μεσημερι
Μια, δυο ώρες το μεσημέρι κλείνω τα παραθυρόφυλλα για να σκοτεινιάζει το δωμάτιο. Μικρές χαραμάδες μόνο αφήνουν λίγο από το φως της μέρας να δημιουργεί κάποιες ανταύγειες. Μ'αρέσει η ησυχία του μεσημεριού το καλοκαίρι με τη σκιά του εσωτερικού χώρου σε αντίθεση με την έντονη ηλιακή ακτινοβολία που επικρατεί έξω. Σαν να περιμένεις μέσα στο καταφύγιο να λήξει ο συναγερμός της κορύφωσης από τη ζέστη. Αναλογίζομαι ότι την ίδια στιγμή από το άλλο ημισφαίριο είναι νύχτα και σκέφτομαι πόσο σχετικά είναι πολλά πράγματα που τα έχουμε ως σταθερά σημεία αναφοράς.
posted by Caesar @ 7/16/2009 04:37:00 PM
6 Comments
6 Comments:
σα καταφυγιο..
παιδικο συναισθημα αυτο για τα μεσημεριατικα καλοκαιρια μου, ιδιο με το δικο σου, απο αυτα που να εδω στη γλωσσα παντα τα εχεις αλλα ποτε δε ξερεις πως να τα εκφρασεις..
να σου στειλω τραγουδακι που πολυ αγαπω τελευταια;
http://www.youtube.com/watch?v=3kieyW-FKyQ
@ αγκαλιες του φεγγαριού
χμ, δεν μπορώ να πω το ίδιο ως παιδικό συναίσθημα, γιατί τότε δεν μας έφθανε ολόκληρη η μέρα για παιχνίδι:)
Συμπαθητικό το τραγουδάκι!
τώρα τελευταία,τα τελευταία χρόνια εννοώ,τυχαίνει να απολαμβάνω το ίδιο συναίσθημα.Παλιά θεωρούσα αυτές τις ώρες ενοχλητικές,θλιμμένες,χαμένες...αυτό κυρίως:χαμένες.Δεν έφταιγαν βέβαια οι ώρες.Ήμουν εγώ που το προσελάμβανα έτσι.Όμως τα έχω καταφέρει και βρίσκω ηρεμία και χαρά και αυτές τις ζεστές ώρες του μεσημεριού που,δεν ξέρω γιατί,αλλά ώρες-ώρες,αυτές οι ώρες,μου φαίνονται πολύ ερωτικές.
@ ο/θ/π/κ
Ωρες ήσυχες, ιδιωτικές & διακριτικές σε αντίθεση με το εξωτερικό δυνατό φως. Ωρες που ξεγυμνώνεται η μέρα για να κυλιστεί μαζί μας πίσω από τα κλειστά φύλλα. Ώρες, θερμές αλλά & λυτρωτικές.
Η φωτογραφία, αν δεν κάνω λάθος, είναι από τα Προσφυγικά της Αλεξάνδρας, από την Κορωνείας. Έχω ζήσει 9 χρόνια εκεί και φυσικά με άγγιξαν πολλές φορές οι ανταύγειες από τις χαραμάδες.
@ Γ. Κ.
Πιθανόν να είναι από εκεί. Δεν συγκράτησα τον τίτλο από την εικόνα. Κάθε χώρος έχει την ιστορία του στο χρόνο!
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home