Να ονειρεύεσαι...

Να ονειρεύομαι απ' το παράθυρο να ταξιδεύω
να μπαίνω μέσα σου να καταστρέφομαι και να πεθαίνω

Η σωτηρία μου είναι ο θάνατος και το κορμί σου
να μπαίνω μέσα σου να καταστρέφομαι και να πεθαίνω

Να ονειρεύομαι απ' το παράθυρο να ταξιδεύω
σ' ένα πλατύ γιαλό στην εγκατάλειψη λευκού χειμώνα

Να αγγίζω το βυθό και να ξοδεύομαι γιατί το θέλω
σ' ένα πλατύ γιαλό στην εγκατάλειψη λευκού χειμώνα

Να ονειρεύομαι απ' το παράθυρο να ταξιδεύω

Η γύμνια λάμπει με του λευκού τη λάμψη
μαγεύει το θάνατο με το λευκό
απουσία κι όλα τίποτα, δαπάνη, γύμνια...

Να ονειρεύομαι απ' το παράθυρο να ταξιδεύω
με τον έρωτα γύρω και το θάνατο κάτω απ' τα μάτια

Ξόδεμα συνέχεια δεν υπάρχουν μάσκες
τ' όνειρο είναι που μαγεύει

Ανοίγω.....ξημερώνει.....

[ Δημ. Λάγιος ]

"Ποιό εμπλέκει ποιό ;
το όνειρο ο χρόνος
ή μήπως ο χρόνος το όνειρο"

[ Κλ. Κύρου ]

Πνεύμα της Δευτέρας

Σαν βγείς στον πηγαιμό για το Σαββατοκύριακο, να έυχεσαι νάναι τουλάχιστον 3ήμερο αν όχι 4ήμερο ! Να βρείς για λίγο τον χαμένο σου εαυτό & χρόνο. Η ζωή είναι αλλού είχε διατυπώσει ο Κούντερα. Να πάρουμε τους δρόμους, τις παρέες μας & να δούμε τους αγαπημένους μας ανθρώπους. Να δραπετεύσουμε από την περιχαρακωμένη καθημερινότητα που μας παρασέρνει άλλοτε σαν αφρισμένος χείμαρος κι άλλοτε σαν απαλό ρεύμα ενός πλωτού ποταμού, εγκλωβισμένοι ανάμεσα στις όχθες του, στις δίνες του και στην προδιαγεγραμένη πορεία του. Να βρούμε κι άλλες ατραπούς, να εξερευνήσουμε κι άλλους κόσμους. Κι άλλες ιδέες, κι άλλους τόπους. Ο προσωπικός ελεύθερος χρόνος λιγοστεύει μαζί με τη ζωή μας. Λίγος & πολύτιμος χωρίς να μπορείς να τον αποθηκεύσεις. Ισως μόνο σε όσα επενδύσεις με την προσεχτική χρήση του.
"Η ζωή είναι απλώς ένα κλάσμα δευτερολέπτου. Ένα άπειρα μικρό μερίδιο χρόνου για να πραγματοποιήσουμε τις επιθυμίες μας, τα όνειρά μας, τα πάθη μας"

Για την Ελένη και κάθ΄ Ελένη...

Από τους πιο αγαπημένους στίχους (Μπάμπης Τσικληρόπουλος)που εχουν γραφτεί για ένα από τα ωραιότερα ονόματα, μελοποιημένους από τον Θάνο Μικρούτσικο & σε πρώτη μαγική ερμηνεία από την Χαρούλα Αλεξίου:

Ζούμε σ' έναν κόσμο μαγικό
με φόντο την Ακρόπολη, το Λυκαβηττό
Γεμάτα τα μπαλκόνια, πολιτικά αηδόνια
Υποσχέσεις και αγάπες και πολύχρωμα μπαλόνια
κι ευτυχισμένα χρόνια

Κι εσύ Ελένη και καθ' Ελένη
της επαρχίας, της Αθήνας κοιμωμένη
Η ζωή σου, να το ξέρεις, είναι επικηρυγμένη
Να πεθαίνεις για την Ελλάδα είναι άλλο
κι άλλο εκείνη να σε πεθαίνει

