ΤΡΑΒΕΡΣΟ
«Τ' όνειρο πάει με τον καπνό στον ουρανό,
έσμιξε πιά με το καράβι του συννέφου
Το φώς γεννιέται από παντού μα είναι αχαμνό
και τα σκοτάδια το ξεγνέθουν και σου γνέφουν»
Ετσι λοιπόν, για 'κείνους που ξεφεύγουν από τα στενά πλαίσια για τους ανοικτούς ορίζοντες.
Για όσους μπορούν και κάνουν τη ζωή τους έτσι όπως πρέπει να είναι. Ένα ταξίδι. Με ή χωρίς επιστροφή.
«Πράσινο. Αφρός, θαλασσινό βαθύ και βυσσινί...
..........
Βαμμένη. Να σε φέγγει φώς αρρωστημένο.
Διψάς χρυσάφι. Πάρε, ψάξε, μέτρα.
Εδώ κοντά σου, χρόνια ασάλευτος να μένω
ως να μου γίνεις Μοίρα, Θάνατος και Πέτρα»
[Καββαδίας]
posted by Caesar @ 6/20/2009 09:24:00 AM
16 Comments
16 Comments:
POLY ORAIO
Τι καλύτερο από ανοιχτούς ορίζοντες! Την καλησπέρα μου.
@ Bitch,
Σ' ευχαριστώ
@ librarian,
Ως άνθρωποι των πόλεων. πόσο μας λείπουν οι ανοικτές θάλασσες και οι μακρυνοί ορίζοντες, έ;
Σε κάποιο ταξίδι με ποντοπόρα πλοία, μαζί με τα αναγνώσματά μας, διασχίζοντας ατέλειωτες μέρες & νύχτες το υγρό στοιχείο...
«..της τραμουντάνας τ'άστρο, τ'άστρα του Νοτιά / παντρεύονται με πορφυρόχρωμους κομήτες...»
Τα αναγνώσματά μου πάντα με βοηθούσαν να βλέπω τον ορίζοντα που έκρυβαν τα ψηλά κτίρια. Ακόμη και εδώ που ο ορίζοντας φτάνει στο άπειρο τα αναγνώσματά μου συνεχίζουν να με βοηθούν.
@ librarian,
Δεν αμφιβάλω γι αυτό, αλλά το επικροτώ και προσπαθώ κι εγώ, με δυσκολία λόγω χρόνου, να ταξιδεύω μαζί τους !
Ναι Caesar τα ονειρα μας ,η ψυχη μας, περιμενουν αυτο το συννεφακι που θα τα ταξιδεψει.Το σωμα βαρυ, δεν εχει παει πουθενα.Καθηλωμενο στην καθημερινοτητα.Ελπιζει οτι καποτε θα αποκτησει φτερα για το μεγαλο ταξιδι στο συμπαν.Ισως να ανακαλυψουμε τον τελειωτερο προορισμο.Να ειμαστε οι εκλεκτοι της απολυτης γνωσης.
Καλη Κυριακη Caesar.
Caesar σου γραφω κατι απο εναν αγαπημενο μου Ελληνα συγγραφεα,τον Παντελη Γιαννουλακη απο το βιβλιο του //Ονειροπολος//
//Μαζι με το φεγγαροφωτο και το ηλιοφως,φωτισμενοι,καβαλα στα φτερα των χηνων που αποδημουν και των κυκνων που φτερουγιζουν παγιδευμενοι μεσα στους παγους ,με τον φωτοστεφανο της Aurora στο κεφαλι ,μετεωριζονται στον ανεμο οι ονειροπολοι,συνομιλουν με τα προσωπα των συννεφων ,μελετουν το αγνωστο,υπομονετικα ,αφωσιωμενα και ξεκλειδωνουν τα μυστικα του Συμπαντος.Καβαλαρηδες οι Βαλκυριες τους ακολουθουν με τον απαστραπτοντα οπλισμο τους,για να τους απαγαγουν περα απο την γεφυρα που ενωνει τους κοσμους, στον Βορειο Πολο ,ενω εκεινοι ,αεριωθουμενοι ,αφηνονται να παρασυρθουν απο τη δυτικη αυρα ,και τελικα ξεφευγουν μεσα απο τα ονειρα ,προς τον πολο των ονειρων τον Ονειρο πολο μεσα στην τραγουδιστη λαλια της σιγης,την σιγαλια.
