αναμονη

(S.Dali)

"Με τα καθημερινα και τα μικρα περιχυνεται
Και αυτοπυρπολειται καθε μερα"
[Κ.Δ.]
..................................
Ολα μετατιθενται στο μελλον
Περιμενοντας ευνοϊκοτερες συνθηκες
Οταν ο χρονος θα ειναι με το μερος μας
Κι οσο με παρελθον γεμιζεις
Τοσο αδειαζει το μελλον
Καθε δευτερολεπτο πεθαινει μολις γεννιεται
Και οι μερες γλυστρανε πανω στις ωρες
Κι εσυ ελπιζεις χωρις να ξερεις σε τι...
..............................

"Αυριο", λες,
Και μεσα σ' αυτην τη μικρη αναβολη
παραμονευει ολοκληρο το πελωριο ποτε..
[Τ.Λ.]

pin

Τα τηλέφωνα χτυπούν
Ολοι & ολα βιαζονται
Τα τηλεφωνα χτυπουν
Δωστε pin
Γραφω καλημερα
Λαθος pin
Γραφω μια ευχη
Λαθος pin
Γραφω αριθμους κι ονοματα
Περιγραφω προσωπα & γεγονοτα
Λαθος pin
Η μερα μου δεν ανοιγει
Δωστε pin...
Ακουω το the hours
Γραφω escape
H μερα αρχιζει ν'ανοιγει σιγα-σιγα...

Dan’s In Real Life

Μέσα από ένα λάθος προκύπτει κάτι σωστό ! μια από τις εξαιρετικές ατάκες της ταινίας η οποία κάλιστα θα μπορούσε να είναι και θεατρικό έργο. Ετσι ένιωσα εγώ τουλάχιστον παρακολουθώντας το.
Οι διάλογοι είναι καταπληκτικοί, θυμίζουν Γ. Άλλεν και δεν σταματά το ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι τέλος.
Η διαδρομή που ακολουθεί και τα γεγονότα της ζωής φέρνουν έναν συγγραφέα & δημοσιογράφο, χήρο με τρείς κόρες που τις λατρεύει, να συναντήσει μια όμορφη και πανέξυπνη γυναίκα που τον ενθουσιάζει πάρα πολύ.
Οι καταστάσεις ομως που ακολουθούν είναι πάρα πολύ ενδιαφέρουσες & φανταστικές δημιουργώντας ένα όμορφο σκηνικό που εναλλάσσει συναισθήματα και αντιδράσεις κάθε λεπτό.
Ο πρωταγωνιστής που δίνει συμβουλές και λύσεις μέσα από τα γραπτά του έρχεται τώρα σε μια δύσκολη για τον ίδιον θέση και προσπαθεί να βρεί ισορροπία
Ενα σαββατοκύριακο στο εξοχικό μαζί με μια πολυπληθή οικογένεια με έξυπνες φάσεις με ανατροπές και εκπλήξεις που ταλανίζουν ευχάριστα όμως τα συναισθήματα όπως οι χορδές του πιάνου που παίζει με τον καλύτερο τρόπο τις εναλλαγές μιας υπέροχης ερωτικής μουσικής !
Eίναι μια ρεαλιστική ιστορία με χιούμορ σε σωστές δόσεις και πολύ καλές ερμηνείες από όλους.
Ο ελληνικός τίτλος που δόθηκε, νομίζω πως την αδικεί (Ο Νταν έφαγε κόλλημα)
Αμερικανική ταινία σε σκηνοθεσία Πίτερ Χέτζις, με τους: Στιβ Καρέλ, Ζιλιέτ Μπινός, Ντέιν Κουκ

2008

Με την αισιόδοξη αύρα της νέας χρονιάς - πώς μπορεί να είναι αισιόδοξο κάτι τέτοιο όταν μειώνεται σταδιακά η ίδια η ζωή μας - ξαναπιάνουμε την πορεία μας από εκεί που την άφησε ο προηγούμενος χρόνος.
Με περισσότερες αναμνήσεις και εμπειρίες, που όμως ποτέ δεν είναι αρκετές, συνεχίζεται αδυσώπητα και μάλλον ανεξέλεγκτα το ταξίδι μας στον χωροχρόνο, κυνηγώντας τις προσδοκίες μας.
Μέχρι τον σταθμό της οριστικής αποβίβασης.
Ποτέ όμως δεν κατάφερα να συνειδητοποιήσω, πόσο μάλλον ν' αγγίξω την - στιγμή - ανάμεσα στο παρελθόν και στο μέλλον.
Αν η στιγμή όμως είναι μια ψευδο-τομή, το παρελθόν και το μέλλον δύσκολα χωρίζονται, επειδή είναι πάντοτε τεχνητώς ξεχωρισμένα.
Γεννιόμαστε στο μέσον των πραγμάτων, (in medias res) στη διάρκεια μιας άγνωστης πορείας χωρίς να γνωρίζουμε την αρχή της, τις συντεταγμένες και, πεθαίνουμε χωρίς να γνωρίσουμε το τέλος της, αν υπάρχει.
"Κάθε ψυχή είναι μια μελωδία που πρέπει να ξαναρχίσει", ψυθιρίζει ο Μαλλαρμέ και ο Μποντλέρ φωνάζει:"Πρέπει νάσαι πάντα μεθυσμένος. Εκεί είναι όλη η ιστορία: είναι το μοναδικό πρόβλημα. Για να μη νιώθετε το φρικτό φορτίο του Χρόνου που σπάζει στους ώμους σας και σας γέρνει στην γη, πρέπει να μεθάτε αδιάκοπα. Αλλα με τί; Με κρασί,
με ποιήση, ή με αρετή, όπως σας αρέσει. Αλλά μεθύστε. Και αν μερικές φορές, στα σκαλιά ενός παλατιού, στο πράσινο χορτάρι ενός χαντακιού, μέσα στη σκυθρωπή μοναξιά της καμαράς σας, ξυπνάτε, με το μεθύσι κιόλα ελαττωμένο και χαμένο, ρωτήστε τον αέρα, το κύμα, το άστρο, το πουλί, το ρολόι, το κάθε τι που φεύγει, το κάθε τι που βογκά, το κάθε τι που κυλά, το κάθε τι που τραγουδά, ρωτήστε τι ώρα είναι… και ο αέρας, το κύμα, το άστρο, το πουλί, το ρολόι θα σας απαντήσουν : Είναι η ώρα να μεθύσετε! Για να μην είσαστε οι βασανισμένοι σκλάβοι του Χρόνου, μεθύστε, μεθύστε χωρίς διακοπή! Με κρασί, με ποιήση, ή με αρετή, όπως σας αρέσει
[ Salvador Dali & Diego de Velázquez]