A SINGLE MAN
Τό φταίξιμο, αγαπητέ μου Βρούτε, δεν είναι στ' άστρα, αλλά στον εαυτό μας, σε αυτόν είμαστε υποταγμένοι.
Sunday, August 24, 2008
Friday, August 22, 2008
Ηλιας Κατσουλης

Ενας ωραίος άνθρωπος έφυγε, ο Ηλίας Κατσούλης, φιλόλογος & στιχουργός:
"Με τα φτερά του έρωτα", "Εισιτήριο στη τσέπη σου", "Πόνος άπονος", "Καράβια χιώτικα", "Χαλκίδα", "Στο παραλίγο της αντοχής", "Του Παραδείσου λεμονιά". "Τα Σμυρναίικα τραγούδια", "Κράτα για το τέλος", είναι μερικοί ενδεικτικοί τίτλοι τραγουδιών του που έχουν γίνει μεγάλες επιτυχίες και έχουν τραγουδηθεί από όλους μας.
η αποκλειστική συνέντευξη που είχε δώσει στο MusicHeaven .
«αλλά και η ιστορία του τραγουδιού "Εισιτήριο για την τσέπη σου" έχει ενδιαφέρον: Είχα δώσει τους στίχους σε κάποιον πολύ γνωστό παραγωγό. Πήρε τηλέφωνο μετά από καιρό στο σπίτι μου και είπε στην γυναίκα μου: "Τι βλακείες είναι αυτά που μας έδωσε, είναι φιλόλογος και γράφει φιλολογικά..". Το παρατάω, λοιπόν. Όταν όμως το πήρε ο Θαλασσινός, το βράδυ το είχε ήδη μελοποιήσει και ήταν έτοιμο τραγούδι».
"Ήθελα να 'μαι η αφή στην άκρη των δακτύλων σου
ό,τι αγγίζεις να 'χει κάτι κι από μένα
να 'μαι τη νύχτα η φωνή χαμένων φίλων σου
που λεν τραγούδια παλιά κι αγαπημένα
Ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου
ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου
Ήθελα να 'μαι η σκιά στην άκρη των βλεφάρων σου
η μόνη λέξη στο παραμιλητό σου
να 'μαι η πρώτη ρουφηξιά απ' το τσιγάρο σου
κι η τελευταία η γουλιά απ' το ποτό σου
Θα 'θελα να 'μαι αστραπή που σβήνει μες στο βλέμμα σου
πάνω στο χέρι η τυχερή γραμμή σου
να 'μαι κρυμμένος πυρετός μέσα στο αίμα σου
για να ξυπνάω τις φωτιές μες στο κορμί σου"
Καλό ταξίδι Ηλία...
"Καλή τύχη γεια χαρά σου/μην πετάς τα όνειρά σου/μην τα βρω ποτέ στο δρόμο/και σε λυπηθώ"
[Η.Κ.]
Friday, August 08, 2008
Καλοκαιρινη λεωφορος

Μα γιατί το τραγούδι να 'ναι λυπητερό
με μιας θαρρείς κι απ' την καρδιά μου ξέκοψε
κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά
ανέβηκε ως τα χείλη μου και με 'πνιξε
φυλάξου για το τέλος θα μου πεις
Σ' αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω
κι αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος
λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ
ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος
κουράγιο θα περάσει θα μου πεις
Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό
Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό
μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε
από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως
που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε
κι εγώ ο τυχερός που το 'χει δει
Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός
αστράφτει συννεφιάζει αναδιπλώνεται
μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως
φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται
και φέγγει από μέσα η φυλακή
[ Νίκος Παπάζογλου]
Sunday, August 03, 2008
καλοκαιρινες σκεψεις & αποψεις

Labels: καλοκαιρινά