Thursday, November 08, 2007

Στην κοιλαδα του ΗΛΑ


Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν υψηλή αίσθηση καθήκοντος. Που πιστεύουν σ'αυτό που κάνουν και προσπαθούν να το κάνουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ευσυνείδητα. Δεν είναι απλώς επαγγελματίες σ' αυτό που επέλεξαν. Είναι κάτι παραπάνω, είναι η ίδια η ζωή τους, ή καλύτερα ακόμη ο τρόπος ζωής τους. Ίσως το εξιδανικεύουν, ίσως πιστεύουν οτι δεν είναι μια απλή δουλειά που πρέπει να διεκπεραιωθεί όπως τόσες άλλες, αλλά κάτι περισσότερο. Ίσως ακόμη να είναι και άξιοι σεβασμού, τουλάχιστον στη συνέπεια που τους διακρίνει. Kάπως έτσι θα περιέγραφα έναν τύπο σαν κι αυτόν που υποδύεται ο Tommy Lee Jones, και πραγματικά τα καταφέρνει άψογα, σε υπερθετικό βαθμό θα έλεγα. Όχι μόνο προσήλωση στο καθήκον και σεβασμού στα σύμβολα, αλλά και παρακίνηση των παιδιών του να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο με αυτόν.

Toν δρόμο που διήνυσε κι ό ίδιος κάποτε με κανόνες όμως και ιδανικά, που τα τήρησε σαν να ήταν, όπως αποδείχθηκε ο τελευταίος πραγματικός ιδεαλιστής και πολεμιστής, άν μπορεί να συμβαίνει αυτό. Αρχές, ιδανικά και κανόνες που μετέδωσε και στα δύο παιδιά του. Το ένα ήδη σκοτώθηκε σε μια πολεμική επιχείρηση και το άλλο αγνοείται έπειτα από την επιστροφή του απο το Ιράκ. Κι εδώ αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση... Αναλαμβάνοντας κι ο ίδιος δράση στην αναζήτηση του παιδιού του, με τη βοήθεια μιας γυναίκας που υπηρετεί στην αστυνομία, η Charlize Theron, αρχίζει ν' ανακαλύπτει σιγά-σιγά την μεγάλη παράνοια, τη μετάλαξη του ανθρώπινου μυαλού, την κατάρευση και την αποκαθήλωση των αγαπημένων του ιδανικών και συμβόλων στα οποία είχε αφιερώσει όλη του τη ζωή και την οικογένειά του. Κάτι σαν "Αποκάλυψη" στην ίδια του τη χώρα, στην οικογένειά του, στο σπίτι του, στα πιστεύω του... αντιλαμβανόμενος τελικά ότι, ναί, Εχουμε Πρόβλημα....
Σαν αρχαία τραγωδία η Susan Sarandon στο ρόλο της μητέρας...

Labels:

8 Comments:

At 9/11/07 13:58 , Blogger just me said...

Προσυπογράφω την ανάλυση!
Επίσης μ' άρεσε πολύ σ' αυτό το έργο η λιτότητα και ο ρεαλισμός στη διαπραγμάτευση, όταν, συνήθως είναι τόσο εύκολο να χειριστείς τον αποδέκτη με ένα "εύκολο", πρώτου επιπέδου αντιμιλιταριστικό συναίσθημα!

Συγκλονιστική η πορεία μετάλλαξης του προικισμένου και χαϊδεμένου κανακάρη σε απανθρωποποιημένο ον, σε "τέρας" (που την παρακαλουθούμε αναδρομικά μέσα από την έρευνα του πατέρα) _πιο συγκλονιστικός ο υπαινιγμός ότι αυτή η πλευρά μπορεί υπάρχει πάντα εν υπνώσει μέσα στον καθένα και να ξυπνάει όταν ευνοήσουν οι συνθήκες (αυτό είναι μάλλον η φοβερότερη "ανακάλυψη" του πατέρα. περά από αυτά καθεαυτά τα γεγονότα).

Και ναι, ο Τόμι Λι Τζόουνς εκπληκτικός!!! Έδειξε τόσα πολλά πίσω από την παγωμένη μάσκα του!

 
At 9/11/07 21:56 , Blogger Caesar said...