Προσηνεμος προσανατολιστικα και ψυχανεμιστηκα την Ρεμβη,ονειροπολωντας ως αιθεροβαμων εκανα καβαλα στον ανεμο ,με πυξιδα την καρδια μου,αναζητησα την ψυχαγωγια και την φωταγωγια εξευρενησα τις ατμοσφαιρες χαρτογραφησα την ουτοπια.Αστραποβολησα απο την εμπνευση ,ανεπνευσα τον κυκλωνα βυθομετρησα τα ονειρα.Ειδα τους αδελφους μου,τους καβαλλαρηδες των συννεφων.Σαν φαροφυλακες μιας νυχτας σκοτεινης ,κρατουν την ψυχη ανναμενη απαστραπτουσα,χαρουμενοι μεσα στην μελαγχολια τους,ιππιοι μεσα στην νηφαλιοτητα τους,υπεροχοι και τραγικοι.Τους ειδα σε πλοια πειρατικα που ταξιδευαν στον αιθερα μεσα στην νυχτα.Τους ειδα να ρεμβαζουν πανω σε σφαιρες κρυσταλλινες που καθρεπτιζουν τα αστρα.Τους ειδα σε κρυες σοφιτες να ζωγραφιζουν τα τοπια της ψυχης.Τους εισα σε σπιτια στα συννεφα σε συμποσια ανεμελιας.Τους ειδα σε παραθυρα ανοιχτα,να κλεινουν τα ματια στο χαδι του ανεμου,και να ακουν την ανεμωδια που κανεις αλλος δεν ακουει.Συγκεντρωνονται γυρω μου τωρα ,αθορυβα,στο ημιφως των κεριων για να διαβασουν αυτα που γραφω.Ειναι προσωπα ανεμοδαρμενα ,με τα ματια που εγιναν καθαρια απο τους καιρους,οπως τα ματια των ταξιδευτων και των ναυτικων, που κκαθαριζουν και λαμπουν απο την πολυκαιρη ενατενιση μακριων οριζοντων......
Π.Γιαννουλακης.
Σε ζαλισα ,αλλα για ολα φταιει ο Καββαδιας.
@ Likeraki,
Είναι δύσκολο να ξεφύγει κανείς από τον χώρο που είναι εγκλωβισμένος. Επηρεασμένοι από τα πράγματα που είμαστε υποχρεωμένοι ν' ακολουθούμε & να εκτελεί το μυαλό μας, δεν υπάρχουν και πολλά περιθώρια ενατένισης & ενασχόλησης σε παράλληλους κόσμους.
Η πρόσκαιρη & περιοδική μας ματιά προς το άγνωστο σίγουρα μας γοητεύει & ίσως μας αιχμαλωτίζει από τη διαφορετικότητα που εκπέμπει και μας κάνει να αναλογιζόμαστε πολλά πράγματα.
Συνήθως ό,τι φαντάζει εξωτικό ή εξωπραγματικό είναι υποθετικό & αναπόδεικτο αλλά μας γεμίζει ελπίδες για κάτι καλύτερο & ανώτερο από τον σύγχρονο "πολιτισμό" μας & τα βάσανά μας:)
Από τους αγαπημένους μου ερευνητές-συγγραφείς ήταν και ο CARL SAGAN
αλλά τα παρακάτω είναι του Ομαρ Καγιάμ:
«Μην τύχει και πειστείς για κάτι
Ποιος ξέρει τι θα βρεις αύριο μπροστά σου
Ίσως ένα σκοτάδι διαφορετικό απ' αυτό
Ίσως ένα πρωί διαφορετικό από τούτο»
και για να ξαναγυρίσουμε στον Ν.Κ.
