αροδου
Ιούλιος και Δευτέρα.
Πρωινό κάπως νωχελικό από τη ζέστη και τις υποσχέσεις της εποχής για ομηρικά ακρογυάλια.
Μα τις Δευτέρες του Ιούλη δεν φυσά ούριος άνεμος.
Παραμένω εγκλωβισμένος στον όρμο.
Άπνοια, η Ιφιγένεια κοιμάται ευτυχισμένη κι εγώ ως άλλος Αγαμέμνων κοιτάζω τον ορίζοντα που για άλλη μια μέρα δεν θα μπορέσω να τον προσεγγίσω.
Ο εποχές άλλαξαν, όπως και οι στόχοι, οι υποσχέσεις.
Δεν επιθυμώ πια το μακρυνό ταξίδι στην Τροία.
Για ένα αδειανό πουκάμισο
posted by Caesar @ 7/20/2009 07:07:00 AM
4 Comments
4 Comments:
Αυτή η νωχέλεια του Ιουλίου θα έλεγα πως ειναι συνωνυμη του ελληνικου καλοκαιριου
Ο Αυγουστος μου μοιαζει πάντα εντονα φορτισμενος. Βιαστικός. Όλοι τρεχουν να προλαβουν.Το καλοκαιρι. Τις διακοπες.
Ο Ιουλιος όμως...ο Ιουλιος με τις μεγαλες, ζεστες του μερες ειναι το αληθινο καλοκαιρι.Η καρδιά του.
Δεν ξερω ποιο ειναι το ταξιδι που επιθυμεις, Caesar. Όπως και δεν πιστευω πως υπαρχουν κοντινα και μακρυνα ταξιδια που μετριούνται με χιλιομετρα.
Το μονο αληθινο μετρο αποστασεων ειναι εκείνο που μας χωριζει απο τους άλλους.
Η φωτογραφια πανεμορφη !
@ Melian,
Σαν τις σταγόνες που πετάγονται από τη θάλασσα όπως τη διασχίζει το πλεούμενο, έρχονται οι στιχοι του Γ.Θεοφάνους:
[Έλα κύμα πάρε ...
Μια στιγμούλα μοναχά μέσα στο χρόνο
να μου τη δώσεις την απόσταση να σβήσω...]
άλλος ένας που ανέβαλε ή δεν επιθυμεί πια το ταξίδι στην Τροία(εγώ).Μου φαίνεται μάταιο και ίσως μεγαλεπήβολο.Τα σχέδιά μου πια είναι πραγματοποιήσιμα αλλά και πάλι με εμποδίζουν τα πρόσωπα,ο χρόνος.
@ ο/θ/π/κ,
Τα μεγαλεπήβολα σχέδια συνήθως καταλήγουν σε τραγωδίες.
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home