Κι εσύ Ελένη και κάθ' Ελένη
της επαρχίας, της Αθήνας κοιμωμένη

Ζούμε σ' ένα κόσμο μαγικό
Υποχθόνια δουλεύει με μοναδικό σκοπό
Να σε μπάσει στο παιχνίδι, τη ζωή σου πως θα φτιάξει
Να σου τάξει, να σου τάξει την ψυχή σου να ρημάξει

Κι όταν φτάσει να ελέγχει της ελπίδας σου τον πόνο
δεν του φτάνει ετούτο μόνο
Με γλυκόλογα σε παίρνει απ' το χέρι
Σε βαφτίζει της Ελλάδας νοικοκύρη

Κι εκεί που λες αλλάξανε τα πράγματα και σηκώνεις το ποτήρι
Αρπάζει, κλέβει τ' όνειρό σου και του κάνει χαρακίρι

Μodus vivedi

Πόσες φορές, μέσα στην ασφυκτική πίεση των υποχρεώσεων, επαγγελματικών ή άλλων, αναζητούμε σχεδόν απεγνωσμένα κάποια μικρή διαφυγή. Ενα είδος πνευματικής αιχμαλωσίας κρατά το μυαλό μας όμηρο σ' εναν καταναγκαστικό τρόπο σκέψης & λειτουργίας. Σε περίπτωση βέβαια, που ενδίδεις & αφομοιωθείς ολοκληρωτικά από αυτόν, τον κατεστημένο τρόπο ζωής, μπορεί και ν' ανοίγονται ευοίωνες προοπτικές. Tί γίνεται όμως όταν ένα μέρος της σκέψης διαφωνεί & αμφισβητεί τις λεγόμενες κοινωνικές συμβάσεις, και αντιδρά. Επειδή συνειδητοποιεί οτι τα περισσότερα χρησιμοποιούνται κατά το δοκούν κάθε φορά ή ερμηνεύονται ποικιλοτρόπως, παρουσιάζοντας το μαύρο, άσπρο. Μπορείς να ισορροπείς μια φιλοσοφημένη στάση ζωής και ταυτόχρονα έναν ψυχρό επαγγελματισμό; Δύσκολο, χρονοβόρο & επίπονο. Ακολουθείς λοιπόν τον χτύπο της καρδιά σου, αν την ακούς ακόμη, ή το τυποποιημένο & προσδιορισμένο πρόγραμμα ενος μονόδρομου;
"Ας προσπαθήσουμε να κάνουμε όσο μπορούμε πιό σοβαρά τη δουλειά μας χωρίς όμως να παίρνουμε στα σοβαρά τον εαυτό μας"
[Βατσαλβ Χαβελ]

