Lust, Caution
Όλα ξεκινούν με κάποια προσπάθεια, με κάποιο σχέδιο εξόντωσης του αντιπάλου. Εκτός όμως, από την συνδρομή των συμβατικών όπλων, επιστρατεύεται και η σαγήνη, και ο πόθος, ως ανθρώπινος παράγοντας εμπλοκής συναισθημάτων για την επίτευξη του ιερού σκοπού.
Το πρόβλημα που ανακύπτει, απρόσκλητα, σ' αυτές τις περιπτώσεις όμως, είναι και η δική μας έκθεση σ' αυτόν τον ερωτικό κίνδυνο, και όχι μόνο του υποτιθέμενου αντιπάλου.
"Για να σκεφτούμε τη δύναμη της γυναίκας, θα πρέπει να σκεφτούμε το χέρι του ήρωα, που δεν τρέμει στη μάχη, αλλά τρέμει στον έρωτα".[Θ.Χατζής]
Kανείς σχεδόν δεν μπορεί ν΄αποφύγει το βάσανο του έρωτα και της λαγνείας, πόσο περισσότερο μάλλον όταν είναι, όπως η ηρωίδα της ιστορίας, νέα και μάλλον άπειρη παρόμοιων συναισθημάτων & συγκινήσεων. Όμως, ο πόθος δεν σκέφτεται. Λαχταράει, κι αναπολεί. Διεισδύει ανεπαίσθητα & αθόρυβα σαν γλυκό & μεθυστικό δηλητήριο στην καρδιά & στο μυαλό.
"Ο σεξουαλικός πόθος είναι, κατά βάθος, πόθος για ολοκληρωτική κυριαρχία πάνω στο πνεύμα και το σώμα του άλλου". [I.Yalom]
Το σχέδιο όμως αποτυγχάνει και η νεαρή ηρωϊδα όχι μόνο χάνει τη μάχη, αλλά φθάνει στην κορυφαία στιγμή για την ίδια, στη μεγάλη ανατροπή, όταν στην επίσκεψη στο κοσμηματοπωλείο γίνεται μια φοβερή εσωτερική ταλάντωση των συναισθημάτων της και του καθήκοντος, τινάζοντάς τα όλα στον αέρα, αποφασίζοντας τελικά να σώσει τον εχθρό, τον αντίπαλο, από την ενέδρα κι από τον θάνατο, όπου προσπαθούσαν να τον εγκλωβίσουν, καταλήγοντας έτσι η ίδια σ' ένα πικρό φινάλε !
Γιατί όμως δεν πέτυχε το σχέδιο; Μήπως επειδή δεν ήταν αρπακτικό & πανούργα, γεμάτη αυτοκυριαρχία & αυτοπεποίθηση; Mήπως επειδή δεν ήταν επαγγελματίας στο είδος αυτό της μάχης, όπως ήταν ήδη ο αντίπαλός της βουτηγμένος ήδη μέσα στο αίμα πολλών ανθρώπων; Μήπως επειδή έτσι πρέπει να είναι τα ανθρώπινα συναισθήματα. Μήπως ο πόθος, η λαγνεία κι ό έρωτας από τη φύση τους, πάντα θα εξουσιάζουν τελικά κάποιον από τους δύο και δεν σου δίνουν ποτέ την ελευθερία ή τη δύναμη να επιλέξεις ποιός θα είναι ο δυνάστης;
Αλλά "η ζωή είναι ένα διαγώνισμα όπου δεν υπάρχουν σωστές απαντήσεις". [I.Yalom]
"Ευτυχείς εκείνοι ων το αίμα και η κρίση είναι τόσο αρμονικώς συγκερασμένα, ώστε να μη μεταβάλλονται εις αυλόν υπό τα δάκτυλα της τύχης, ηχούντα κατά την αρέσκειαν εκείνης." [Σαίξπηρ, Αμλετ, πράξη γ, σκηνή β]
Κάπου διάβασα, συγκριτικά με το βιβλίο της Αϊλίν Τσανγκ (στο οποίο βασίστηκε η ταινία), η ελλιπής δομή της ταινίας και η αποσπασματική παρουσίαση των συναισθημάτων του βασικού γυναικείου προσώπου, δυσκολεύει το κοινό να εκτιμήσει την τέχνη στην ταινία αυτή.
Tο επίσημο site της ταινίας:
Se jie.
Labels: cinema
9 Comments:
Εκπλκτική (η παρουσίαση)! Εκπληκτική!
Και η ταινία ήταν (παρά την αντίθετη γνώμη πολλών) συγκινητική σε δεύτeρο επίπεδο (πέρα από την άψογη, αν και κάπως συμβατική, καλλιτεχνική διεκπεραίωση).
[Μήπως επειδή έτσι πρέπει να είναι τα ανθώπινα συναισθήματα;
Mου πήρε "μισό αιώνα" να δώσω (καταφατική) απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Αν εσύ το έχεις πετύχει στον μισό χρόνο, είσαι αναμφισβήτητα, ένας σοφός.]
