sea

Βάλαμε φωτιά στα φρένα & μας έμεινε το γκάζι.
Κατηφορίζω τη ζεστή άσφαλτο του δρόμου δίπλα σε μια προκυμαία. Kλείνω το κλιματιστικό ανοίγοντας το παράθυρο του αυτοκινήτου κι ο άνεμος εισβάλει ακάθεκτος. Αυξάνω την ταχύτητα απολαμβάνοντας ακόμη περισσότερο τη δυναμική αίσθηση του ανέμου. Προτιμώ πάντα τη φυσική κατάσταση των πραγμάτων. Νιώθω την αύρα της θάλασσας κι ακούω τον ήχο των κυμάτων.
Θέλω να βρεθώ στο ψηλότερο κατάρτι μεταξύ ουρανού και θάλασσας, συνδετικός ορίζοντας ονείρου φαντασίας & αρμυρής πραγματικότητας. Η θάλασσα ο ήλιος κι ο άνεμος σ' ατέλειωτο ταξίδι. Μόνος εκεί ψηλά χωρίς τηλέφωνα & επικοινωνίες. Σαν τον ιπτάμενο ολλανδό στο σεργιάνι του. Μια διαφορετική απόλαυση αγγίζοντας το φεγγάρι τη νύχτα και πρόσωπο με πρόσωπο με τον ήλιο την αυγή.
"Τα βράδια, βάρδια κάνοντας, θα λέγαμε / παράξενες στη γέφυρα ιστορίες, / για τους αστερισμούς ή για τα κύματα, / για τους καιρούς, τις άπνοιες, τις πορείες."