«..μια βάρκα θέλω, ποταμέ, να ρίξω από χαρτόνι, / όπως αυτές που παίζουνε στις όχθες μαθητές..»
Κατα πρωτον να σου ζητησω συγνωμη για το κατεβατο.Βρηκα ελευθερο το Computer και ειπα να προλαβω να γραψω.Επισης μου συμβαινει συχνα, οταν διαβαζω κατι που μου αρεσει θελω να το μοιραστω με τους φιλους μου.Συμφωνω μαζι σου.Ειμαστε εγκλωβισμενοι σε αυτη την ζωη ,που δεν ξερουμε που θα μας οδηγησει.Ψαχνομε για παραλληλους κοσμους αλλα πολυ γρηγορα προσγειωνομαστε στον ηδη γνωστο.Το μυαλο μας στην καθημερινη του αναπαυλα,ονειρευεται και ελπιζει.Δεν πειθομαι Caesar kκαι ουτε θελω να ειμαι σιγουρη γι αυτο που θα ελθει.Δεν το ψαχνω πια και δεν κανω ονειρα και σχεδια για το μελλον.
Υπεροχος ο Ομαρ Καγιαμ οπως και ο Καββαδιας.
Καλο απογευμα και σε ευχαριστω παντα που με διαβαζεις.
@ Prasino likerari,
Μου είναι πάντα ευχάριστο να διαβάζω όσα γράφεις γιατί είναι αυθεντικά, και δεν υπάρχουν όρια για όσο χρειάζεσαι κάθε φορά να εκφραστείς.
Η αναζήτηση, η εξερεύνηση & το άγνωστο προκαλούσαν & προκαλούν πάντα το ενδιαφέρον του ανθρώπου και μάλλον αυτό είναι που του ταιριάζει & σαν νόημα της ζωής του.
This comment has been removed by the author.
Καλησπέρα Caesar
ηθελα να σου αφησω link για το Kuro Siwo
http://www.youtube.com/watch?v=qGCspPvN2C0
που ειναι από τα πιο αγαπημενα μου του Καββαδια, αλλά για καποιον λόγο δεν το δεχόταν..
Τα ταξιδια είναι απαραιτητα για την ψυχή μας, Caesar. Και καθως μεγαλώνοντας και ζωντας μια επαναλαμβανόμενη ρουτινα ο χρόνος φαινεται να κυλά όλο και πιο γρήγορα , το ταξιδι ειναι ο μονος τροπος να ξανααισθανθουμε - οπως τοτε που ήμασταν παιδια- το τεντωμα του χρονου κάθε που ανακαλύπτουμε κατι καινουριο
Καλα ταξίδια, Caesar :)
@ Melian,
Η μελωδική ερμηνεία του Kuro Siwo από τον Γ. Κούτρα μας ταξιδεύει υπέροχα κάθε φορά...
Ωραία όμως ακούγεται, έτσι όπως την περιγράφεις, η διασταλτική κατάσταση του χρόνου κάτω από τις ανάλογες προϋποθέσεις, όταν συμβαίνουν!
«...και να που φτάσαμε ως εδώ χωρίς αποσκευές, μα μ'ένα τόσο ωραίο φεγγάρι...»
"τραβέρσο ανάποδο,πορεία προς το βοριά...".
Αυτό είναι;
Καλό καλοκαίρι,Καίσαρα,καλά ταξίδια,του νου και της ψυχής!Και καλές αναγνώσεις βιβλίων,τώρα που υποθέτω πως θα βρεις λίγο παραπάνω χρόνο από τις ασχολίες σου.
@ ο/θ/π/κ
Ναι, ακριβώς αυτό, τί άλλο θα μπορούσε να είναι!
Ελπίζω να βρίσκεσαι σε όμορφα κι απίθανα στέκια & ν'απολαμβάνεις το καλοκαιράκι όπως ένα δροσερό κι ατέλειωτο κοκτέιλ!!
Το καλύτερο βιβλίο πάντως είναι η ίδια η ζωή μας:)
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home