half nelson

What is History ?
1) opposites....
2)
3)
..και ο Νταν έχει ήδη ξεκινήσει το μάθημά του. Όχι όμως ένα συνηθισμένο και ανιαρό μάθημα, μια απλή & βαρετή διεκπεραίωση του αναλυτικού προγράμματος σπουδών.. αλλά...
Η ιστορία είναι η μελέτη αλλαγών μέσα στο χρόνο, συνεχίζει ο Νταν... Αλλαγή είναι τα αντίθετα... Δυό πράγματα που αλληλοσπρόχνωνται,
πχ Κίνημα Πολιτικών Δικαιωμάτων..δύο αντίθετες νοοτροπίες...στο Νότο η πλειοψηφία δεν πιστεύει στην ισότητα...αλλά μια μειοψηφία πιστεύει, κι έτσι η μειοψηφία μάχεται & σπρώχνει....μέχρι τελικά να γίνει πλειοψηφία...
Oποιαδήποτε αλλαγή συμβαίνει μόνο από ανάγκη, τους λέει ο Ντάν....

Θέλω λίγη σκέψη από σάς, όχι μόνο ημερομηνίες και γεγονότα...Θέλω να ξέρω γιατί, τις συνέπειες, τί σημαίνει...
Τί να τους διδάξω, αναρωτιέται...Αν μπορείς να βοηθήσεις έναν μαθητή, αν τον αλλάξεις....Αν αλλάξεις κάποιον..Πρώτα τους αλλάζεις και μετά τους διδάσκεις...
Tί μας εμποδίζει να είμαστε ελεύθεροι ρωτά τους μαθητές του
-Οι μηχανές, οι φυλακές, το σχολείο, το σύστημα, οι άνθρωποι, εμείς οι ίδιοι....
H αλλαγή κινείται σε σπείρες, όχι σε κύκλους...Για παράδειγμα ο ήλιος ανατέλλει & μετά δύει....Και κάθε φορά που συμβαίνει αυτό τί έχεις; Έχεις μια καινούργια μέρα..Έχεις κάτι καινούργιο..
Όταν αναπνέεις...εισπνέεις & μετά εκπνέεις ...Και κάθε φορά που το κάνεις αυτό ...είσαι λίγο διαφορετικός από πρώτα...Πάντα αλλάζουμε
Πρέπει να ξέρουμε ότι μερικές αλλαγές τις ελέγχεις....και άλλες δεν μπορείς να τις ελέγχεις
Ένας ξεχωριστός άνθρωπος, μια εναλακτική πρόταση, μια ασυνήθιστη περίπτωση δάσκαλου που καταφέρνει να κερδίσει το ενδιαφέρον των μαθητών του. Με τη συζήτηση, τη διαλεκτική, τις προσωπικές του αδυναμίες και τις αντιθέσεις του γενικά, που κυριαρχούν πιστεύω στο φίλμ. Αντιθέσεις που συναντά κανείς σε κάθε βήμα του, σε κάθε άνθρωπο.

Διαλεκτικός στοχασμός, αντιθέσεις, αντιφάσεις που μόνο ένα ανήσυχο κι ελεύθερο πνεύμα μπορεί να έχει και να μεταδίδει..
Είσαι ελεύθερος ν' αποφασίζεις, να μαθαίνεις, να εξελίσσεσαι, ν' αμφισβητείς όχι μόνο για ν' ανταγωνισθείς στη ζωή, μα για να είσαι & να παραμένεις ελεύθερος.
Η προσπάθειά του να μεταφέρει τις γνώσεις του χωρίς να θεωρεί τον εαυτό του αυθεντία, & ξεφεύγοντας ο ίδιος από τα καθιερωμένα, και τον καθωσπρεπισμό, κάνοντας μια ζωή αντικομφορμιστική & προσπαθώντας να γλυτώσει μια μαθήτρια από τους δρόμους της εύκολης ζωής, ενώ ο ίδιος βυθίζεται σιγά-σιγά στα ναρκωτικά. Αντιθέσεις, αντιθέσεις σχεδόν σε κάθε καρέ της ιστορίας, από την αρχή μέχρι το τέλος, που έρχεται κι ο αντικαταστάτης του Ντάν στο σχολείο.
Πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση ο δάσκαλος Ντάν (Ράϊαν Γκόσλιγκ) Από τις καλύτερες ανδρικές ερμηνείες.

Αποσυρση

Aποσύρονται, μαζί με τα τελευταία υπολείματα των διαφημιστικών φυλλαδίων & των ρετουσαρισμένων προσωπογραφιών. Αποσύρονται & όσοι δεν είχαν την τύχη να εκλεγούν ξανά. Ποιός ξέρει γιατί. Είναι άραγε, σαν έτοιμοι από καιρό ν'αποχαιρετίσουν την Αλεξάνδρεια; την όποια τους εξουσία, τους παρατρεχάμενους & όλη τη μικρή ή μεγάλη αυλή τους; τους προσωπικούς οδηγούς, τις τηλεοπτικές εμφανίσεις, τα πάνελ, τα εγκαίνια, τα ταξίδια & κάθε είδους γκλαμουριά; To αγέρωχο ύφος που δεν μασάει με την αφ'υψηλού επίγνωση του αντικειμένου & όλων των προβλημάτων. Το υψωμένο φρύδι απέναντι στους κοινούς θνητούς. Οι ελεημοσύνες αντί του δικαιώματος. Τί κρίμα. Ουδείς αναντικατάστατος όμως. Το όχημα της απόσυρσης πάντα περιμένει. Ϊσως να καθυστερεί μερικές φορές, αλλά θα μαζέψει τ' ασυμάζευτα. Το κυνήγι της εξουσίας έχει πολλούς οπαδούς. Σκληρός ανταγωνισμός. Xωρίς όραμα κι ευαισθησίες...


