Wednesday, January 02, 2008

2008


Με την αισιόδοξη αύρα της νέας χρονιάς - πώς μπορεί να είναι αισιόδοξο κάτι τέτοιο όταν μειώνεται σταδιακά η ίδια η ζωή μας - ξαναπιάνουμε την πορεία μας από εκεί που την άφησε ο προηγούμενος χρόνος.
Με περισσότερες αναμνήσεις και εμπειρίες, που όμως ποτέ δεν είναι αρκετές, συνεχίζεται αδυσώπητα και μάλλον ανεξέλεγκτα το ταξίδι μας στον χωροχρόνο, κυνηγώντας τις προσδοκίες μας.
Μέχρι τον σταθμό της οριστικής αποβίβασης.
Ποτέ όμως δεν κατάφερα να συνειδητοποιήσω, πόσο μάλλον ν' αγγίξω την - στιγμή - ανάμεσα στο παρελθόν και στο μέλλον.
Αν η στιγμή όμως είναι μια ψευδο-τομή, το παρελθόν και το μέλλον δύσκολα χωρίζονται, επειδή είναι πάντοτε τεχνητώς ξεχωρισμένα.
Γεννιόμαστε στο μέσον των πραγμάτων, (in medias res) στη διάρκεια μιας άγνωστης πορείας χωρίς να γνωρίζουμε την αρχή της, τις συντεταγμένες και, πεθαίνουμε χωρίς να γνωρίσουμε το τέλος της, αν υπάρχει.
"Κάθε ψυχή είναι μια μελωδία που πρέπει να ξαναρχίσει", ψυθιρίζει ο Μαλλαρμέ και ο Μποντλέρ φωνάζει:"Πρέπει νάσαι πάντα μεθυσμένος. Εκεί είναι όλη η ιστορία: είναι το μοναδικό πρόβλημα. Για να μη νιώθετε το φρικτό φορτίο του Χρόνου που σπάζει στους ώμους σας και σας γέρνει στην γη, πρέπει να μεθάτε αδιάκοπα. Αλλα με τί; Με κρασί,
με ποιήση, ή με αρετή, όπως σας αρέσει. Αλλά μεθύστε. Και αν μερικές φορές, στα σκαλιά ενός παλατιού, στο πράσινο χορτάρι ενός χαντακιού, μέσα στη σκυθρωπή μοναξιά της καμαράς σας, ξυπνάτε, με το μεθύσι κιόλα ελαττωμένο και χαμένο, ρωτήστε τον αέρα, το κύμα, το άστρο, το πουλί, το ρολόι, το κάθε τι που φεύγει, το κάθε τι που βογκά, το κάθε τι που κυλά, το κάθε τι που τραγουδά, ρωτήστε τι ώρα είναι… και ο αέρας, το κύμα, το άστρο, το πουλί, το ρολόι θα σας απαντήσουν : Είναι η ώρα να μεθύσετε! Για να μην είσαστε οι βασανισμένοι σκλάβοι του Χρόνου, μεθύστε, μεθύστε χωρίς διακοπή! Με κρασί, με ποιήση, ή με αρετή, όπως σας αρέσει
[ Salvador Dali & Diego de Velázquez]

10 Comments:

At 3/1/08 11:00 , Blogger melian said...

Γιατί όσα γράφεις μου θύμισαν τα τέσσερα κουαρτέτα του Ελιοτ;
Ίσως...επειδή αναφέρεσαι στο χρόνο..

"Time present and time past
Are both perhaps present in time future
And time future contained in time past
If all time is eternally present
All time is anredeemable"

Και πιο πέρα..."In my beginning is my end.."

Οπότε καλύτερα - πράγματι- να μεθύσουμε με ό,τι αγαπάμε....κι έτσι να παραμείνουμε μέχρι το τέλος της ζωής μας.

Καλή χρονιά, γλυκέ μου Caesar!
Μεθυσμένος με αγάπη, με χρώματα, με όμορφες αυγές και δειλινά....με αυτήν την πνοή της ζωής!

 
At 3/1/08 14:24 , Blogger piXie said...

Σου είπα:
— Λύγισα.
Και είπες:
— Μη θλίβεσαι.
Απογοητεύσου ήσυχα.
Ήρεμα δέξου να κοιτάς
σταματημένο το ρολόι.
Λογικά απελπίσου
πως δεν είναι ξεκούρδιστο,
ότι έτσι δουλεύει ο δικός σου χρόνος.
Κι αν αίφνης τύχει
να σαλέψει κάποιος λεπτοδείκτης,
μη ριψοκινδυνέψεις να χαρείς.
Η κίνηση αυτή δεν θα 'ναι χρόνος.
Θα 'ναι κάποιων ελπίδων ψευδορκίες.
Κατέβα σοβαρή,
νηφάλια αυτοεκθρονίσου
από τα χίλια σου παράθυρα..
Για ένα μήπως τ' 'ανοιξες.
Κι αυτοξεχάσου εύχαρις.
Ό,τι είχες να πείς,
για τα φθινόπωρα, τα κύκνεια,
τις μνήμες, υδροροές των ερώτων,
την αλληλοκτονία των ωρών,
των αγαλμάτων την φερεγγυότητα,
ό,τι είχες να πείς
γι' ανθώπους που σιγά-σιγά λυγίζουν,
το είπες.

Εμένα μου θύμισες το ποιηματάκι αυτό της Δημουλά...
Όλος ο χρόνος μια χάρτινη στιγμή στα δάχτυλά μας καλέ μου...
Καλή χρονιά!

