οι αγγελοι της νυχτας

Οι άγγελοι έχουν την τιμητική τους αυτές τις ημέρες & περιδιαβαίνοντας όσους τους άγγιξαν ή προσπάθησαν να το κάνουν τόσο κινηματογραφικά (όπως τα φτερά του έρωτα) όσο και λογοτεχνικά, ποιητικά κλπ. έπεσα πάνω σε κάτι όμορφο που έγραψε ο Θ. Κωσταβάρας με τίτλο: "ΟΙ ΕΚΠΤΩΤΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ..." Είναι η παρουσίαση των πραγματικών μάλλον αγγέλων που δεν είναι άλλοι από τους ίδιους τους ανθρώπους και οι μόνοι που μπορούμε να συναντήσουμε κάποια στιγμή στη ζωή μας ή που κάποιοι έχουμε ήδη συναντήσει έστω για λίγο για κάποια φορά...

"Οι άγγελοι της νύχτας δεν έχουν φτερά.
Δεν έχουνε γελαστά ρόδινα μάγουλα.

Δεν έχουν ζεστά χέρια, χείλη που να σαλπίζουν
τα φοβερά και παράφορα οράματα.

Ούτε ξορκίζουν το φόβο.

Οι άγγελοι της νύχτας δε μπορούν να πετάξουν.
Βαδίζουν με αργά κουρασμένα βήματα
χάνονται μέσα στα σκοτεινά σοκάκια
κάνουν παρέα στους αλήτες, χα'ι'δεύουν τ' αδέσποτα σκυλιά
ανάβουν το τσιγάρο στις κοπέλες που ξεπαγιάζουν κάτω απ'τα υπόστεγα
κι ύστερα μπαίνουν στα μπάρ και ζητούν να τους κεράσουν
κάποιο απο κείνα τα δυνατά ποτά
που είχαν συνηθίσει στον Παράδεισο.

Οι άγγελοι της νύχτας δεν έχουν φίλους.
'Εξω απ' τους κολασμένους που ξαγρυπνούν γράφοντας στίχους
κανένας δεν τους σκέφτεται.
Οι αστυνόμοι τους κυνηγούν, οι νοικοκυραίοι τους υποπτεύονται
οι γυναίκες τους κλείνουν τις πόρτες και τα παράθυρα
ενώ τα παιδιά προσεύχονται δειλά ν' ανοίξουν τα ουράνια
και να κατέβουν στα όνειρά τους οι άλλοι άγγελοι
να τους σκεπάσουν με τις άσπρες φτερούγες τους.

Οι άγγελοι της νύχτας δεν ξέρουν την αγάπη.
Μιλούν για τον μεγάλο φόβο πάντα, ζούν στην απέραντη μοναξιά
βρίσκουν καταφύγιο στα παλιά λυπημένα τραγούδια
κι όταν πλαγιάζουν
η κάμαρή τους γίνεται καράβι που κτυπιέται με τ' άγρια κύματα
ακούγοντας όλους τους ναυαγισμένους του κόσμου
να φωνάζουν βοήθεια.

Οι άγγελοι της νύχτας δε μπορούν να πετάξουν
δεν έχουν φτερά
αλλά, τελικά, είναι οι μόνοι άγγελοι που υπάρχουν..."
[Θ. Κωσταβάρας]