ερημοι δρομοι
Υγρασία φαντασια, κρυα και υγρη ατμοσφαιρα, αποχρωσεις κι επιστρωσεις, reflecions in a golden eye. Εικονες, εικονες χειμερινες, αλλα κι εικονες που ξέφυγαν απο ενα ζοφερο μελλον. Μοναχικες ψυχες που εχουν παγωσει σε καποιο ασπρομαυρο καρε κι εχουν εγκλωβιστει στη μοναχικοτητα τους. "Κι ετσι συνεχιζουμε, βαρκουλες που παλευουμε κοντρα στο ρευμα, που αδιακοπα μας φερνει πισω, στο χτες"
και γίναν στάχτη οι Κυριακές / και περπατώ κι ούτε ένα χέρι να πιαστώ
Το ξέρω πια δε μ’ αγαπάς / μα πιο πολύ με νοιάζει / χωρίς αγάπη που θα πας / στη μπόρα και στ’ αγιάζι /
Έρημοι δρόμοι χωρίς συγγνώμη / για μια γυναίκα μεσ’ τη νυχτιά / πριν από λίγο μου `πες να φύγω
σε μια σου λέξη τόση φωτιά / και περπατώ κι ούτε ψυχή να τυλιχτώ.
[Λ. Παπαδοπουλος Χαρ. Αλεξιου Γ. Ζαμπετας].
posted by Caesar @ 10/05/2013 12:00:00 AM
2 Comments
2 Comments:
Caesar καλημερα,
Μαλλον το διλημμα του Σκατζοχοιρου ταιριαζει εδω.(Απο σενα το ακουσα πρωτη φορα)Συνηθως παρα την καλη θεληση η ανθρωπινη οικειοτητα δεν μπορει να επιτευχθει χωρις αμφιδρομη βλαβη.......
Ευχομαι ενα πολυ γλυκο φθινοπωρο χωρις διλημματα.
Εδω το καλοκαιρι ηταν αρκετα δυσκολο.
Πεθανε ο πατερας μου.Επαθα μια ψυξη και στραβωσε το στομα μου.Εκανα ομοιπαθητικη και περασε.Πολλους επισκεπτες κτλ κτλ.
και σου αφιερωνω αυτο που διαβασα
//Τι θα πει ΦΩς΄¨
Να κοιτας με ματι αθολωτο ολα τα σκοταδια//
Νικος Καζαντζακης
Γεια σου Likeraki
Λυπαμαι για την απωλεια, νασαι καλα να τον θυμασαι. Το διλημμα του σκαντζοχοιρου παντα θα υπαρχει, κανεις δεν ειναι τελειος. Το φθινοπωρο μαλλον συμπιεστηκε αναμεσα στο καλοκαιρι και τον χειμωνα. Ο Ν.Καζαντζακης φωτιζε ο ιδιος τα σκοταδια της ανθρωπινης φυσης.
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home