Λευκό...

Διαβάζω, είναι αργά και το χιόνι σκεπάζει κάθε τι. Συνεχίζω να διαβάζω και ταξιδεύω μαζί με τις λέξεις και την απόλυτη σιωπή...

"Γλιστράει το χιόνι απαλά, / πάνω στα φύλλα.
Στροβιλίζεται και παίζει / με τον αέρα.
Σκεπάζει το γρασίδι, / τα πλακάκια, /τις πολυθρόνες του κήπου.
Τα κλαδιά αρχίζουν να βαραίνουν, / να σκύβουν, λυγίζουν / απ’ το βάρος.
Έτσι, όπως λύγισα κι γω / μέσα απ’ το τζάμι.
Έτσι όπως έσκυψα / και βάρυνα και τσάκισα / στην απουσία σου.
Είναι Απουσία, / το χιόνι, / είναι Σιωπή,
Και στο τέλος, / όλα είναι μια βρώμικη λάσπη..."

ΤΖΟΥΤΖΗ ΜΑΝΤΖΟΥΡΑΝΗ

Quietly...

 “Πλατιά το χιόνι στρώθηκε / σε κάμπους και σε δάση /
Δεν αναδεύεται κλαδί / πνοή δεν ανασαίνει…”

Κ. Χ.

"Εκείνοι που μας παίδεψαν..."

 Ἐκεῖνοι που μας παίδεψαν βαραίνουν μέσα μας πιὸ πολύ,
ὅμως ἡ δική σου τρυφερότητα πόσο καιρὸ ἀκόμα θὰ βαστάξει;
Ὅ,τι μᾶς γλύκανε, τὸ ξέπλυνε ὁ χρόνος κι ἡ συναλλαγή,
ἐκεῖνοι ποὺ μᾶς χαμογέλασαν βουλιάξαν σὲ βαθιὰ πηγάδια
καὶ μείναν μόνο κεῖνοι ποὺ μᾶς πλήγωσαν,
ἐκεῖνοι ποὺ ἀρνήθηκαν νὰ τοὺς ὑποταχτοῦμε.
Ἐκεῖνοι ποὺ μᾶς παίδεψαν βαραίνουν πιὸ πολύ.

Ν. Χ.

αγρια εποχη

 "Ξερω δεν θα 'ρθεις για κουβεντα παλι αποψε / θα 'σαι με σβησμενο φως στο δωματιο μοναχός / .........  

θα κρατησεις σημειωσεις στο τετραδιο το γκρι / ενα ατελειωτο βιβλιο, τιτλος αγρια εποχη..."

~Α. Θ. ~ 

ξερω δεν θα 'ρθεις