Αποκαλοκαιρο
Δεν τέλειωσαν ακόμη όλα. Το καλοκαίρι και η ζεστή αγκαλιά του. Η μορφή σου και η παρουσία σου γύρω μου. Τα μαλλιά σου όπως τα παίρνει ο άνεμος. Το βλέμμα σου που με οδηγεί. Η φωνή σου που έρχεται και χάνεται σαν μακρινό σήμα. Δεν μου ανήκει τίποτα κι όμως πόσο σε θέλω. Μπορώ να σ' έχω έστω για λίγο κι αυτό αρκεί. Η εποπτεία της στιγμής κ. Γκαστόν Μπασελάρ. Αυτό αξίζει. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο. Ούτε παρελθόν, ούτε παρόν και φυσικά ούτε μέλλον. Τέλεια αιωνιότητα. Όσο κρατά ένα φιλί, ένας ψίθυρος ερωτικός, ένα γέλιο, ένας αναστεναγμός, ένα φίλμ στην σκοτεινή αίθουσα του κινηματογράφου που παρακολουθήσαμε μαζί."1408"
Θάθελα νάσουν εδώ. Θέλω να γράφεις για να σε διαβάζω. Θέλω να μου τηλεφωνείς για να σ' ακούω. Θέλω να κρατήσω την ύπαρξή σου, για να έχει κάποιο νόημα και η δική μου...
[Πέρασες όπως περνούνε όσα δεν θα ξαναρθούνε, όνειρο γλυκό και ξένο, σε κρατώ στο νού μου ακόμα σαν τριαντάφυλλο στο στόμα]
posted by Caesar @ 9/03/2007 09:28:00 PM
18 Comments
18 Comments:
τωρα πια ξερεις..εχεις στα χερια σου την εμπειρια και πισω απο τα βλεφαρα χρωματιστες εικονες!!
θα ερθουν κι αλλες θα δεις!!
Φθινοπώριασε!Σας περιμένουμε...
@ φεγγαραγκαλιες:
Οι εμπειρίες μας είναι τα λάθη μας. Ας τα αξιοποιήσουμε προς το καλύτερο πάντοτε :)
@ de facto:
Όλοι κάτι περιμένουμε..
Αχ, πολύ ερωτικό ποστ...
@ 3 parties a day,
Τα ερωτικά συναισθήματα δημιουργούν τις πιό ενδιαφέρουσες στιγμές στις ανθρώπινες αισθήσεις.
Ας τ'αφήσουμε λοιπόν να μας οδηγήσουν εκεί που ξέρουν ;))
Πρόσεχε όμως ε... Καλή η αιωνιότητα και τα "δεν υπάρχει μέλλον, παρόν, τίποτα" αλλά δε θες κάτι πιο χειροπιαστό; Πρόσεχε, μη χάσεις το φεγγάρι κοιτώντας, όχι το δάχτυλο -ξέρω ότι δε θα κανες κάτι τέτοιο!- αλλά το υπερπέραν το μαγικό και το απέραντο....
σε χαίρομαι
@ nakupenda
Όταν η σκέψη μας είναι συνέχεια στην προσοχή μήπως χάσουμε, μάλλον έχει χαθεί εκ των προτέρων η υπόθεση ;))
@ elen
Ένα σενάριο είναι κι αυτό...
Από κείνα που σου αρέσουν !
η παραλια ειναι ερημη, και το κυμα χαιδευει και προσπαθει ματαια να εξαφανισει τις τελευταιες πατημασιες στην αμμο, τις δικες μας πατημασιες, και το δικο μας καλοκαιρι. ομως οσο κι αν το κυμα γλειφει επιμονα, το αποτυπωμα μενει εκει, μεχρι τις πρωτες ψιχαλες του φθινοπωρου, μεχρι τους αερηδες του χειμωνα, μεχρι την ανοιξη, μεχρι, μεχρι.. να επιτρεψουμε εμεις να χαθουν.
αυτο ειναι το αποκαλοκαιρο για μενα -τα ιχνη απο τις καλοκαιρινες πατημασιες στην ψυχη μας. και ναι, αυτα κρατανε μια αιωνιοτητα..
[και το αγαπημενο τραγουδι των Domenica συνεχιζει:
Και άφησε το πέρασμά του
πέρασμα ζωής θανάτου
στην καρδιά μου σαν σφραγίδα
μία πεθαμένη ελπίδα]
@ Νετρίνα,
"...τώρα θα περπατήσω στη σιωπή, / σαν το πιόνι στο σκάκι / παρατηρώντας όλη μου τη ζωή / να περιστρέφεται γύρω από τη θέση του βασιλιά μου..."
...............
μας λείψατε
@ Desposini Savio
είμαστε πάντα μαζί κάτω από τον ίδιο ουρανό :)
Αγαπημένε Caesar Καλημέρα!
Έψαχνα για στίχους να σου γράψω... έτσι έχω μάθει να μιλώ μαζί σου, να μου μιλάς, μα είπα να τ' αφήσω για μια φορά και να σε καλημερίσω απλά.
Το καλοκαίρι πράγματι περνά...με έρωτες...χωρίς...μα εμείς είμαστε εδώ, για να γεμίζουμε όλες μας τις μέρες με ομορφιές, καλοκαιρινές και μη. Μερικές φορές σκέφτομαι...θα ήθελα όλη μου η ζωή να είναι ένα καλοκαίρι; Η απάντηση είναι μάλλον όχι. Μια που το όμορφο, θέλει κι αυτό τα δικά του μέτρα και υπάρχει μέσα από τα αντίθετά του.
Καλη σου μέρα και πάλι με πολλά χαμογελα :-)
Ότι πιο όμορφο έχω διαβάσει το τελευταίο καιρό..
Μου έλειψες πολύ :)
Μα η γραφή σου είναι πάντα ποιητική, σχεδόν ερωτική & τα χαμόγελά σου παραμένουν καλοκαιρινά σαν τον ήλιο για να ζεσταίνουν τις καρδιές μας.
Καλή μου elmelissa, ομορφα που υφαίνεις τις μέρες με τα κείμενά σου, όλες τις εποχές :)
Άγνωστη,
αμοιβαία τα συναισθήματα, στη σταθερή σου αξία :)
Mε αυτό το τραγούδι των Domenica με συνδέουν πολλά(όχι ερωτικά ή τίποτε παρόμοιο).Απλώς,όταν το άκουσα για πρώτη-πρώτη φορα μου άρεσε πολύ,μου είπε πολλά και είχα αρχίσει να γίνομαι καλά από μια θλίψη που με τυραννούσε(λόγω θανάτου αγαπημένων προσώπων).
Αχ,αυτοί οι έρωτες...Πάνω που γλυκαίνεσαι,εκεί σου φεύγει.Μήπως αυτό όμως έτσι συμβαίνει πάντα;Θα ήταν το ίδιο αν παρέμενε το πρόσωπο για πάντα;Αναρωτιέμαι...
@ όλα θα πάνε καλά...
Πράγματι ωραίο κομμάτι!
Λίγο δύσκολο έως ακατόρθωτο αυτό το πάντα...
Γι αυτό άλλωστε και γράφονται τόσο εμπνευσμένοι στίχοι. Αλλά αν δεν συνδέονται, έστω κάπως, ερωτικά δεν νομίζω ότι έχουν πολλά να πούν ή να μεταδώσουν στον αποδέκτη:)
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home