 
At 3/1/08 19:05 , Blogger just me said...

Στην υγεία σου! Πολλές φορές!
(και στα ποιήματά σου)
:)

 
At 3/1/08 20:45 , Blogger fish eye said...

χικ..λασπη λεμε!!
φιλια

 
At 3/1/08 23:58 , Blogger christina said...

Ο Χρόνος νικάει πάντα, το θέμα είναι να του κάνουμε τη νικη απίστευτα δύσκολη. ϊσως έτσι μας σεβαστει και μας φερθεί "αγωνιστικά δίκαια"

 
At 4/1/08 12:28 , Blogger Caesar said...

@ sweetelmelissa,
καλά το πάς :)!

"..ο παρόν κι ο περασμένος χρόνος ίσως συνυπάρχουν στον μελλούμενο-κι ο χρόνος ο μελλούμενος ίσως περιέχεται στον περασμένο..."

Ετσι θα παραμείνουμε, όπως το λές, μέχρι το τέλος...
Σ'ευχαριστώ για όλα!







@ piXie,
Υπέροχα λόγια μου στέλνεις!

"..κι αν πάλι σώθηκε το νερο στις χουφτες μας δεν πειράζει / Οσο γεμίζουν οι ουρανοί αστέρια, υπάρχει ελπίδα./ Μα τωρα δα που οι μερες μας τραβανε προς το νότο, φώλιασε ενα τρομαγμενο περιστερι μες στης ψυχής τα δάχτυλα./ Πώς να το διωξω ;
[Ριλκε;]






@ just me,
Σ'ευχαριστώ ! πολλες φορές :)

"..το παρελθον, καθως γερνάμε, μοιάζει / Να'χει αλλα σχεδια, παυει να'ναι απλη συνέχεια.."
[Ελλιοτ]





@ φεγγαραγκαλιες,
πηλός θα έλεγα :))
κι από μένα τα φιλιά μου..





@ passer-by

ευ αγωνιζεσθαι !
αλλά αυτός δεν καταλαβαίνει από τέτοια. Ανίερος ο αγώνας μαζί του.
"Παράφορος των ανθρώπων, γλύπτης"
[Ελυτης]

 
At 6/1/08 20:37 , Blogger Αγγελική Στ. said...

Να μεθύσουμε με ευτυχία;; Με έρωτα, με ματιές και κοιτάγματα, και φιλιά.. να μεθύσουμε με φιλικές αγκαλιές και αγαπημένα πρόσωπα και όμορφες στιγμές.. μόνο να μεθύσουμε.. Καλή χρονιά ceasar μου!!

 
At 6/1/08 21:04 , Blogger Caesar said...

@ sunshine,
Mε συνεπήρες κιόλας στη δίνη των αισθημάτων σου και στην γλυκιά ανταύγεια της ψυχής σου ηλιαχτίδα μου ! Ας είναι ένα μεθυσμένο απο αγάπη & έρωτα 2008.

 
At 8/1/08 13:34 , Blogger neutrino said...

"Θεέ μου τι δεν μας περιμένει ακόμα", λεει η Δημουλά και πνίγομαι κάθε αρχή του χρόνου..

"you shall above all things be glad and young / For if you're young, whatever life you wear
it will become you; / and if you are glad / whatever's living will yourself become", λεει ο e.e.cummings και με κανει να νιωθω το χρονο φιλο μου.

νιωθεις κι εσυ διχασμενος καθε αρχη του χρονου ε; καθησυχαζομαι ομως, γιατι ο ποιητης λεει πως "Ο,τι πέρασε, πέρασε σωστα..", ετσι δεν ειναι;
..οποτε να περιμενεις με ανυπομονησια τα 366 κουτακια τα γεματα με στιγμες, που τυλιγμενα με φανταχτερες κορδελες και χρυσοχαρτο περιμενουν να τα ανοιξεις. ευχομαι μεσα σ'αυτες τις στιγμες να βρεις ο,τι πραγματικα επιθυμεις. να μεθυσεις απο ερωτα και εντονα συναισθηματα και να μεθυσουμε κι εμεις μαζι σου !

 
At 9/1/08 18:24 , Blogger Caesar said...

@ neutrino,
Τα λόγια σου & τα όμορφα αποσπάσματα που μου γράφεις τα δέχομαι με βουλιμία, σαν ένα μικρό παιδί που αρπάζει όσα περισότερα γλυκά μπορεί και γεμίζει μ΄αυτά τις τσέπες του κι ο κόσμος του γίνεται λαμπρός & φωτεινός....

Kαι συνεχίζει η Κ. Δ.

"...Με ρωτάει ο καιρός
από πού θέλω να περάσει
που ακριβώς τονίζομαι
στο γέρνω ή στο γερνώ.
Αστειότητες
Κανένα τέλος δεν γνωρίζει ορθογραφία.

Νέα σου δεν έχω.
Η φωτογραφία σου στάσιμη.
Όπως βρέχει χωρίς να βρέχει."

.........................................

kι ο e.e.cummings από το 1938 όπως αυτός ξέρει καλύτερα...

i can entirely her only love

whose any mystery makes every man's
flesh put space on;and his mind take off time
(.......)
I'd rather learn from one bird how to sing
than teach ten thousand stars how not to dance"
............................................

Αλλά και το χρονολόγιό του ο Σεφέρης το κλείνει όπως πρέπει:

"...Φώναξε τα παιδιά να μαζέψουν τη στάχτη
              και να τη σπείρουν
              Ό,τι πέρασε πέρασε σωστά"

 

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home

Guests
counter on blogger