Δωρική λιτότητα θα έλεγα, με τον Τ.Λ.Τζόουνς υποδειγματικό στην πορεία του προσπαθώντας ν'ανακαλύψει την αλήθεια & επι πλέον, να την αποδεχθεί & ο ίδιος. Μια πορεία που μοιάζει με το ταξίδι στην "Καρδιά του Σκότους".
Ακόμη πιό ψηλά κι από τον ρόλο του στις "Τρεις ταφές του Μελκιάδες Εστράδα"

 
At 11/11/07 12:48 , Blogger neutrino said...

πιστη, σε τι; σε ποιο ιδανικο; στην ελευθερια ή στον πολεμο που θεωρητικα θα την εξασφαλισει; αφοσιωση και υποταγη σε τι; στις αρχες ή στα ενστικτα που δεν μπορουμε να ελεγξουμε.
ενας πολεμος (ο καθε πολεμος) που δε σκοτωνει απλα το εμψυχο δυναμικο μιας χωρας, αλλα που την σιγοτρωει σαν σαρακι απο μεσα. γιατι κι αυτους που της επιστρεφει θεωρητικα σωους, τους εχει ηδη σκοτωσει. γιατι κι αυτοι, εχοντας ζησει τον πολεμο, εχοντας βιωσει τη φρικη, εχοντας δει τον θανατο -και κυριως, εχοντας τον προκαλεσει, γυριζουν πισω λειψοι. και η "ανθρωπινη" κοινωνια, αποστασιοποιημενη, θελει, προσπαθει να τους δεχτει στην αγκαλια της κι αυτοι, βεβαια, το επιθυμουν. μα πλεον δεν μπορουν. γιατι το ρηγμα που ανοιξε αναμεσα τους ο θανατος ειναι πολυ βαθυ -και καποιος απο τους δυο θα πεσει μεσα.

το δραμα ενος πατερα αφοσιωμενου, ενος γιου υποταγμενου και μιας μανας τραγικης, σε μια προσπαθεια να πεισουν τους εαυτους τους οτι τα ιδανικα τους μπορουν να τους σωσουν.

οι μπερδεμενες σκεψεις ενος ολοκληρου εθνους. σκεψεις χωρις απαντησεις, μονο με μεγαλα ερωτηματικα. κι ειναι σημαντικο που ενας δημιουργος, με οποιον τροπο, εβγαλε στην επιφανεια αυτες τις αντιφατικες, περιπεπλεγμενες σκεψεις ενος λαου, που, βλεποντας τα φερετρα να φτανουν καθε μερα και παρακολουθωντας τους διαλυμενους στρατιωτες να προσπαθουν ματαια να επανενταχτουν, ακροβατει αναμεσα στον πατριωτισμο και την αμφισβητηση.

 
At 11/11/07 20:18 , Blogger Caesar said...

This comment has been removed by the author.

 
At 12/11/07 11:08 , Blogger Caesar said...

This comment has been removed by the author.

 
At 12/11/07 11:09 , Blogger Caesar said...

Αφοσίωση & πίστη, όπως ο πράκτορας της Στάζι στις ζωές των άλλων, μέχρι που ανακάλυψε κι ένα διαφορετικό κόσμο!

Πώς διαστρεβλώνονται όμως οι αξίες και τα ιδανικά για να εξυπηρετήσουν ίδια συμφέροντα;)

Μήπως έχει απόλυτο δίκαιο ο Τζον Ντουι που αποκάλεσε την πολιτική "σκιά της οικονομικής εξουσίας πάνω στην κοινωνία"

Σ'ένα απο τα άρθρα του ο Μ.Πλωρίτης είχε μνημονεύσει κάτι από τον Χ. Γκαιρινγκ:

"Είναι πολύ εύκολο να [παρασύρεις τον κόσμο σε πόλεμο]. Το μόνο που έχεις να κάνεις, είναι να του πεις ότι δέχεται θανάσιμη επίθεση και να αποκηρύξεις τους ειρηνόφιλους για έλλειψη πατριωτισμού και έκθεση της χώρας σε τρομερό κίνδυνο. Πιάνει σε όλες τις χώρες"

 
At 12/11/07 11:09 , Blogger Caesar said...

This comment has been removed by the author.

 
At 22/11/07 12:46 , Anonymous Anonymous said...

Μου άρεσε η ταινία, και διέφυγε του μελοδράματος.
Η επόμενη που θέλω να δω είναι Η πεταλούδα και το σκάφανδρο.

 

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home

Guests
counter on blogger