Αν ποτέ γνωρίσεις έναν άγγελο
κοίταξε να του κόψεις τα φτερά
για να μή σου φύγει...
"Πού πήγε η μέρα η δίκοπη που είχε τα πάντα αλλάξει;
Δε θα βρεθεί ένας ποταμός να ‘ναι για μας πλωτός;
Δε θα βρεθεί ένας ουρανός τη δρόσο να σταλάξει
για την ψυχή που νάρκωσε κι ανάθρεψε ο λωτός;
Στην πέτρα της υπομονής προσμένουμε το θάμα
που ανοίγει τα επουράνια κι είν’ όλα βολετά
προσμένουμε τον άγγελο σαν το πανάρχαιο δράμα
την ώρα που του δειλινού χάνουνται τ’ ανοιχτά τριαντάφυλλα.
Ρόδο άλικο του ανέμου και της μοίρας,
μόνο στη μνήμη απέμεινες, ένας βαρύς ρυθμός
ρόδο της νύχτας πέρασες, τρικύμισμα πορφύρας
τρίκυμισμα της θάλασσας…
Ο κόσμος είναι απλός."
[Γ. Σεφερης]
posted by Caesar @ 6/13/2008 10:00:00 PM
9 Comments
9 Comments:
Αν του κόψεις τα φτερά... θα παραμείνει άγγελος, Caesar;
Αν του κόψεις τα φτερά...δε θα σου φύγει;
...ο κοσμος είναι απλός...
ίσως οι άγγελοι να μην είναι...
Δε θα έχει αξία τότε,αν του κόψεις τα φτερά.Θα είναι κάτι βίαιο.
Αυτό το ποίημα του Σεφέρη αρέσει πολύ στον Νίκο Δήμου.Το είχα διαβάσει πολύ παλιά αλλά χάρη σ εκείνον το ξαναδιάβασα κάποτε.
Και τι θα απομείνει, τότε, από τον άγγελό σου? Η ικανοποίηση οτι δε μπορεί να σου φύγει πια?
Ναί, elmelissaki θα παραμείνει & δεν θα μπορεί να φεύγει;)
Εμένα πάντως δεν μου φαίνεται & τόσο απλός ο κόσμος, ενώ οι άγγελοι είναι!
@ όλα θα πάνε καλά...
Όταν δεν συμπεριφερόμαστε αντιστρόφως ανάλογα με τη συμπεριφορά ενος αγγέλου, δεν είναι σαν να του κόβουμε τα φτερά! Κι όμως αυτοί επιμένουν & παραμένουν αντί να φύγουν. Θα είναι στη φύση των αγγέλων μάλλον. Έτσι ξεχωρίζεις λοιπόν έναν άγγελο!
@ passer-by,
Φαίνεται πως ενδόμυχα καιροφυλαχτεί & τέτοιου είδους ικανοποίηση. Ενίοτε.
@caesar:
Κατάλαβα πώς το εννοείς.
Καλησπέρα!
Caesar αν τον παρακαλεσουμε να μεινει ,θα μεινει.Αν του δειξουμε οτι τον χρειαζομαστε θα μας βοηθησει.Αισθηματα κλεισμενα βαθεια στην καρδια μας ,πνιγμενα απο τα συννεφα λογω εγωισμου.Με απλα ανθρωπινα λογια ,να ζητησουμε βοηθεια Οχι ακροτητες .Οχι ανεφικτες πραξεις.
Je suis allé au marché aux oiseaux
Et j'ai acheté des oiseaux
Pour toi
Mon amour
Je suis allé au marché aux fleurs
Et j'ai acheté des fleurs
Pour toi
Mon amour
Je suis allé au marché à la ferraille
Et j'ai acheté des chaînes
De lourdes chaînes
Pour toi
Mon amour
Et je suis allé au marché aux esclaves
Et je t'ai cherchée
Mais je ne t'ai pas trouvée
Mon amour
Επιμενοντας Πρεβερ-ικα, που αυτον τον καιρο μοιαζει να εχει, για μενα, την απαντηση σε ολα:
Αν αγορασεις βαριες αλυσιδες για την αγαπη σου (οπως και αν κοψεις τα φτερα του αγγελου σου) και θελησεις να τους στερησεις την ελευθερια τους και να τα κανεις σκλαβους σου, οταν θα γυρισεις πισω να τα ξαναβρεις -δεν θα ειναι εκει να σε περιμενουν...
@ όλα θα πάνε καλά...
Πάντα με νιώθεις;)
@ prasino liker,
Ναί, αν η ζωή μας ήταν έτσι απλή!
@ νετρίνα,
Πώς τα καταφέρνεις & βρίσκεις ακριβώς το στόχο! Οι στίχοι αυτοί του Πρεβέρ θα ταίριαζαν περισσότερο σ'αυτό το πόστ.
Κάποτε τους είχα μνημονεύσει κι εγώ σε κάποιο σχόλιο σ' ένα μπλόγκ εδώ και πολύ καιρό...
Καίσαρα,
Nαι,ίσως δεν είναι υπερβολή αν θα έλεγα πάντα - τουλάχιστον σίγουρα τις περισσότερες φορές.
:)
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home