:)
Kαλή εβδομάδα
[μια αναρτηση ετοιμη απο καιρο, που δεν μπηκε στο μπλογκ, λογω φεστιβαλ και ελλειψης ιντερνετ. δανειζομαι το χωρο σου να την ανεβασω εδω λοιπον]
Στην κατεχόμενη από τους Ιάπωνες Κίνα του ‘40, όπου περιορίζονται οι αντιδράσεις και συνθλίβονται τα συναισθήματα, υποβόσκει μια συγκεκαλυμένη ένταση -όπως άλλωστε συμβαίνει σε κάθε περίπτωση κατάκτησης και κατοχής. Εξουσία και υποταγή. Ο κυρίαρχος που προσπαθεί να καταπνίξει τον πόθο -για ελευθερία, για συναίσθημα, για οτιδήποτε-, και αυτός που υπόγεια φουντώνει ψάχνοντας να βρει διέξοδο. Και συνήθως τη βρίσκει: στην αντίσταση, που με τη σειρά της θα φέρει την καταστολή. Ένα ακόμα δίπολο έντασης και πάθους, που δίνει την ευκαιρία στον πνιχτό πόθο να ξεχυθεί και να πλημμυρίσει τα πάντα, πνίγοντας με τη σειρά του αυτούς που θέλησαν να τον καταστείλουν.
Ο πόθος μπορεί να υποδηλώνει αγάπη, μίσος, έρωτα, φόβο, απέχθεια ή έλξη. Δεν έχει όμως σημασία τί είναι αυτό που κρύβει. Σημασία έχει τί είναι αυτό που αφήνει να διαφανεί. Τη στιγμή του πάθους αποκαλύπτονται όλα αυτά που πασχίζει να κρύψει η λογική. Πέρα από σκοπιμότητες, σχέδια και σκέψεις, υπάρχουν κάποιες στιγμές που ο πόθος ξεσκεπάζει τα πάντα. Με καταστροφικά, συχνά, αποτελέσματα και για τις δύο πλευρές.
Μια νεαρή αντιστασιακή φοιτήτρια κι ένας στρατηγός συνεργαζόμενος με τις δυνάμεις κατοχής. Μια νεαρή άβγαλτη ηθοποιός και ο έμπειρος σκηνοθέτης του ειδυλλίου τους. Ένα σχέδιο εξόντωσης και ένα μέσο εκτόνωσης. Προσποίηση και δεύτερες σκέψεις εκατέρωθεν, μέχρι που τα σώματά τους ενώνονται και ο πόθος συσκοτίζει τα πάντα. Οι ρόλοι δε θ’αλλάξουν, μα η ένταση θα αποκαλύψει πτυχές που πιθανόν να έπρεπε να έχουν μείνει ανέπαφες..
Ο πόθος απαιτεί την προσοχή σας.
just me,
το πεδίο αυτό είναι απέραντο και διαρκώς μεταβαλλόμενο. Δεν ξέρω αν υπάρχουν κανόνες και απαντήσεις. Είναι, όμως από τα λίγα πράγματα που αξίζουν στη ζωή μας ;)
καλή βδομάδα κι από μένα καλή μου
netrina
σ' ευχαριστώ, μου συμπληρώνεις ακριβώς το πάζλ της ιστορίας με τη διάσταση που δίνεις, και πράγματι αποκαλύπτεις κι άλλες πτυχές από αυτή την πολυεπίπεδη ταινία, που αξίζει της προσοχής μας!
Πολύ όμορφη η ταινία(αν και λίγο αργόσυρτη), πολύ ωραία και η ανάλυση.
@ Pussy Galore ,
χμ, ίσως σαν μια αργόσυρτη μουσική που δυναμώνει σιγά σιγά ;)
εχθες που προβληματιστηκα για αυτη την ταινια,δεν ειδα πολυ καλες κριτικες και προτιμησα κατι αλλο..να παω λες αν συνεχιστει;
@ φεγγαραγκαλιες ,
Ειδικά εσύ, νομίζω πως θα σε ενθουσιάσει. Βέβαια κάθε μεταφορά ενός βιβλίου/διηγήματος/ μυθιστορήματος στην οθόνη, είναι δύσκολη υπόθεση, αλλά νομίζω πως αξίζει τον κόπο !
Αλλωστε γιατί να παρατείνεις έναν προβληματισμό σου;)
Την είδα πρόσφατα την ταινία,το πρώτο μέρος το βαρέθηκα,το δεύτερο μου φάνηκε πολύ πιο ενδιαφέρον και δεν αναφέρομαι (απαραίτητα) στις ερωτικές σκηνές.
@ όλα θα πάνε καλά...
Nαί, αλλά το πρώτο μέρος είναι η προθέρμανση, η προετοιμασία για να μπούμε στο κλίμα, και στην σωστή ψυχολογία των πρωταγωνιστών για να κατανοήσουμε, όσο γίνεται καλύτερα και τις αντιδράσεις τους ;)
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home