καθ' οδόν
Ατέλειωτα καλοκαιρινά χιλιόμετρα.
Σε διαδρομές ημερήσιες & νυχτερινές.
Με παρέα ή χωρίς, ακούγοντας το θόρυβο του δρόμου, του αυτοκινήτου, του ανέμου.
Πάντα με την αίσθηση της ελευθερίας να σου κλείνει το μάτι σε κάθε ευθεία του δρόμου.
Σήμερα εδώ, αύριο κάπου αλλού κι ο δρόμος δεν τελειώνει πουθενά...
Labels: on the road
8 Comments:
ο δρόμος δεν τελειώνει πουθενά, αυτη είναι και η ομορφιά του....μου αρέσει όταν οι δρόμοι οδηγούν κάπου....αλλά μου αρέσει και όταν αυτό το κάπου δεν είναι συγκεκριμένο
να ΄ναι γεματες ομορφες εκπληξεις οι καλοκαιρινες σου διαδρομές
Nαί, είναι αλήθεια ότι το καλοκαίρι προσφέρει μεταξύ άλλων κι ευχάριστες διαδρομές μεγάλων αποστάσεων. Η μεγάλη διάρκεια της μέρας με την θετική συνήθως διάθεση της εποχής, ιδίως τις καθημερινές που η κίνηση είναι μάλλον πιό άνετη, δημιουργούν τις προϋποθέσεις για τις οδικές μας αποδράσεις elmelissa:)
Με μια φιλη μου εχομε πει, οτι καποτε
θα κανομε μια διαδρομη κατα μηκος των ιταλικων και γαλλικων ακτων.Θα εχομε ενα αυτοκινητο απο εκεινα τα παλια με ανοικτη οροφη.Θα φοραμε παντελονια καπρι ,μαντηλι στα μαλια και γυαλια ηλιου σε στυλ πεταλουδας.Θα πεταμε και ποτ πουρι ,ετσι για να κανομε αισθητη την παρουσια μας.Αυτα.Μου αρεσει πολυ η ταχυτητα.Αν και δεν οδηγω.Ομως νιωθω πιο ασφαλης οταν η οδηγηση γινεται μεσα στην θαλασσα.Εννοειτε οχι με αυτοκινητο.
Καλη σου μερα.
Κάτι σαν το φίλμ "Thelma and Louise" (Θέλμα & Λοίζ) με τις Σούζαν Σαραντον και την Τζίνα Ντέιβις ας πούμε έ;
Μακάρι να την πραγματοποιήσετε κάποτε αυτή τη ωραία παραθαλάσσια διαδρομή & να περιγράψεις τις εντυπώσεις & τις περιπέτειές σας :)
Η ταχύτητα όπουδήποτε χρειάζεται εγρήγορση & προσοχή, στεριά & θάλασσα!
Καλησπέρα Likeraki
Τέλεια φωτογραφία!!
Χαίρομαι που σε ξαναβρίσκω και ελπίζω να είσαι καλά.
Η διαδρομή κάπου τελειώνει όμως,έτσι δεν είναι,αγαπητέ μου Καίσαρα;
Κάτι σαν το "κάπου νυχτώνει",το τραγούδι της δεκαετίας του 70 εννοώ,που το τραγούδησε ο Νταλάρας.
Ο δρόμος είναι πάντα δρόμος αλλά δυστυχώς έχει και την άκρη του,το τέλος του.
@ο.θ.π.κ.
Η διαδρομή για εμένα τελειώνει μαζί μου.
Το τέλος του δρόμου θα είναι και το δικό μου τέλος, μάλλον!
Μέχρι τότε συνεχίζουμε, ώσπου να τελειώσουν τα ...καύσιμα:)
Εύχομαι το ντεπόζιτό σου να παίρνει ακόμα πολλά καύσιμα,για άπειρα όμορφα χιλιόμετρα διαδρομής...
:)
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home