Το έθνος μας απειλείται!
Υπέρ βωμών και εστιών…
Μα πρέπει να συντομεύουμε Εξοχότατε,
μας περιμένουν για το τσάι!
Εν θα ουκ εστί πόνος ου λύπη;

Ένας ζητιάνος ξύνει τ' αχαμνά του.
Ο άγνωστος στρατιώτης κρυώνει στο χιονόνερο;
Ο υπουργός χειρονομεί, μια γριά σταυροκοπιέται.
Κύριε των δυνάμεων!!!
Των δυτικών, βέβαια, δυνάμεων…

Σκασμός ,σκασμός λοιπόν μιλάει ο υπουργός!
Τα γάντια χειροκροτούν,
οι φαντάροι παρουσιάζουν όπλα,
οι τράπεζες χωνεύουν τη λεία τους,
δυο αστυνόμοι τρέχουν.

Ποιος είναι;
Τίποτα, τίποτα…
Ποιος είναι;
Ένας άνεργος λιποθύμησε… Τίποτα…
Μπορεί και να πέθανε… Τίποτα…
Σκασμός!!! Σκασμός λοιπόν μιλάει ο υπουργός!

Πρέπει να εξοπλισθώμεν δια να διασφαλίσουμε
την ασφάλεια του έθνους...
Μακάριοι οι πεινώντες και οι διψώντες;
Ω! sorry! Ε, με συγχωρείτε!
Η ελευθερία της πατρίδας ήθελα να πω;

S. O. S.

Φυσάει, φυσάει απόψε φυσάει.
Τρέχουν οι δρόμοι λαχανιασμένοι…φυσάει
κάτω από τις γέφυρες φυσάει
μες τις κιθάρες φυσάει…

S.O.S.

Δος μου το χέρι σου φυσάει;
Δος μου το χέρι σου…

[Τ.Λειβαδίτης]

Petites coupures

Ενα μικρό οδοιπορικό, συναντήσεων με τις γυναίκες της ζωής του, ενός άνδρα που διανύει την ηλικία της πνευματικής ωριμότητάς του.

Πόσο μοιρασμένος όμως μπορεί να είσαι σαν άνθρωπος, χωρίς απώλειες & πληγές. Μάλλον δύσκολο αλλά όχι & ακατόρθωτο. Η μια απώλεια οδηγεί στην άλλη. Η μια πληγή στην επόμενη. Κι όμως, έτσι παραμένεις ακόμη ζωντανός. Παγιδευμένος εκούσια μέσα σε λαβύρινθο συναισθημάτων κι αφήνοντας τον εαυτό του να παρασύρεται χωρίς όρια από τον αυθορμητισμό & τον παρορμητισμό του, που πηγάζουν ελεύθερα.

Σχεδόν τρέχοντας, ασθμαίνοντας, κυνηγώντας να προλάβει τη ζωή, ή καλύτερα την πηγή της ζωής. Να προλάβει να πιεί & να γευτεί απ' αυτή όσο περισσότερο μπορεί. Παραμερίζοντας τα όποια εμπόδια, περνώντας απο το μυστικό μονοπάτι των απόλυτων αισθήσεων. Γιατί το τέλος είναι πάντα κοντά μας. Και το φθινόπωρο ante portas ;))
Καταπληκτική η τελευταία σκηνή της ταινίας ...
Από τον Πασκάλ Μπονιτσέρ, κορυφαία προσωπικότητα στη δεκαετία του '70 του περιοδικού «Les cahiers du Cinema»,με τους Ντανιέλ Οτέιγ, Κριστίν Σκοτ Τόμας, Λουντιβίν Σανιέ.

Αποκαλοκαιρο

Δεν τέλειωσαν ακόμη όλα. Το καλοκαίρι και η ζεστή αγκαλιά του. Η μορφή σου και η παρουσία σου γύρω μου. Τα μαλλιά σου όπως τα παίρνει ο άνεμος. Το βλέμμα σου που με οδηγεί. Η φωνή σου που έρχεται και χάνεται σαν μακρινό σήμα. Δεν μου ανήκει τίποτα κι όμως πόσο σε θέλω. Μπορώ να σ' έχω έστω για λίγο κι αυτό αρκεί. Η εποπτεία της στιγμής κ. Γκαστόν Μπασελάρ. Αυτό αξίζει. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο. Ούτε παρελθόν, ούτε παρόν και φυσικά ούτε μέλλον. Τέλεια αιωνιότητα. Όσο κρατά ένα φιλί, ένας ψίθυρος ερωτικός, ένα γέλιο, ένας αναστεναγμός, ένα φίλμ στην σκοτεινή αίθουσα του κινηματογράφου που παρακολουθήσαμε μαζί."1408"
Θάθελα νάσουν εδώ. Θέλω να γράφεις για να σε διαβάζω. Θέλω να μου τηλεφωνείς για να σ' ακούω. Θέλω να κρατήσω την ύπαρξή σου, για να έχει κάποιο νόημα και η δική μου...
[Πέρασες όπως περνούνε όσα δεν θα ξαναρθούνε, όνειρο γλυκό και ξένο, σε κρατώ στο νού μου ακόμα σαν τριαντάφυλλο στο στόμα]