβο.

Οι άγγελοι της νύχτας δε μπορούν να πετάξουν.
Βαδίζουν με αργά κουρασμένα βήματα
χάνονται μέσα στα σκοτεινά σοκάκια
κάνουν παρέα στους αλήτες, χα'ι'δεύουν τ' αδέσποτα σκυλιά
ανάβουν το τσιγάρο στις κοπέλες που ξεπαγιάζουν κάτω απ'τα υπόστεγα
κι ύστερα μπαίνουν στα μπάρ και ζητούν να τους κεράσουν
κάποιο απο κείνα τα δυνατά ποτά
που είχαν συνηθίσει στον Παράδεισο.

Οι άγγελοι της νύχτας δεν έχουν φίλους.
'Εξω απ' τους κολασμένους που ξαγρυπνούν γράφοντας στίχους
κανένας δεν τους σκέφτεται.
Οι αστυνόμοι τους κυνηγούν, οι νοικοκυραίοι τους υποπτεύονται
οι γυναίκες τους κλείνουν τις πόρτες και τα παράθυρα
ενώ τα παιδιά προσεύχονται δειλά ν' ανοίξουν τα ουράνια
και να κατέβουν στα όνειρά τους οι άλλοι άγγελοι
να τους σκεπάσουν με τις άσπρες φτερούγες τους.

Οι άγγελοι της νύχτας δεν ξέρουν την αγάπη.
Μιλούν για τον μεγάλο φόβο πάντα, ζούν στην απέραντη μοναξιά
βρίσκουν καταφύγιο στα παλιά λυπημένα τραγούδια
κι όταν πλαγιάζουν
η κάμαρή τους γίνεται καράβι που κτυπιέται με τ' άγρια κύματα
ακούγοντας όλους τους ναυαγισμένους του κόσμου
να φωνάζουν βοήθεια.

Οι άγγελοι της νύχτας δε μπορούν να πετάξουν
δεν έχουν φτερά
αλλά, τελικά, είναι οι μόνοι άγγελοι που υπάρχουν..."
[Θ. Κωσταβάρας]

Marry Cristmans

Οι νύχτες που πλησιάζουν τα χριστούγεννα είναι κάπως διαφορετικές. Φορτωμένες όνειρα & ιστορίες με χιονοθύελλες Το βλέμμα του τραβούσαν οι φωτισμένες βιτρίνες με τα χριστουγεννιάτικα στολίδια.
Περπατούσε στους δρόμους με το φως από τα κρεμαστά λαμπιόνια ν' αντανακλά πάνω στα πρόσωπα & στις σκέψεις των ανθρώπων.
Έπειτα έβλεπε τις διαφημιστικές καταχωρίσεις των χειμωνιάτικων διακοπών απο τα πρακτορεία ταξιδιών και, σαν το έλκηθρο του Αη Βασίλη πέρασε ξαφνικά από τη σκέψη του, πώς θα νιώθουν όσοι προετοιμάζονται για τους παραμυθένιους προορισμούς, με την αναμονή ηδονικά φορτισμένη.
Είχε ήδη στολίσει το δένδρο του σπιτιού του, & τώρα έψαχνε να πάρει κι ένα cd με τις διασκευές & τις παραλλαγές απο το Silent night,... για την μαγική ατμόσφαιρα της μεγάλης νύχτας.
Τα ξύλα τα είχε ήδη παραλάβει και τακτοποιήσει, έτοιμα για το τζάκι.
Είχε αποφασίσει να μη πάει αυτή τη φορά σε κάποιο κοσμικό ρεβεγιόν, ούτε σε οικογενειακή σύναξη. Προτιμούσε να περάσει ήρεμα τις βραδυές εκείνες, κοντά στην γαλήνια φωτιά που θα την διατηρούσε άσβηστη μέχρι το ξημέρωμα...

"Μου 'λεγες πως το κάθε αστέρι δείχνει τη σωστή του κατεύθυνση
Τι σημασία κι αν ο δρόμος μας δεν ήταν ο αληθινός"
[Κ.Κ.]

