stand by

 

Περίμενε να ξημερώσει. Λαχταρούσε να την ακούσει και πάλι σήμερα. Να τη διαβάσει έστω στην οθόνη του. Να νιώσει για λίγο και πάλι κοντά της. Ευχόταν να προκύψει κάτι, για να επικοινωνήσει μαζί του. Να τον ενημερώσει, να τον συμβουλευτεί, να διαβουλευτεί. ..

Κι εκείνος σαν ναυαγός αναμένει, το στίγμα της, την φωνή της, το μήνυμά της.

"Δεν ξέρω τι της έκανες αυτής της καρδιάς

και ξημεροβραδιάζεται με τ' όνομά σου"

[Ντίνος Χριστιανόπουλος]

Κυματισμοί.....

 

Πάλευε και σήμερα με τα κύματα, κολυμπώντας στην ζεστή αγκαλιά της θάλασσας.......

Τεράστιες ρευστές αγκαλιές τον ανεβοκατέβαζαν στροβιλίζοντας  το σώμα του, μαζί με τις ριπές του ανέμου. Κολυμπώντας όλο και πιο μέσα, απομακρύνονταν από την ακτή κι αφήνονταν στα κύματα να τον λικνίζουν.

Aνάμεσα στο αεικίνητο υγρό στοιχείο και στην ταλάντωση των ορμητικών κυμάτων προσπαθούσε να ξεφύγει από την ακλόνητη ανάμνησή της. Τι μάταιος κόπος. Τα κύματα τα δάμαζε πιο εύκολα και τα απολάμβανε. "Η θάλασσα είναι σαν τον έρωτα: μπαίνεις και δεν ξέρεις αν θα βγείς.." έγραψε ο Ντίνος Χριστιανόπουλος κι εκείνος το αντέστρεψε: "ο έρωτας είναι σαν τη θάλασσα: μπαίνεις και δεν ξέρεις αν θα βγείς". 

Ένιωθε όμως ότι κάποια στιγμή, σαν τον Οδυσσέα θα φθάσει στο νησί των Φαιάκων ναυαγός, γυμνός, εξαντλημένος κι εντελώς μόνος...

 

"Sapore di sale, sapore di mare

che hai sulla pelle, che hai sulle labbra

quando esci dall'acqua e ti viene a sdraiare

vicino a me.... vicino a me.........

Sofia Morgana

Ζεστό αυγουστιάτικο μεσημέρι, με βρίσκει να κάθομαι νωχελικά στη σεζλογκ σ' ένα μπαλκόνι με θέα την γαλήνια θάλασσα. Απολαμβάνω ζεστό καφέ και το ανεπαίσθητο αεράκι χαϊδεύει απαλά τη γυμνή μου πλάτη...

Έφυγες, με την καλοκαιρινή σου άδεια, να πας κάπου με την οικογένειά σου και το καλοκαίρι μου έγινε ακόμη πιο άδειο κι αδιάφορο.

."Καπετάνιε, πάρε με μαζί / να μή βλέπω πως με άλλον ζει.."

Όμως εγώ θα σε "βλέπω", όπως οι ναυτικοί τον αντικατοπτρισμό, όπου εκεί βρίσκεται το φανταστικό παλάτι της ...Fata Morgana.....

και ..."θα μεταλάβω με νερό θαλασσινό, στάλα τη στάλα συναγμένο απ' το κορμί σου / σε τάσι αρχαίο μπακιρένιο αλγερινό..."

Ο καφές μου τελειώνει, η δική σου ανάμνηση πότε;

"Τα καλοκαίρια έχουν πάντα προθεσμία / μα εσύ αιώνιο θα έχεις καλοκαίρι..."

[William Shakespeare]

She's not there

Πρωινό, σε περιβάλλον χαλαρό, σκιερό μ’ ένα ρόφημα δροσερό, κοντά στην καλοκαιρινή και θελκτική θάλασσα. Η θαλασσινή αύρα μου παρασέρνει τα φύλλα της εφημερίδας και η δική σου, τα φύλλα της καρδιάς μου. Ο ήλιος μου καίει τα μάτια κι εσύ τα σωθικά μου. Προσπαθώ κάτι να διαβάσω αλλά είναι τόσο μάταιο. Η σκέψη έλκεται αδιάκοπα από τη μορφή σου. Στο κινητό κοιτάζω την τελευταία μου viberαποστολή και παραμένω θιασώτης της ύπαρξής σου. Οι συζητήσεις γύρω μου, απ’ το τραπέζι μ΄αφήνουν αδιάφορο, χωρίς να καταφέρνουν να σ΄απομακρύνουν πολύ απ’ τη σκέψη μου. Η ώρα όμως θα περάσει χωρίς να κοιτάει τις ζωές του καθενός. Τα γεγονότα θα τρέξουν στις δικές τους διαδρομές κι εσύ στις δικές σου. Μόνο εγώ θα περιμένω κάθε φορά πότε θα σε ξαναδώ....
She's not there