Ερωταπαντήσεις

Από Elen, Desposini, Dawkinson
1. Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι;
δεν νομίζω οτι υπάρχει κάτι απολυτο & μάλιστα ευτυχές !
2. Τι σας κάνει να σηκώνεσθε το πρωί;
το οτι δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά
3. Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;
με το ανέκδοτο για τον Χόνεκερ, στο φιλμ: "οι ζωές των άλλων" που είδα μολις εχθές
4. Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι;
ακόμη δεν το έχω εντοπίσει
5. Το βασικό ελάττωμά σας;
στην έλλειψη ψυχραιμίας ενίοτε
6. Σε ποια λάθη δείχνετε μεγαλύτερη επιείκεια;
ποιος καθορίζει το σωστό & το λάθος ;
7. Με ποιαν ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεσθε περισσότερο;
δυστυχώς ή ευτυχώς με καμιά
8. Ποιοι είναι οι ήρωές σας σήμερα;
πολύ αργά για ήρωες
9. Το αγαπημένο σας ταξίδι;
Στην "καρδιά του σκότους" με ξεναγό τον Τζοζεφ Κονραντ
10. Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Ν. Καζατζάκης, Τζοζεφ Κονραντ, Σωμερσετ Μωμ, Βιρτζίνια Γουλφ, Καρεν Μπλιξεν, Ιρβιν Γιαλομ, Φιλιπ Ροθ, Τσαρλς Μπουκοφσκι, Φ.Σ.Φιτζεραλντ, Αγκ. Κρίστι, Τζ. Τζοϊς....
11. Ποιαν αρετή προτιμάτε σε έναν άνδρα;
Την ειλικρίνεια
12. ... και σε μια γυναίκα;
Την ευθύτητα, την αμεσότητα
13. Ο αγαπημένος σας συνθέτης;
Νινο Ροτα
14. Το τραγούδι που σφυρίζετε, κάνοντας ντους;
parole
15. Το βιβλίο, που σας σημάδεψε;
"Ιστορίες καθημερινής τρέλας"
16. Η ταινία, που σας σημάδεψε;
Η λίστα του Σιντλερ.
17. Ο αγαπημένος σας ζωγράφος;
Γ.Γαϊτης
18. Το αγαπημένο σας χρώμα;
απέραντο γαλάζιο
19. Ποια θεωρείτε ως μεγαλύτερη επιτυχία σας;
το ότι εξακολουθώ να ζώ
20. Το αγαπημένο σας ποτό;
Μπυρα
21. Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;
πολύ αργα για δάκρυα
22. Τι απεχθάνεσθε περισσότερο απ' όλα;
τους επιμονους, τους απόλυτους, τους φανατισμένους, τους ρομποτοποιημένους...
23. Όταν δεν γράφετε, ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία;
διάβασμα
24. Ο μεγαλύτερος φόβος σας;
η απώλεια των αγαπημένων
25. Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;
σε οποιον το αξίζει
26. Ποιο είναι το μόττο σας;
"Τί κι αν χάσαμε μια φορά ! δεν πειράζει. Αυριο θα τρέξουμε γρηγορότερα. Θ' απλώσουμε τα χέρια μας πιο μακρυά. Κι ένα λαμπρό πρωί....."
27. Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
ήσυχα
28. Εάν συναντούσατε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;
σου την έσκασα :))
29. Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεσθε αυτό τον καιρό;
σε διαρκή αναζήτηση

Αν επιθυμούν συνεχίζουν: neutrino, aisthisis, Άγνωστη, passer-by, Μαρω_Κ, Paranoia, Athanassios, elmelissa....

Ανοιξη

Έχω, στρατοπεδεύσει, όπως θάλεγε & η Νετρίνα, εδώ και λίγες μέρες στο πρώτο πόδι της Χαλκιδικής κάπου ψηλά στη χερσόνησο της Κασσάνδρας, η οποία στην αρχαιότητα ήταν γνωστή ως Παλλήνη. Εδώ ζούσαν οι Γίγαντες, οι οποίοι θα μπορούσαν να ρημάξουν όλον τον κόσμο, αν δεν τους σταματούσαν οι θεοί της αρχαίας Ελλάδας. H υπέροχη χερσόνησος ήταν στη Γιγαντομαχία το πεδίον της μάχης και επειδή ο τόπος φλεγόταν ολόκληρος από τους θεϊκούς βομβαρδισμούς του Ολύμπου, οι αρχαίοι Έλληνες ονόμασαν τη χερσόνησο Φλέγρα. Έχω ωραία θέα προς τη θάλασσα της Κασσάνδρας από τον 6ο όροφο του ξενοδοχειακού συγκροτήματος. Σχετικά ήρεμες στιγμές που βοηθούν να λυθούν και ν' αφήσουν τις σκέψεις & τις έγνοιες να ξεγλιστρήσουν αθόρυβα από τους φύλακες του μυαλού μου, και να ξεχυθούν στον άνεμο, να χαθούν. Για να υποδεχθώ εκείνες τις ταξιδιάρικες που φέρνει απαλά & γαλήνια με κάθε κύμα τ' αγέρι της θάλασσας, παρασέρνοντας κι εμένα στον αέναο ρυθμό μιας ανεξερεύνητης αιωνιότητας.
Περιμένοντας το μήνυμά σου, όπως κάποτε με τις φρυκτωρίες, "το βράδυ που θα πάω να κοιμηθώ / θα με βασανίζει η ομορφιά της ημέρας / κι ένα όνομα θα ευωδιάζει & θα χαμογελά" [Γ.Στογιαννίδης]