αγρια εποχη
"Ξερω δεν θα 'ρθεις για κουβεντα παλι αποψε / θα 'σαι με σβησμενο φως στο δωματιο μοναχός / .........
θα κρατησεις σημειωσεις στο τετραδιο το γκρι / ενα ατελειωτο βιβλιο, τιτλος αγρια εποχη..."
~Α. Θ. ~
Τό φταίξιμο, αγαπητέ μου Βρούτε, δεν είναι στ' άστρα, αλλά στον εαυτό μας, σε αυτόν είμαστε υποταγμένοι.
θα κρατησεις σημειωσεις στο τετραδιο το γκρι / ενα ατελειωτο βιβλιο, τιτλος αγρια εποχη..."
~Α. Θ. ~
Μακριά από το αγριεμένο πλήθος. Ένα σ/κ, μια εβδομάδα, μια εποχή. Μια μικρή ανάσα. Μια μικρή αλλαγή. Ήχοι της θάλασσας, του αέρα. Ήχοι της βροχής. Νύχτα με φεγγάρι. Νύχτα με τα αστέρια. Διάβασμα ή γράψιμο. Περπάτημα ή τρέξιμο. Απόλυτη ησυχία. Απόλαυση χωρίς όρια.
“I am the seasons, I think sometimes, January, May, November; the mud, the mist, the dawn.”
~Virginia Woolf~
Θα υπάρχει πάντα ένα ταξίδι στο περιθώριο του χρόνου και της μνήμης. Ταξίδι που όλο αναβάλλεται κάθε φορά μέχρι τελικής πτώσης της άσβεστης επιθυμίας αλλά και νοσταλγίας στα όρια του ορίζοντα και του νου. Σε καλύτερες συντεταγμένες γεωγραφικά μήκη και πλάτη. Σαν τον κάπτεν Νάγκελ Χάρμπορ τον νορβηγό τώρα πιλότο...
"Ο Νάγκελ Χάρμπορ, Νορβηγός πιλότος στο Κολόμπο,
άμα έδινε κανονική πορεία στα καράβια
που έφευγαν για τους άγνωστους και μακρινούς λιμένες,
κατέβαινε στη βάρκα του βαρύς, συλλογισμένος
με τα χοντρά τα χέρια του στο στήθος σταυρωμένα,
καπνίζοντας ένα παλιό χωμάτινο τσιμπούκι,
και σε μία γλώσσα βορινή σιγά μονολογώντας
έφευγε μόλις χάνονταν ολότελα τα πλοία.
Ο Νάγκελ Χάρμπορ, πλοίαρχος σε φορτηγά καράβια,
αφού τον κόσμο γύρισαν ολόκληρο, μία μέρα
κουράστηκε κι απόμεινε πιλότος στο Κολόμπο.
Μα πάντα συλλογίζονταν την μακρινή του χώρα
και τα νησιά που ῾ναι γεμάτα θρύλους, τα Λοφούτεν.
Όμως μία μέρα πέθανε στην πιλοτίνα μέσα
ξάφνου σαν ξεπροβόδισε το Steamer Tank «Fjord Folden»
όπου έφευγε καπνίζοντας για τα νησιά Λοφούτεν…"
Ν.Κ.
"Ο έρωτας γεννιέται μαζί με την αντίληψη της καμπύλης μιας πλάτης, του
μήκους ενός φρυδιού, με το σκάσιμο ενός χαμόγελου. "Συμβαίνει!" Η
παρουσία ενός άλλου πλάσματος κινητοποιεί την προσοχή, τις αισθήσεις.
[...] Η φαντασία αναλαμβάνει αυτή την πραγματικότητα κι αρχίζει να
χτίζει φαντασιώσεις, όνειρα, σχέδια... Δημιουργεί τη δική της ανάγκη, η
οποία σε ορισμένες περιπτώσεις περικλείει ολόκληρη τη ζωή. Γίνεται η
φωνή εκείνη μέσα στη νύχτα που σου λέει "σ' αγαπώ", αποσταθεροποιώντας
συθέμελα την ύπαρξή σου. Τέλος, εκτείνεται μέχρι τις σφαίρες εκείνες
όπου αρχίζεις να διερωτάσαι για ολόκληρο το Σύμπαν εξημερώνει τη σκέψη
και τελικά γίνεται εθισμός. Τότε, στις τραγικότερες περιπτώσεις,
βυθίζεται στην άβυσσο, εκεί όπου αντηχούν κραυγές οδύνης, εκεί όπου οι
εραστές χάνουν κάθε αίσθηση του χώρου και της πραγματικότητας. Σε
τέτοιες στιγμές ένας ποιητής θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι ο έρωτας
αλλάζει τη ροή του χρόνου.
Αυτή η κατάσταση του ερωτευμένου είναι μια
άβολη κατάσταση: είναι ασταθής, ανοιχτή σε όλους τους ανέμους, σχεδόν
παράλογη. Εύκολα προκαλεί μια αίσθηση τρόμου, γίνεται εμμονή. Αυτό
συμβαίνει όταν αυξάνουν οι χτύποι της καρδιάς, και κάποιος σβήνει τα
φώτα, ξαπλώνει πλάι σε ένα άλλο σώμα και βυθίζεται σε ένα είδος
απελπισμένης ευδαιμονίας.
Όταν κανείς ερωτεύεται γίνεται παιδί:
τεντώνει το λαιμό του κι ακούει ένα τραγούδι που δεν προορίζεται να
τραγουδηθεί. Μένει άναυδος. Ωστόσο ολοένα και πληθαίνουν όλοι εκείνοι
που δεν θα ρισκάρουν τη ζωή τους για τη στιγμή αυτή. Δεν θα ρισκάρουν
ούτε και πολύ λιγότερα, δεν θα κάνουν το παραμικρό. Φοβούνται,
αισθάνονται καλύτερα μέσα στη μετριότητά τους. Τους καταλαβαίνουμε: ο
έρωτας σε όλες του τις μορφές είναι το σημαντικότερο πράγμα με το οποίο
ερχόμαστε ποτέ αντιμέτωποι, αλλά επίσης και το πιο επικίνδυνο, το πιο
απρόβλεπτο, το πιο ενοχλητικό. Όμως είναι και ο μοναδικός τρόπος
σωτηρίας που γνωρίζουμε"
ADNAN ETEL ~ Tο τίμημα που δεν είμαστε διατεθειμένοι να καταβάλουμε για τον έρωτα ~
Labels: Books