Christmas Holiday

Η προοπτική ενός ταξιδιού για τα Χριστούγεννα είναι ευχάριστη υπόθεση και για τον φέρελπι νέο Τσάρλυ Μέϊσον ήταν το Παρίσι, στο μυθιστόρημα του Σώμερσετ Μωμ [1874-1969] "Christmas Holiday".
Για πρώτη φορά μόνος του χωρίς τους γονείς του, σ' αυτή την ενδιαφέρουσα απο πολλές πλευρές περιπέτειά του, που εξελίσσεται τελικά σ' ένα ταξίδι αυτογνωσίας & εξερεύνησης της πραγματικής ζωής για τον νεαρό Τσάρλυ, γόνο εύπορης οικογενείας & που όπως παραδέχεται ό ίδιος στο τέλος "τα θεμέλια του κόσμου του είχαν γκρεμιστεί"
Ενός κόσμου που αποκαλύπτεται σιγά σιγά μπροστά μας και μέσα:
- από τις καταπληκτικές συζητήσεις & αναλύσεις με τον ρεαλιστή & καθόλου ιδεαλιστή φίλο του Σάιμον για την ανθρωπότητα, τα κοινωνικά συστήματα & τα κίνητρά τους, το δίκαιο & τις επαναστάσεις "ακόμα πως η ζωή είναι πολύ δύσκολη υπόθεση, μα πως την κάνουμε ευκολότερη για όλους αν είμαστε καλοί και ευγενικοί, ο ένας για τον άλλο",
- τις διηγήσεις της Λύντια που της άρεσε η Ρωσική μουσική, [Ρίμσκυ-Κορσακοβ, Γκλαζούνοβ] μιας "γυναίκας δύσκολης που δεν μπορούσε να πάρει τίποτα ελαφρά. Ήταν από τις γυναίκες, που δεν μπορούσαν να ζητήσουν, ούτε την αλατιέρα, χωρίς να σας δώσουν την εντύπωση ότι επρόκειτο για κάτι εξαιρετικά σοβαρό." και που του ήταν αδύνατο για τον ίδιο "να φανταστεί κάτι πιο αποκαρδιωτικό από το ν'αγαπάς ολόψυχα κάποιον, που ξέρεις πως είναι ανάξιος".
- από τις αναφορές για τους πίνακες του Πόττερ, Βαττώ, Φραγκονάρ, Ραφαήλο, Πάολο Βερονέζε & την Τζοκόντα του Λεονάρντο ντα Βίντσι στο Λούβρο, αλλά και ενός μικρού πίνακα του Σαρντέν για τον οποίο η Λύντα δίνει μια εξαιρετική περιγραφή της εντύπωσης που της προκαλεί όποτε τον βλέπει, με τα μάτια της ψυχής της!

- από την κινηματογραφική ανάγνωση ενος περίπατου στου κήπους του Λουξεμβούργου, αλλά και τον τρόπο απόδοσης της μουσικής του Σκριάμπιν από την Λύντια, και του Σούμαν από τον ίδιο στο πιάνο.

Από τον ίδιο, που "του ήταν παράξενο να σκέπτεται πως πέντε ολόκληρα μερόνυχτα είχαν ζήσει σχεδόν αχώριστοι, μα πως σε μια ώρα, θα ήταν σαν μην είχαν συναντηθεί ποτέ."
Aν ένα μυθιστόρημα είναι ένα ταξίδι τότε το "Christmans Holiday" είναι ένα υπέροχο κι αξέχαστο ταξίδι με ξεναγό τον καταπληκτικό Somerset Mom !
Αλλά και το δικό μας ταξίδι συνεχίζεται...

αλλοι τοποι

Σκέφτομαι μερικές φορές ή καλύτερα με καταλαμβάνει η επιθυμία να κατοικώ σε κάποιο ήσυχο μέρος. Σε κάποιο ορεινό μάλλον τοπίο με σπίτια μεγάλα πέτρινα ή με κάποιο άλλο υλικό εκτός από το γυαλί το σίδερο και το τσιμέντο. Κατοικίες με πολλά δένδρα και πράσινο. Κατοικίες σε αρκετή απόσταση η μια από την άλλη. Εκεί όπου θα είναι πάντα ορατός & καθαρός ο ουρανός τη μέρα αλλά και τη νύχτα με τ' αστέρια του. Οι ανατολές και τα δειλινά. Τα σύννεφα και οι αστραπές. Εκεί που η βροχή & το χιόνι είναι ευλογία & όχι ταλαιπωρία. Μυρωδιές από ξυλόσομπες και τζάκια το χειμώνα και το βρεγμένο από τη βροχή χώμα. Κοντινές αποστάσεις χωρίς εντάσεις & πιέσεις σε ασφυκτικά χρονικά περιθώρια.
Σκέψεις & προσδοκίες που γεννιούνται όταν επισκέπτομαι κάποιο ορεινό τοπίο όπως στο Πήλιο π.χ. ιδιαίτερα εκείνες τις μαγικές νύχτες του Δεκέμβρη που περπατώντας στα λιθόστρωτα δρομάκια μπορεί να πέσει ξαφνικά κοντά σου ένα αστέρι ή ακόμη να δεις ψηλά να περνάει μέσα στην ομίχλη πάνω από τις χιονισμένες σκεπές, το έλκηθρο με τον αη βασίλη !

December

Οι μέρες του Δεκέμβρη. Οι τελευταίες μέρες του χρόνου Η βροχή του Δεκέμβρη, που αντανακλά τα φώτα της μεγάλης γιορτής. Οι υποχρεώσεις που εξακολουθούν να μη καταλαβαίνουν από διαφορετικές προσεγγίσεις των ημερών. Η πόλη που φαίνεται ομορφότερη με τα στολίδια της & σου παίρνει το μυαλό. Η εβδομάδα που τελειώνει, το σ/κ που φαντάζει ακόμη πιο δελεαστικό. Η κούραση που συσσωρεύεται κάθε φορά και βαραίνει τα βλέφαρα & τις σκέψεις. Όλα ακολουθούν το ρυθμό τους για την κορύφωσή τους.