Μέρες ραδιοφώνου
Απογεύματα Κυριακής, ώρα 6 συντονισμένος στο τρίτο πρόγραμμα της ελληνικής ραδιοφωνίας για την εκπομπή "Πού πάει η μουσική όταν δεν την ακούμε πιά" Οι μουσικές επιλογές πάντα καταπληκτικές όπως και τα αποσπάσματα που διαβάζει ο παραγωγός της εκπομπής, από συγγραφείς, ποιητές κλπ. Στην τελευταία εκπομπή διαβάστηκαν αποσπάσματα από έργα του Σταμάτη Πολενάκη, ποιητή και θεατρικό συγγραφέα, μεταφραστής από τα ισπανικά. Μια όμορφη εκπομπή που ακούγεται πάντα ευχάριστα & με ενδιαφέρον, από τον παρουσιαστή & παραγωγό Μενέλαο Καραμαγγιώλη.
Παραθέτω ένα μικρό δείγμα της δουλειάς του Στ. Πολενάκη:
Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΥ
Θα έρθει, επιτέλους πλησιάζει ο καιρός που θα
δούμε με άλλα μάτια την αιωνιότητα
(εγώ ο ίδιος δυο φορές χρειάστηκε να διασχίσω
αυτό το ποτάμι για να φθάσω έως εδώ)
ακόμα και η φωτιά απ`την οποία είμαστε φτιαγμένοι
σιγά σιγά έσβησε
(από τις στάχτες που σκορπίστηκαν μακριά, σας
προσφέρω τώρα αυτό το ποίημα)
και τότε πράγματι συνέβη: ανάλαφροι περάσαμε
απέναντι στη σκοτεινή όχθη
όπου όλοι, ως και οι θεοί ακόμα, ήσαν παρόντες.
Labels: radio days
posted by Caesar @ 10/09/2007 01:27:00 PM
7 Comments
7 Comments:
ηχογραφημενες εκπομπες του Καραμαγγιωλη, να ακουγονται κατω απο το λαμπερο ηλιο, απο ενα παλιο κασετοφωνο στο πετρινο σπιτακι της Ανδρου φετος το καλοκαιρι....
ομορφες στιγμες που περασαν, εφυγαν (τα παντα ρει, αλλωστε..) αλλα εμειναν χαραγμενα στη μνημη
Εγώ πάντως τον περασμένο Σεπτέμβριο διέσχισα τον ποταμό Αχέροντα, με την ελπίδα να φτάσω στην αντίπερα όχθη, να βρω το μυστικό, κι ας μη γύριζα πίσω ποτέ, αλλά γύρισα με τα ίδια ερωτηματικά!
Αλήθεια, έχει περάσει απ' το μυαλό σου η σκέψη : εγώ όταν δε θα υπάρχω;
Υ.Γ. :Πάντως ήταν απ' τις ωραιότερες διασχίσεις που έχω κάνει. Το φυσικό τοπίο λέει πολλά. (Τα καλά της ενασχόλησής μου με την ορειβασία).
@ Νετρίνα,
Σαν καταφύγιο μου φαίνεται, ο χώρος που περιγράφεις. Πανέμορφος! Ότι πρέπει για να δραπετεύει κανείς από την τύρβη της καθημερινότητας...
Η ανάμνηση λοιπόν είναι κάτι που έχεις ή κάτι που έχασες ?!
aisthisis,
Μερικές φορές έχω την εντύπωση ότι τα μυστικά που θέλουμε ν'ανακαλύψουμε, περιμένουν υπομονετικά γύρω μας. Ίσως & στα πιό απλά πράγματα. Ακόμη & σε λίγες γραμμές, όπως αυτές του Ν.Γκάτσιου:
[Φεύγει κάποιο τραίνο
σ' έρημο σταθμό
Φεύγει δίχως φρένο
δίχως αριθμό
Πάει στην Ασία - (στην Αχερουσία)
στην Αθανασία
κάθε μέρα και παντού
στο Κατμαντού..]
Πολλές φορές, περνούν & ξαναπερνούν σκέψεις σαν τη δική σου που είναι δύσκολο εως ακατόρθωτο ν' απαντηθούν :)
Πιστεύω, όμως ότι τα ερωτηματικά αυτά επιρρεάζουν λίγο-πολύ, έστω & ασυνείδητα όλες τις εκφάνσεις, τις αποφάσεις, τις αγωνίες των ανθρώπων.
Ως προς εμέ, μου ακούγεται κάπως παρήγορο για το μάταιο της ύπαρξής μας, αυτό που έγραφαν κάποια περίοδο, οι οπαδοί του Επίκουρου νομίζω στους τάφους τους: "non fui, fui, non sum, non curo" (δεν υπήρξα, υπήρξα, δεν υπάρχω, δεν ανησυχώ) ή κάπως έτσι...
ΥΓ: πράγματι, υπέροχοι οι επίγειοι παράδεισοι που επισκέπτεσαι...
εγώ μόνο μέχρι το φαράγγι του Ενιπέα περπάτησα :)
Η ανάμνηση δεν είναι μια περίληψη του 'παρελθόντος';
Με ιδιότητες ανοξείδωτες από τον χρόνο - γι' αυτό και επιζεί, εξάλλου.
Έτσι, όταν τη φέρνεις στο 'παρόν', είναι φρέσκια και ολοζώντανη - μπορείς επίσης να την (επ)εκτείνεις, να τη διαστρέψεις, να την προσαρμόσεις.
Είναι πολύ... ελαστική για να σου φέρει αντίρρηση... ;)
@ onlysand ,
Μου άρεσε ο τρόπος που περιγράφεις για την ανάμνηση !
Ήθελα όμως να πω ότι έχοντας μια ανάμνηση από κάποιο γεγονός, σημαίνει οτι το κρατάς & το έχεις για πάντα όσο ζείς, λόγω της ανάμνησης που το συγκρατεί,
ή
από την άλλη, η ανάμνηση σου απλώς σου υπενθυμίζει για κάποιο γεγονός που το έχεις πλέον, οριστικά χάσει ;))
Καλώς σε βρίσκω caesar
είδα κάπως καθυστερημένα την ανάρτηση για τον Πολενάκη αλλά ποτέ δεν είναι αργά!!!!
πώς φαίνεται ο καλός ακρωατής πρόλαβες να ακούσεις την καινούρια εκπομπή της σεζον ..... ενώ μας είχαν ταράξει στις επαναλήψεις 4 μήνες.....
Τρελάθηκα με τα Γαλάζια Άλογα του Φραντς Μαρκ ... πήρα αμέσως το βιβλίο ..... α έχω βάλει και το πρώτο τραγούδι εκείνης της εκπομπής στην καινούρια μου ανάρτηση !!! σε προσκαλώ στο Κουκλόσπιτο μου .... είμαι σίγουρη ότι θα νιώσεις πολύ πολύ ανετα αφού ακούμε τις ίδιες εκπομπές!!!
φιλιά πολλά
_Κυβέλη_
@ Κυβέλη Δραγούμη
«…το μέλλον είναι ένας δρόμος δύσβατος που αν τον πάρεις ως το τέλος οδηγεί κατευθείαν στο παρελθόν… αν ζούσαμε ακόμα λίγο θα βλέπαμε τον Τσάρο να φτυαρίζει το χιόνι στο Αικατερίνεμπουργκ» (σελ. 27).
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home