Bonsai

Τί νόημα έχει να είσαι με κάποιον άμα δε σου αλλάζει τη ζωή; αναρωτιέται ο Χούλιο σ'αυτή την υπέροχη μικρή ιστορία του Αλεχάντρο Σάμπρα, «μπονσάι» κι εγώ αισθάνομαι ικανοποιημένος που την διάβασα, έπειτα από μια φοβερά καταπληκτική παρουσίαση από το μπλόγκ alef. γιατί οι ζωές μας είναι απίστευτα απλές αλλά και πολύπλοκες, ανάλογα με τις διαδρομές που ακολουθούμε χωρίς να ξέρουμε τις περισσότερες φορές πού θα μας οδηγήσουν.

«Η γνώση δεν σου επιτρέπει πάντα να εμποδίζεις κάτι, αλλά τουλάχιστον όσα γνωρίζουμε τα κρατούμε, αν όχι στα χέρια μας, τουλάχιστον στη σκέψη μας, όπου τα τακτοποιούμε όπως θέλουμε, και μας δίνεται έτσι η α υ τ α π ά τ η πως με κάποιο τρόπο τα ελέγχουμε»
[Marcel Proust - Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο]

"Το πρώτο ψέμα που είπε ο Χούλιο στην Εμίλια ήταν πως είχε διαβάσει Μαρσέλ Προυστ. Δε συνήθιζε να λέει ψέματα για τα διαβάσματά του, αλλά εκείνη τη δεύτερη νύχτα, όταν και οι δυό καταλάβαιναν πως ξεκινούσαν κάτι, όσο κι αν κρατούσε εντέλει, επρόκειτο να είναι σοβαρό...."

Μια ιστορία, ανάλαφρη που γίνεται βαριά. Είναι η ιστορία δύο φοιτητών που είχαν πάθος με την αλήθεια, με το να πετάνε φράσεις που φαίνονταν αληθινές, να καπνίζουν αιώνια τσιγάρα & να κλείνονται στη βίαιη αυταρέσκεια εκείνων που αισθάνονται καλύτεροι, πιό αγνοί από τους άλλους, απ' αυτή την τεράστια & αξιοπεριφρόνητη ομάδα που αποκαλείται οι άλλοι.

Αlejandro Zambra "Bonsai"