αδεια η πολη
Δεν είναι που φεύγουν οι περισσότεροι κι η πόλη αδειάζει κάθε μέρα & πιό πολύ
Είναι που έφυγες κι εσύ...
Είναι που βλέπω τη θέση σου άδεια
Στο γραφείο, στο λεωφορείο, στο παράθυρο, στο πάρκιν που άφηνες το αυτοκίνητό σου...
Στο μπαλκόνι σου που μένει κλειστό
Είναι που λείπει η οπτασία σου, ένας κόσμος ολόκληρος.....
.................................................
«Βουλιάζει το φεγγάρι / χάνεται στο νερό / σαν το μαργαριτάρι που του 'κλεψαν το φως
.................
Πώς να στο πω πώς να στο πω / είμαι ένας άγνωστος γνωστός / πώς να στο πω πώς να στο πω / απ' τη φωτιά σου παίρνω φως / πέφτω και πετώ πώς να στο πω / πώς να στο πω......»
[Μ. Ξυδούς]
posted by Caesar @ 7/24/2008 09:49:00 PM
15 Comments
15 Comments:
Πολύ όμορφοι στίχοι, αγαπημένο άσμα, ακόμα μια φορά...
Την καληνύχτα μου...
Κάτι θα μπορούμε να κάνουμε να σβήσουμε την μέσα μας ερημιά...
Nυχτερινέ μου kioy, καλημέρα!
Ναί, εμπνευσμένοι στίχοι από τον Μάνο & υπέροχη ερμηνεία όπως πάντα από τον Βασίλη!
Η αλήθεια είναι ότι βρίσκω γοητευτική την καλοκαιρινή "ερημιά" στις πόλεις. Θαρρώ πως γίνονται πιο ελκυστικές & άνετες. Στις μετακινήσεις, στην ησυχία κλπ. Ίσως να υπάρχει υπερπληθυσμός τελικά, και τα καλοκαίρια να έρχεται κάπως στα ίσα η κατάσταση:)
Το καλοκαίρι γίνονται"πόλεις". Το χειμώνα τις διασχίζουν περαστικοί επιβάτες. Ακόμα και τα σπίτια μας λειτουργούν σαν καντίνα σε κάποιον σταθμό.
"Κι απόψε, μες την έρημη την πόλη, που με βρήκες πάλι", Passer-by :)
Κάποιες γειτονιές, κάποια στέκια, κάποιες διαδρομές, θα μας δένουν με τους "περαστικούς" συν-επιβάτες, ναί ;
Ε, ναι.
Περαστικοί από τις πόλεις μας είμαστε, όχι από τη ζωή :)
Άδεια η πόλη, τι γίναν όλοι, κι όλοι είσαι εσύ που έφυγες....
Τους στίχους αυτούς μου θύμισες και σιγοτραγουδώ!
................
άδεια η πόλη τι γίναν όλοι
αν με θυμάσαι στην υγειά μου κάτι πιες
..........................
Βράδυ Σαββάτου κι η μοναξιά του
να με γυρίζει σαν σκυλί στις γειτονιές
βράδυ Σαββάτου κι η συννεφιά του
να με τυλίγει από παντού χωρίς να φταις............
[σε στίχους του Χ.Κυριαζή]
που σκέφθηκα για να βάλω στο πόστ αλλά ταλαντεύτηκα με τον Μ. Ξυδούς. Ο Βασίλης όμως ερμηνεύει & τα δύο υπέροχα!
Εγώ δεν φεύγω πάντως pixie ;))
Εχει πολλα να μας πει μια αδεια πολη.
Τα μυστικα της θα τα αποκαλυψει μονο σε εκεινους που απολαμβανουν την ερημια της.Ειναι οι εκλεκτοι.
Είναι η καλύτερη στιγμή για να ακούσουμε τα μυστικά της & ν' απολαύσουμε αυτή τη γοητευτική ερημιά που απλώνεται αθόρυβα σ' όλη τη πόλη & μας τυλίγει μεθυστικά.
Νιώθω ήδη τη διαφορά Prasino likeraki :)
[...η οπτασία σου , ένας κόσμος ολοκληρος]
ένας κόσμος ολοκληρος...δυο μάτια που γεμίζουν με νόημα την ύπαρξή μας, μια παρουσία που σβήνει όλες τις άλλες
στο μυαλό μου δεν υπάρχουν γεμάτες ή άδειες πόλεις, παρα μόνο γεμάτες ή άδειες ζωές
καλο απογευμα, caesar
@ elmelissa,
Μια παρουσία σαν τον ήλιο,
που σβήνει όλα τ' αστέρια τη μέρα ;)
καλησπέρα,
Kαι η απουσία κάποτε συνηθίζεται.
Τους χαιρετισμούς μου σε μια πόλη που δεν είναι μεν γενέθλια αλλά που την έχω διαλέξει εν μέρει ως τέτοια και με την οποία με συνδέουν πολλές και όμορφες μνήμες.
@ ο.θ.π.κ.
Θάλεγα ότι σχεδόν όλα τα γεγονότα είναι αναπόφευκτα & γιατί όχι, μερικές φορές αναμενόμενα.
Ιδίως όταν τα βλέπουμε πλέον κάπως αποστασιοποιημένα και ...ετεροχρονισμένα.
Είναι όμορφο & νοσταλγικό να διατηρείς δεσμούς με τις πόλεις που έζησες κάποιο κομμάτι της ζωής σου:)
"πιασμένος σε παγίδα κι έχουν περάσει χρόνια, στην πόρτα σου γυρνάω κάθε πρωί.......
νομίζω τα 'χω χάσει, δε σ' έχω ξεπεράσει, κοιτάζω το κουδούνι σου αδειανό...δε μένει εδώ κανείς...."
@ georgia_s_onar
Eδώ όμως κάποιος μένει:))
Καλώς την
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home