summer nights

Νύχτες ατέλειωτες καλοκαιρινές, νύχτες χωρίς έλεος, νύχτες χωρίς εσένα.
Πώς να ξημερώσει κάθε βράδυ.....

"....κάθε βράδυ κλαίω και πονώ / και κοιτώ ψηλά τον ουρανό
φεγγάρι μου χλωμό / φεγγάρι την αγάπη μου για πες μου
πού θα βρώ................ 
φεγγάρι μου χλωμό / μια χάρη σου ζητώ
φεγγάρι αν την βλέπεις πες της πως την αγαπώ
Μόνος πού να βρω την άκρη / κόβει σαν γυαλί το δάκρυ
και μου χαρακώνει τη ματιά...."

[Βασ. Γιαννόπουλος]

στην ακτή...

"Μια ώρα μόνο να σε δω κι αυτό μου φτάνει / να συνεχίσω την αδιάφορη ζωή μου

αφού δεν είσαι εδώ αγάπη μου μαζί μου
Μια λέξη μόνο να 'ξερες απλά τι κάνει / Τι φέρνει πίσω πόση δύναμη μου δίνει /  
Ελπίδες, να σωθώ απ' του μυαλού τη δίνη.

Έλα κύμα πάρε με / και μες την αγκαλιά της πάλι βάλε με / Έλα κύμα και βοριά
το σώμα της στεριά μπροστά της βγάλε με /  
Μα αν αυτή μ' απαρνηθεί σε πέλαγο βαθύ, ναυάγιο άσε με.

Μια, στιγμούλα μοναχά μέσα στο χρόνο / να μου τη δώσεις την απόσταση να σβήσω
κι ύστερα αν θες πάλι την πόρτα σου θα κλείσω / 
Μοιάζουν όλα απόψε σαν σκηνή από φόνο
θα μ' εξοντώσεις το ξέρω όπου και να πάω / στο ρεύμα της καρδιά σου κόντρα προχωράω

Έλα κύμα πάρε με / και μες την αγκαλιά της πάλι βάλε με...."

[ Γ. Θεοφάνους]

Τα έχει όλα, μέσα σε λίγες πυκνές γραμμές. Κάθε λέξη ταξιδεύει στο κύμα της ψυχής του, που έρχεται και φεύγει. Σαν το κύμα που φθάνει μέχρι την ακτή του πόθου του και επιστρέφει για να ξανάρθει πάλι και πάλι...

Υπάρχει σοφία στο σύμπαν;

Σε είδα ξαφνικά μες στη νύχτα να περνάς, κι ένιωσα τον νυχτερινό ουρανό σαν να με πήρε μαζί του στον γαλαξία του. Χάνομαι κάθε φορά, κάθε στιγμή, κι όταν σε δω κι όταν σε σκεφθώ. Και είναι πολλές οι στιγμές, οι φορές και οι αφορμές της καθημερινής συναναστροφής που μας έφερε κοντά, και στροβιλίζουν την ψυχή μου σαν πλανήτη γύρω από έναν ήλιο που δεν μπορεί να ξεφύγει από την έλξη του. Καταδικασμένος αιώνια στη βαρύτητα της ύπαρξής σου, τα κύτταρα του μυαλού μου γυρίζουν συνέχεια γύρω από σένα. Χωρίς να το θέλεις, χωρίς να το επιδιώκεις.

Στον ουρανό λαμπυρίζουν τ΄άστρα
Σαν βραδυνό ρούχο στην κρεμάστρα
Που το φοράς προχωράς κι αφήνεις
Τις γειτονιές μουσική να γίνεις
Μια στροφή κι άλλη μια και στο βάθος βαμμένα σύννεφα
Και να ξεσπούσε βροχή να πιει η ψυχή ασημένια.....
[Λινα Νικολακοπούλου]