Τρυφερή είναι η νύχτα

Στο μέσον μιας ακόμη κουραστικής εβδομάδας. Στο τέλος μιας επίπονης μέρας. Προσπαθώντας να ξεφύγω από την απαιτητική καθημερινότητα διασχίζω για λίγο την ομίχλη του παρελθόντος και βρίσκομαι μαζί σου.
Λίγες, πολύτιμες στιγμές για ένα μικρό διάλειμμα σ΄ ένα μικρό μουσικό καφέ μαζί σου. Νυχτώνει νωρίς, με τη βροχή έξω από το τζάμι να έρχεται απο παντού πέφτοντας γελώντας πάνω στους ανθρώπους, στους δρόμους & τ' αυτοκίνητα.
Κόκκινη βροχή, πορτοκαλί και πράσινη, κάθε φορά που αλλάζει το φανάρι στη διασταύρωση έξω από το μεγάλο παράθυρο, αντανακλώντας ασυνήθιστα χρώματα, σχεδόν υγρά στο πρόσωπό σου. Το κόκκινο φωτίζει τα χείλη σου, το πράσινο τα μάτια σου και το πορτοκαλί το πρόσωπό σου ολόκληρο. Γέρνω κοντά σου για ν' αγγίξω τα λόγια σου, να κρατήσω το χέρι σου, να χαθώ στο βλέμμα σου. Θα φύγεις & πάλι για να ξανάρθεις με τη βροχή, κι εγώ θα είμαι εκεί. Δεν ξέρω αν είσαι πράγματι εδώ μαζί μου. Είναι ένα νοσταλγικό βράδι που κάνει την απουσία σου απέραντη. Μου λείπεις. Πού θα σε βρώ ξανά...

"Le tendre et dangereux
visage de l' amour
m' est apparu un soir
apres un trop long jour.."
(J.P.)