Tuesday, July 14, 2009

sea


Βάλαμε φωτιά στα φρένα & μας έμεινε το γκάζι.
Κατηφορίζω τη ζεστή άσφαλτο του δρόμου δίπλα σε μια προκυμαία. Kλείνω το κλιματιστικό ανοίγοντας το παράθυρο του αυτοκινήτου κι ο άνεμος εισβάλει ακάθεκτος. Αυξάνω την ταχύτητα απολαμβάνοντας ακόμη περισσότερο τη δυναμική αίσθηση του ανέμου. Προτιμώ πάντα τη φυσική κατάσταση των πραγμάτων. Νιώθω την αύρα της θάλασσας κι ακούω τον ήχο των κυμάτων.
Θέλω να βρεθώ στο ψηλότερο κατάρτι μεταξύ ουρανού και θάλασσας, συνδετικός ορίζοντας ονείρου φαντασίας & αρμυρής πραγματικότητας. Η θάλασσα ο ήλιος κι ο άνεμος σ' ατέλειωτο ταξίδι. Μόνος εκεί ψηλά χωρίς τηλέφωνα & επικοινωνίες. Σαν τον ιπτάμενο ολλανδό στο σεργιάνι του. Μια διαφορετική απόλαυση αγγίζοντας το φεγγάρι τη νύχτα και πρόσωπο με πρόσωπο με τον ήλιο την αυγή.
"Τα βράδια, βάρδια κάνοντας, θα λέγαμε / παράξενες στη γέφυρα ιστορίες, / για τους αστερισμούς ή για τα κύματα, / για τους καιρούς, τις άπνοιες, τις πορείες."

4 Comments:

At 14/7/09 22:09 , Blogger melian said...

Τι ομορφη εικονα!
Πριν σε διαβασω με ταξιδεψες...

Καλά πανια , Caesar....καλά πανια!
Κι αν δεν μπορουμε παντα με το σωμα να ταξιδευουμε, ας ειναι καλά ο νους μας

 
At 15/7/09 11:53 , Blogger Caesar said...

Όταν οι όμορφες εικόνες γίνονται μέρος της πραγματικότητας μας, ακόμη καλύτερα ναι;

 
At 17/7/09 19:59 , Blogger ολα θα πανε καλα... said...

όταν ονειρεύομαι με ανοιχτά μάτια,κάνω παρόμοιες σκέψεις:μόνη,στο πιο ψηλό κατάρτι,να ατενίζω το πέλαγος σε χρόνο άχρονο και χωρίς καμία σκέψη,ει δυνατόν.Μόνο τη χαρά του ταξιδιού και της απόδρασης,της ελευθερίας,της ζωής.

 
At 18/7/09 11:43 , Blogger Caesar said...

@ ο/θ/π/κ
Παλεύοντας & δαμάζοντας τα κύματα της καθημερινότητας, νιώθεις την ανάγκη μιας οδύσσειας που θα σε παρασύρει σε διαφορετικούς δρόμους. Πόσοι όμως είμαστε έτοιμοι για τέτοια ταξίδια!

 

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home

Guests
counter on blogger